Στέλιος Μάϊνας: Κατακτηθήκαμε απ΄τον ισχυρότερο εχθρό, το χρήμα

«Τους νέους τους γερνάμε, τους αποστειρώνουμε, τους ευνουχίζουμε», είπε ο γνωστός ηθοποιός

«Κατακτηθήκαμε απ΄τον ισχυρότερο εχθρό, που είναι το χρήμα», δηλώνει με λόγια που κρύβουν αγωνία και ανησυχία για τη σύγχρονη πραγματικότητα ο γνωστός ηθοποιός Στέλιος Μάϊνας, με αφορμή την συμμετοχή του στην «Αντιγόνη», και την επικείμενη παράσταση στο Βόλο, την ερχόμενη Τρίτη .
Όπως σημείωσε ο αγαπημένος ηθοποιός, «η τρομοκρατία, σε όλες τις μορφές της, έχει μετατρέψει τις κοινωνίες μας σε φοβικές, εσωστρεφείς, υπάκουες , κοινότητες συμβιβασμένων με την μοίρα τους Αστών», ενώ αναφερόμενος στους νέους, τόνισε ότι «η μεγαλύτερη τιμωρία των νέων είναι η απραξία, η ανεργία, και αεργία. Τους γερνάμε, τους αποστειρώνουμε, τους ευνουχίζουμε»…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ

Mε τον ρόλο του Κρέοντα εσείς στην «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, που ως πρόσωπο, ποια σχέση έχει με την εξουσία;

Η Αντιγόνη, το εμβληματικό έργο που έγραψε ο Ανουιγ ,στην πιο ταραγμένη περίοδο της νεότερης ιστορίας μας, τον δεύτερο παγκόσμιο, είναι μια ελεγεία στην αθωότητα, την νεότητα, την πίστη, την αφιέρωση και την αυτοθυσία, χαρακτηριστικά που συγκλίνουν , σε μια μόνη λέξη που ακουγόταν στα σοκάκια της Γαλλίας, τις ταραγμένες μέρες της Γερμανικής κατοχής… ((Resistance))… Αντίσταση. Και φυσικά , για να αντιστέκεσαι σε κάτι, πρέπει να υφίσταται το αντιπάλων δέος, που στο έργο μας είναι ο ρόλος που ερμηνεύω, ο Κρέων. Ο εκφραστής της λειτουργίας του κράτους, ο επίσημος εκπρόσωπος της εξουσίας, ο πολιτικός, ο διαχειριστής…

Ποια είναι τα σημαντικά στοιχεία που θέλει να αναδείξει το συγκεκριμένο έργο;
Το έργο μας φέρει το μύθο του Σοφοκλή, με την δική του Αντιγόνη, και τον φωτίζει κάτω από ένα σημερινό , Ευρωπαϊκό φως, αναδεικνύοντας το, σε ένα παρόμοιο με του αρχαίου μας τραγικού έργο, αλλά πιο κυνικό, πολυπλοκότερο, και φέρνοντας την Τραγωδία, από το κοίλον του αρχαίου θεάτρου που είναι προορισμένη, στα εσωτερικά διαμερίσματα του παλατιού, από το φως του ηλίου, στο θαμπό τρέμουλο των κεριών των σαλονιών των Βαρσαλιών. Το σημαντικό είναι , πως και ο Ανουιγ, διατηρεί το τραγικό στοιχείο αναλείωτο και αμείωτο, έτσι που το έργο δεν ξεφτίζει από Τραγωδία σε μελόδραμα. Το έργο του Ανουιγ είναι το ίδιο ερεβώδες και δυνατό με εκείνο του μεγάλου μας τραγικού. Και δεν υπάρχει έργο που να διερευνά πιο επιτυχημένα τη σχέση κράτους-πολίτη από την Αντιγόνη.

Υπάρχουν ωστόσο και κοινά δεδομένα με τη σύγχρονη πλέον πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; Οι γηραιότεροι, θυσιάζουν αλήθεια σήμερα τους νεότερους;
Η εμπειρία των παλιότερων, συχνά, αντί να λειτουργεί συμβουλευτικά για τους νεότερους, εργάζεται τιμωρητικά και εκδικητικά. Σε μια γερασμένη, και αποστειρωμένη κοινωνία, το μέλλον είναι καταδικασμένο , και το μέλλον είναι οι νέοι, με την ορμή, την αμφισβήτηση τους, την αμηχανία και την αγαρμποσύνη τους, οι νέοι που ζητούν όχι έτοιμες λύσεις, αλλά να δημιουργήσουν το δικό τους κόσμο, για να χτίσουν τη δική τους ιστορία. Και το δικαιούνται. Απλά, πολλές φορές, δεν δίνουμε χώρο, τους βάζουμε στην αναμονή, αλλά έτσι τους γερνάμε, τους αποστειρώνουμε, τους ευνουχίζουμε. Και για να πάμε στο σήμερα, η μεγαλύτερη τιμωρία των νέων είναι η απραξία. Η ανεργία, και αεργία. Έτσι δολοφονείται η ενεργητικότητα, η ορμή και η δύναμη, έτσι περιθωριοποιείται η νεολαία, έτσι μετατρέπεται σε εχθρό της κοινωνίας, δηλαδή εχθρό του εαυτού της.

Έχετε δηλώσει σε συνέντευξή σας, ότι «ο τρόμος σε συνέχειες είναι ο χειρότερος σύμβουλος, γιατί μας κάνει να γινόμαστε όλο και πιο άτολμοι, πιο φοβισμένοι»… πιστεύετε ότι αυτός ο φόβος επικρατεί στην εποχή μας;
Ο τρόμος είναι ο συνεχόμενος φόβος που δεν έχει τέλος, που δεν έχει κανόνες, που δεν έχει στόχο, ο τρόμος μας κάνει ψυχωτικούς, ηττοπαθείς, υποχείρια, και μαριονέτες χωρίς αυτενέργεια και υπερηφάνεια. Η τρομοκρατία, σε όλες τις μορφές της, έχει μετατρέψει τις κοινωνίες μας σε φοβικές, εσωστρεφείς, υπάκουες , κοινότητες συμβιβασμένων με την μοίρα τους Αστών..

Πολιτικά, πώς βλέπετε να βαδίζουμε; Οι καλύτερες ημέρες που περιμέναμε, είναι γεγονός ότι δεν ήρθαν…
Κάποια στιγμή πρέπει να παραδεχτούμε πως βιώνουμε ένα άλλο είδος πολέμου, όπως οι πατεράδες κι οι παππούδες μας, αυτή τη φορά όμως περισσότερο αποτελεσματικό, γιατί κατακτηθήκαμε από τον ισχυρότερο εχθρό, το χρήμα. Ο ισχυρότερος ζυγός για ένα λαό, που θα ζώνει και τα παιδιά και τα εγγόνια μας, είναι το χρέος. Όταν χρωστάς, ζεις για τους χρεώστες σου, και ότι περισσέψει, για σένα… Εγώ , σαν καλλιτέχνης έχω υποχρέωση να είμαι αισιόδοξος, να περιμένω την ανάκαμψη που τόσα χρόνια τη περιμένουμε, κι αυτή … όλο και αργεί…

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.