Στον Βόλο βρέθηκε την Πέμπτη 27 Ιουνίου η γνωστή δημοσιογράφος και υποψήφια Βουλευτής με το ΚΚΕ στον Πειραιά, Σεμίνα Διγενή, προκειμένου να παρουσιάσει το συγγραφικό της εγχείρημα με τίτλο «Κίτρινο Υποβρύχιο». Στις σελίδες του περιγράφονται γεγονότα και χαρακτήρες που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά έμειναν στο παρασκήνιο…μέχρι σήμερα.
Με αφορμή την παρουσία της στον Βόλο, η Σεμίνα Διγενή μίλησε στον Ηλία Κουτσερή και στο «Ράδιο ΕΝΑ 102,5» για το βιβλίο της και το ταξίδι της στο χρόνο.
Το Κίτρινο Υποβρύχιο παραπέμπει στους Beatles. Από κει εμπνευστήκατε για να δημιουργήσετε;
Το κίτρινο υποβρύχιο ήταν το πρώτο μου δισκάκι. Αυτό που απέκτησα με το πρώτο μου χαρτζιλίκι και με είχε γοητεύσει πάρα πολύ η δυνατότητα που είχαν οι Beatles μ’ αυτό το μαγικό όχημα, να ταξιδεύουν παντού στο χρόνο, στον τόπο, στους ανθρώπους. Θεώρησα ότι ήταν ένα καλό δικό μου όχημα, για να κάνω αυτά τα συγγραφικά ταξίδια.
Οι διηγήσεις στο βιβλίο μου λοιπόν ξεκινούν από τα πέντε μου χρόνια. Όλα αυτά που σκεφτόμουν από τότε, είναι αποτυπωμένα μέσα ως ένα βαθμό, με ταξίδια φυσικά στο χρόνο, εμπρός και πίσω.
Είναι και … βιογραφικό το «Κίτρινο Υποβρύχιο»;
Όχι, δεν θα τολμούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Ούτε μου αξίζει, ούτε δικαιούμαι να το κάνω. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια βιογραφικά στοιχεία μέσα, αλλά περισσότερο σαν παράθεση απόψεων, εικόνων, συγκινήσεων, αναμνήσεων. Αυτό που κυρίως πρωταγωνιστεί, είναι η παρασκηνιακή πλευρά μιας μεγάλης σε διάρκεια, πορείας στο επάγγελμα. Το πιο σημαντικό, είναι ότι γράφω, όχι γι΄αυτό που έβλεπε ο κόσμος, για κάποια πρόσωπα και κάποια γεγονότα, αλλά το παρασκήνιό τους.
Αυτά που δεν βγαίνουν προς τα έξω, τα παρασκήνια, είναι αυτά που θυμάμαι και με περισσότερες λεπτομέρειες. Σου τυπώνονται πιο εύκολα στο μυαλό, παρά αυτά που έπαιξαν μπροστά στην κάμερα ή στο μικρόφωνο ή στις σελίδες των εφημερίδων. Σημασία έχει το… από πίσω. Τι συνέβη, πριν γίνουν όλα αυτά.
Ήταν εσωτερική ανάγκη η συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Ναι! Ήταν κάτι που δεν μπορούσε να κατευναστεί με τίποτα από ένα σημείο και μετά, ενώ τόσα χρόνια δεν υπήρχε αυτή η διάθεση, να αποτυπωθούν δηλαδή στο χαρτί πράγματα. Κάποια στιγμή πέρυσι, αυτό το ξέσπασμα ήταν ακαριαίο και έδωσε μέσα σε χρόνο ρεκόρ, δύο μηνών, περίπου 85.000 λέξεις!
Καταφέρατε όμως να βάλετε σ’ αυτό το βιβλίο όλα όσα θέλατε;
Όχι. Όταν το διάβασα στο τέλος τυπωμένο, είπα ότι λείπει πολύ μεγάλο πράγμα. Δεν μπορούν να χωρέσουν όλα. Είναι πολλά ακόμη!
Υπάρχουν εξαιρετικά σχόλια από ανθρώπους των τεχνών για το βιβλίο σας. Πως το εισπράττετε αυτό;
Δεν φαντάζεσαι Ηλία, πόσο με χαροποιεί αυτό, γιατί είχα τεράστιο τρακ όταν το πρωτοπήρα στα χέρια μου. Είπα «Θεούλη μου, θα ενδιαφέρει κανέναν όλο αυτό»; Και τελικά έγινε best seller, φτάνει τώρα στην 5η έκδοση και κυριολεκτικά είμαι ευτυχισμένη.
Θα υπάρξει και συνέχεια;
Είναι ήδη στη μέση το δεύτερο βιβλίο. Δεν υπάρχει χρονική συνέχεια των γεγονότων. Είναι ένα ταξίδι εμπρός –πίσω στο χρόνο συνέχεια. Δεν μπορώ να ακολουθήσω την κανονική γραφή, μου είναι αδύνατο.
Από τα πρόσφατα, από τη σύγχρονη πραγματικότητα θα αποτυπώσετε το παρασκήνιό της;
Πολύ καλή ερώτηση… Όλα αυτά που ζω τώρα, τους τελευταίους μήνες, τα σημειώνω, γιατί νομίζω ότι έχουν πολύ μεγάλη σημασία και ίσως πολλές αναγνώσεις!
