Ο Θοδωρής Τσάτσος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης, αλλά και ενεργοποίησης για όλους μας. Μέσα από την ενασχόλησή του με τη μουσική, αλλά και την ψυχολογία, τολμά να σκεφτεί κανείς, ότι εργάζεται για την ψυχή των ανθρώπων και ένα καλύτερο αύριο. Είναι στιχουργός, ερμηνευτής, ψυχολόγος, ιδρυτής ενός οργανισμού που διαβάζει σε ανθρώπους με μειωμένη οπτική αναπηρία, όπως ο ίδιος, έχοντας ταυτόχρονα μια κοινωνική εταιρεία που ευαισθητοποιεί τους ανθρώπους επαγγελματικά και τους μαθαίνει πώς να αλληλεπιδρούν σωστά με τα άτομα που έχουν οπτική αναπηρία. Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου του «Το πιο δικό μου ψέμα» (τη μουσική και την ενορχήστρωση υπογράφει ο Γρηγόρης Πολύζος ενώ τους στίχους ο ίδιος), μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή. Αν υπάρχουν άνθρωποι που δρουν μόνο για το καλό των άλλων, τότε σίγουρα ο κ. Τσάτσος ανήκει σε αυτούς.
Στιχουργός και ερμηνευτής στην πρώτη σας ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο «Το πιο δικό μου ψέμα». Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Ναι, είναι η πρώτη μου ολοκληρωμένη δουλειά. Εμφανίζομαι ως στιχουργός και ως ερμηνευτής και έχω τη χαρά να κάνω τη δουλειά με πολύ ταλαντούχους συνθέτες που έγραψαν τη μουσική στα κομμάτια. Ο Γρηγόρης Πολύζος έχει γράψει τέσσερα από αυτά, όπως και το ομότιτλο, «Το πιο δικό μου ψέμα», ενώ έχει κάνει την ενορχήστρωση και την παραγωγή της δουλειάς. Επίσης, συμμετέχουν ο Κώστας Γάκης, ο Δημήτρης Ιλεμόσογλου, ο Σπύρος Παρασκευάκος και ο Γιώργος Κυριάκος. Ως στιχουργός συμμετέχει εξίσου η Αθηνά Σπανού και ως ερμηνεύτρια η Πολυξένη Καράκογλου.
Ποιο ήταν το ερέθισμα ή η αφορμή που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την μουσική και σήμερα να δημιουργήσετε την προσωπική σας δουλειά;
Με την μουσική ασχολούμαι από μικρή ηλικία, κυρίως ως ακροατής. Από τα πρώτα χρόνια του Γυμνασίου άκουγα μουσική μόνος μου, καθώς στην οικογένεια δεν ακούγαμε πολύ μουσική. Άρχισα να ανακαλύπτω στην αρχή τους Έλληνες καλλιτέχνες, του λαϊκού και του έντεχνου ρεπερτορίου, και στη συνέχεια ξένους, κυρίως παλαιότερων δεκαετιών και κυρίως ηλεκτρική μουσική.
Στη συνέχεια ξεκίνησα να κάνω φωνητική και να συμμετέχω σε μικρές μπάντες. Αποφάσισα πως θέλω να κάνω κάτι δικό μου, εφόσον είχα ήδη γράψει στίχους. Μαζευόταν υλικό μέσα στα χρόνια και ήρθε η ώρα να το δείξω στον κόσμο οργανωμένα. Σχετικά με το τραγούδι, «Το πιο δικό μου ψέμα», να σας πω, ότι ασχολούμαι με διάφορα αντικείμενα επαγγελματικά και κάποιες φορές χρειάζεται ή αναγκάζεσαι να βρίσκεσαι σε κάποια μέρη τα οποία μπορεί να μην είναι αυτά που είχες σκεφτεί, αλλά η δουλειά σε καλεί να το κάνεις. Επειδή έγινε μια τέτοιου είδους επαγγελματική συνάντηση, γυρνώντας από αυτήν, εμπνεύστηκα να γράψω ένα τραγούδι για τις αντιφάσεις που όλοι περνάμε. Άλλα σκεπτόμαστε και άλλα λέμε. Επίσης, μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε περισσότερους συμβιβασμούς. Βέβαια, η σύνθεση του τραγουδιού δεν έγινε με σκοπό την κριτική. Έγινε με διάθεση αποδοχής της κατάστασης. Είμαστε άνθρωποι που έχουμε αντιφάσεις. Δεν είμαστε άσπρο-μαύρο.
Έμαθα και μου έκανε εντύπωση ότι μέρος των στίχων γράφτηκε στον ηλεκτρικό μετά από την συνάντηση που προαναφέρατε, σωστά;
Ακριβώς! Σχεδόν όλο το κομμάτι γράφτηκε στον ηλεκτρικό και, μάλιστα, θα σας πω πως, λίγο πολύ, έτσι γράφω, … άναρχα. Δεν έχω την πειθαρχία να κάτσω να γράψω. Ειδικά στο στιχουργικό κομμάτι μπορεί να σκεφτώ μια φράση, να την ξεχάσω και μετά από καιρό να μου ξαναέρθει. Μπορεί να είμαι στο μετρό, στον ηλεκτρικό, σε καφέ. Έχω γράψει στίχους τραγουδιού σε καφέ που είχε πάρα πολύ κόσμο και απλώς πήγα σε ένα τραπέζι παράμερα. Δεν έχω συγκεκριμένη ρουτίνα σε αυτό και μου αρέσει.
Πέρα από την ενασχόληση με το καλλιτεχνικό κομμάτι της μουσικής που βγαίνει «από μέσα» σας, η κανονική, ας την πούμε, εργασία σας, σχετίζεται με το κομμάτι της ψυχολογίας, ενώ είστε ιδρυτικό μέλος του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους». Θα μας μιλήσετε και σχετικά με αυτή την πτυχή σας;
Ο οργανισμός ξεκίνησε το 2015 και πλέον επεκτείνεται ήδη σε τρεις πόλεις, Αθήνα, Ηράκλειο και Χανιά. Ηχογραφεί βιβλία προκειμένου να έχουν πρόσβαση να τα ακούσουν άνθρωποι που δεν μπορούν να τα διαβάσουν σε έντυπη μορφή. Επίσης, διαβάζουμε ζωντανά σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, σε σπίτια ανθρώπων που δεν μπορούν να διαβάσουν για λόγους υγείας. Το τελευταίο διάστημα εργάζομαι για μια μικρή κοινωνική επιχείρηση που ονομάζεται «Black Light». Απαρτίζεται κυρίως από ανθρώπους που έχουμε οπτική αναπηρία με σκοπό να εκπαιδεύσουμε υπαλλήλους καταστημάτων και στελέχη επιχειρήσεων και εταιρειών ούτως, ώστε να εξυπηρετούν σωστά πελάτες με αναπηρία όρασης.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέτε, καθώς, θεωρώ, ότι είναι μια ανάγκη που δεν έχει καλυφθεί
Ναι, ακριβώς! Ταυτόχρονα κάνουμε βιωματικές δράσεις με την στήριξη του Υπουργείου Παιδείας σε σχολεία, προκειμένου τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί να έρθουν σε επαφή με την τυφλότητα, αλλά και με την διαφορετικότητα.
Θεωρείτε πως έχουμε ανέβει σκαλοπάτια τα τελευταία χρόνια σχετικά με το κομμάτι της εξοικείωσης με τη διαφορετικότητα; Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι με οπτική αναπηρία έχουν ίση αντιμετώπιση;
Χωρίς να θέλω να είμαι δυσάρεστος, έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά δεν έχουμε πάει μακριά. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Τα βήματα που γίνονται, πραγματοποιούνται θεωρείτε, από φορείς και ανθρώπους με οπτική αναπηρία και λιγότερο από τους ανθρώπους της πολιτείας;
Πολύ λιγότερο! Το καλό είναι ότι τέτοιου είδους θέματα, όχι μόνο της αναπηρίας, αλλά γενικά τα θέματα της διαφορετικότητας, άρχισαν να μπαίνουν στην ατζέντα της συζήτησης. Είναι κατάκτηση των τελευταίων ετών και πρέπει όλοι μαζί και ο καθένας στον τομέα του να καταφέρουμε να πετύχουμε κι άλλα πράγματα. Βέβαια, δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη. Το σημαντικό είναι να προχωράμε και να το χτίζουμε.
Λίγα λόγια για τον Θοδωρή Τσάτσο
Ο Θοδωρής Τσάτσος σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στην “Black Light”, μια κοινωνική επιχείρηση που απασχολεί κυρίως τυφλούς εργαζόμενους. Οργανώνουν εκπαιδευτικά σεμινάρια σε καταστήματα λιανικής πώλησης, ώστε να εξυπηρετούν σωστά πελάτες με οπτική αναπηρία. Επίσης γίνονται βιωματικά εργαστήρια σε σχολεία και εταιρίες, ώστε να εξοικειωθούν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού με την τυφλότητα και γενικά τις αναπηρίες.
Παράλληλα εργάζεται ως ψυχολόγος και είναι συνιδρυτής του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους», ο οποίος προωθεί την ισότιμη πρόσβαση ατόμων με απώλεια όρασης στη γνώση και τη λογοτεχνία.
Ξεκίνησε να ασχολείται με το τραγούδι στα εφηβικά του χρόνια. Έκανε μαθήματα τραγουδιού για οκτώ χρόνια με τη δασκάλα φωνητικής Ασημίνα Μόρφη. Από την ηλικία των δεκαοκτώ άρχισε να συμμετέχει ως τραγουδιστής σε συγκροτήματα που έπαιζαν κομμάτια ξένου και ελληνικού ρεπερτορίου. Κατά την ίδια περίοδο ξεκίνησε να γράφει τους πρώτους του στίχους. Έχει γράψει τη συλλογή διηγημάτων, «Εκτός οπτικού πεδίου» (εκδ. Εύμαρος) και πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του ολοκληρωμένο album με τίτλο «Το πιο δικό μου ψέμα».
