Τη γνωστή κινηματογραφική επιτυχία του Νίκου Φώσκολου “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” ανεβάζει και περιοδεύει σε θεατρική παράσταση, το «Θεσσαλικό Θέατρο» με πρωταγωνιστή τον γνωστό Βολιώτη ηθοποιό Θανάση Ζέρβα, ο οποίος μίλησε στον Ηλία Κουτσερή και το Ράδιο ΕΝΑ 102,5 για την πλοκή του έργου, αλλά και το διαχρονικό μήνυμα της καταπίεσης και της σύγκρουσης του αδύνατου με τον δυνατό.
“Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” του Νίκου Φώσκολου ανεβαίνει για πρώτη φορά θεατρικά;
Ναι, είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται μία θεατρική παράσταση με αυτό το έργο. Ήταν μία ιδιοφυής σύλληψη της καλλιτεχνικής διευθύντριας κας Σπανού, για ένα θέμα που αφορά όλη τη Θεσσαλία. Κατάφερε να φέρει τον εξωτερικό χώρο, στο εσωτερικό του θεάτρου, με μια ιστορία, η οποία είναι διττή. Συνδυάζει τόσο το μελόδραμα με τους καλούς και κακούς χαρακτήρες -καλός αδερφός, κακός αδερφός, που θέλουν την ίδια γυναίκα και ο πατέρας ενδιάμεσα που προσπαθεί να ισορροπήσει τα πράγματα- αλλά και το ντοκουμέντο με την ιστορία του Μαρίνου Αντύπα, ένα πραγματικό πρόσωπο, ένας προδρομικός κομμουνιστής εκείνης της εποχής, ο οποίος σκοτώθηκε για τα ιδανικά του, προσπαθώντας να αφυπνίσει τους κολίγους να ξεσηκωθούν, να διεκδικήσουν και τον …σκότωσαν.
Ποιοι συμμετέχουν στην παράστασή σας;
Εγώ παίζω τον Μαρίνο Αντύπα, όσο γίνεται να υποδυθείς ένα τέτοιο πραγματικό πρόσωπο, οι υπόλοιποι ηθοποιοί δρουν στη μυθοπλασία του έργου, που είναι πολύ καλά δοσμένη. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν εναρμονιστεί καταπληκτικά με τη μουσική του Κώστα Βόμβολου, τα σκηνικά του Απόστολου Βέττα, η σκηνογραφία είναι της Ολυμπίας Σιδερίδου. Παράλληλα παίζουν οι συνάδελφοι ηθοποιοί: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαρσέλα Λένα, Δημήτρης Μαμιός, Αλέξανδρος Μουκάνος, Χρήστος Κορδελλάς.
Υποδύεστε όλοι σας, περισσότερους ρόλους στο σύνολο των ηθοποιών;
Πέρα από αυτό, κάνουμε και διάφορα σαν χωρικά, σαν να υπάρχει χορός και μέσα από αυτόν είναι σαν να ξεπετάγονται οι ρόλοι. Κάνουμε τους κολίγους, κάνουμε διάφορες εργασίες, ώστε να πάρει μία γεύση ο θεατής όλης της αγροτικής συμπεριφοράς.
Ήταν ένα στοίχημα αυτό που έχει κερδηθεί;
Ναι! Πήραμε φοβερές κριτικές. Μέχρι και ο Κώστας Τσιάνος, ο προηγούμενος καλλιτεχνικός διευθυντής και θεατράνθρωπος παραδέχτηκε αυτή τη δουλειά, την υποστήριξε και παντού, όπου πήγαμε μας αγκαλιάσανε.
Μπορεί να έχει κοινά στοιχεία η εποχή του τότε με το σήμερα;
Υπάρχουν κοινά στοιχεία. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Ήρθε σε μια παράστασή μας ένας λεβέντης αγρότης και έλεγε ότι θέλω να δω τον Μαρίνο Αντύπα γιατί κι εγώ τα ίδια τραβάω, με πολεμάνε κτλ. Ήθελε να πει ότι και στη σημερινή εποχή κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να διεκδικήσουν κάποια πράγματα για τους αγρότες και κάποιοι που είναι μεγαλοτσιφλικάδες και είναι το κεφάλαιο, τους πολεμάνε. Αυτό είναι αέναο, υπάρχει παντού, υπάρχει ακόμη και στην Ευρώπη. Στην Ολλανδία αυτούς τους ανθρώπους τους βάζανε και πληρώνανε προκαταβολικά φόρο για την περίπτωση που πηγαίνανε φυλακή. Αυτό το νόμο λένε ότι μπορούν να τον επαναφέρουν στο σύγχρονο σύστημα, ότι επειδή έπαιρναν κάποια δάνεια, δεν θα μπορούσαν να τα εξοφλήσουν και πληρώνανε προκαταβολικά φόρο επειδή θα πηγαίνανε φυλακή, ώστε να μην είναι στη φυλακή τζάμπα και να μην τους πληρώνει το κράτος, να πληρώσουν οι ίδιοι τη φυλάκισή τους. Είναι σκληρή η παγκοσμιοποίηση.
Αυτή την πραγματικότητα μπορούμε και τη βλέπουμε μέσα από το θέατρο πάντως…
Ναι… Το θέατρο έτσι δουλεύει, σαν εφημερίδα λειτουργούσε. Προσπαθεί να σου πει πράγματα που σίγουρα μπορείς να τα δεις στο διαδίκτυο, όπου εκεί μπορείς να κάνεις επιλεκτική επιλογή. Στο θέατρο τουλάχιστον, τα έχουμε φιλτράρει εμείς, έχουμε ψάξει εμείς και τα δίνουμε προς τα έξω, στο κόσμο.
