«Απελευθερώθηκε» πρόσφατα προς το κοινό το νέο άλμπουμ του καταξιωμένου συνθέτη Σταύρου Σοφιανόπουλου, κάτι για το οποίο δεν αισθάνεται πραγματικά χαρούμενος, σκεπτόμενος έντονα τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων. «Η χαρά για την παρουσίαση του δίσκου με τίτλο ΄΄Επισκέψεις΄΄ έχει μετριαστεί εξαιτίας του πολέμου», εξομολογείται ο ίδιος, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ».
Το άλμπουμ «Επισκέψεις» είναι μια παραγωγή του Δεύτερου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, με τέσσερα ορχηστρικά κομμάτια και πέντε τραγούδια τα οποία ερμηνεύει η Ναταλία Ρασούλη και τα οποία «γεννήθηκαν» με αφορμή τη γνωριμία τους, όπως σημειώνει ο συνθέτης.
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Τέτοιου είδους καταστάσεις, όπως αυτή του πολέμου, όσο δύσκολες και να είναι, πιστεύετε βοηθούν στην έμπνευση του καλλιτέχνη; Θεωρείτε, δηλαδή, ότι το συναίσθημα της λύπης συνεισφέρει;
Ναι, βέβαια. Δεν μπορείς να αισθάνεσαι τη χαρά της μουσικής και κάπου αλλού να σκοτώνονται. Είναι οξύμωρο.
Model Code=72
F/W Version=1.07
Άλλωστε, όπως έχετε πει, η Τέχνη της μουσικής πραγματεύεται την πραγματικότητα, την καθημερινότητα και όλα όσα αντικρίζει ο άνθρωπος…
Είναι βιωματική η τέχνη της μουσικής. Φωτογραφίζεις και καταγράφεις τα γεγονότα της εποχής σου.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε με το νέο σας άλμπουμ, τις «Επισκέψεις» και πώς γράφτηκε;
Ποτέ δεν σκέφτηκα να καθίσω και να γράψω ένα μουσικό κομμάτι. Όλα έχουν γραφεί τυχαία, από διάφορες μελέτες και καθημερινό παίξιμο μουσικών οργάνων. «Γεννιέται» μια φράση, η οποία μου «ξυπνά» το ενδιαφέρον για το πώς μπορεί να συνεχίσει και να δημιουργηθεί τελικά ένα ορχηστρικό κομμάτι. Προσωπικά, δεν κινούμε στον χώρο της τραγουδοποιΐας, αλλά πολλά γεγονότα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση, κάθισα και τα έγραψα ως χρονογραφήματα. Στη συνέχεια, τα άλλαξα σε στίχους και πρόσθεσα μουσική. Τα τραγούδια του νέου άλμπουμ, ενδεχομένως να γεννήθηκαν με αφορμή τη γνωριμία μου με τη Ναταλία Ρασούλη το 2018, και στην οποία είχα εμπιστοσύνη πως, ό, τι και να δημιουργούσα, θα υπήρχε ανταπόκριση από την ίδια, όπως και έγινε. Το τραγούδι που μιλά για τον ταχυδρόμο, περιγράφει την τελευταία μέρα της δουλειάς του, που ανοίγοντας την τσάντα του να ελέγξει αν έχει δώσει όλα τα γράμματα, του έπεσε ένα φύλλο. Το φύλλο αυτό θεώρησε ότι ήταν η ανταμοιβή του για τα τόσα χρόνια δουλειάς. Είναι πραγματική ιστορία, την οποία άκουσα στο ραδιόφωνο από τον ίδιο τον ταχυδρόμο.
Να υποθέσω ότι εξίσου τα υπόλοιπα τραγούδια δημιουργήθηκαν με την ίδια αφορμή και τον ίδιο τρόπο;
Ναι, όλα βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Υπάρχει μια πραγματική ιστορία που βασίζεται στο ψέμα, όταν ένα φοιτητής ιατρικής αναγκάστηκε να πει στους γονείς του ψέματα για το πτυχίο. Νιώθεις συμπάθεια και αγάπη για το βάρος που ένιωθε ο νεαρός φοιτητής. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, πήρε μετά από χρόνια το πτυχίο του, σήμερα ζει και δουλεύει στο Μιλάνο, ενώ επίσης γνωρίζει την ύπαρξη του δίσκου.
Υπάρχει και ένα τραγούδι που ονομάζεται «Ο πόνος του άλλου»…
Το τραγούδι αυτό περιγράφει επίσης μια πραγματική κατάσταση και αναφέρεται στην εποχή που μπήκαμε στο ΔΝΤ. Πολλοί συμπολίτες μας εκείνη την περίοδο αυτοκτόνησαν, κάτι το οποίο στο τραγούδι δεν αναφέρω αυτολεξεί, αλλά γράφω πως πέθαναν στον ύπνο τους. Ταυτόχρονα, ταιριάζω μέσα στο τραγούδι απόσπασμα από βιβλίο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
Ασχολείστε, επίσης, με τη μουσική επένδυση ταινιών και ντοκιμαντέρ… Θα μας μιλήσετε γι’ αυτό;
Αυτή η ενασχόληση ήταν η πρώτη που προέκυψε χωρίς να το επιδιώξω ο ίδιος. Η Πέννυ Παναγιωτοπούλου ως σκηνοθέτης διάλεξε κομμάτια για να πλαισιώσουν την ταινία της με τίτλο «Δύσκολοι Αποχαιρετισμοί- Ο μπαμπάς μου».
Είναι διαφορετική η διαδικασία της μουσικής «ένδυσης» μιας κινηματογραφικής παραγωγής;
Δεν υπάρχει κάποιου είδους δυσκολία, καθώς φαίνεται ότι τα μουσικά μου θέματα ταιριάζουν με τα θέματα των ταινιών. Το προσωπικό και ανεπιτήδευτο μουσικό ύφος μου ταίριαζε απόλυτα με τις ταινίες.
Έχετε έτοιμα μουσικά κομμάτια στο… ντουλάπι σας το οποία περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να βγουν;
Είναι ήδη τελειωμένη μια ακόμα δουλειά. Η πανδημία σε αυτό βοήθησε.
