Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που ανέλυσε ο γνωστός μετεωρολόγος και διευθυντής της ΕΜΥ, Θοδωρής Κολυδάς, ο οποίος εξηγεί πως ο αρκτικός κύκλος εξακολουθεί να συρρικνώνεται και να λεπταίνει.
Ο μετεωρολόγος Θοδωρής Κολυδάς με μια ανάρτησή του στην προσωπική ιστοσελίδα του, kolydas.eu, σημείωσε πως ο θαλάσσιος αρκτικός πάγος «στην κορυφή του πλανήτη συνέχισε να συρρικνώνεται και να λεπταίνει μέσα στο 2024 . Η μέγιστη χειμερινή κάλυψη πάγου στον Αρκτικό Ωκεανό συνάδει με μια συνεχιζόμενη πτωτική πορεία 46 ετών».
«Η ανάλυση των δορυφορικών παρατηρήσεων αποκάλυψε ότι η συνολική έκταση του Αρκτικού Ωκεανού που καλύπτεται από θαλάσσιο πάγο έφτασε τα 6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (15,65 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα) στις 14 Μαρτίου σύμφωνα με τη NASA. Αυτό σημαίνει 247.000 τετραγωνικά μίλια (640.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) λιγότερος πάγος από τη μέση μέγιστη έκταση μεταξύ 1981 και 2010. Συνολικά, η μέγιστη χειμερινή κάλυψη πάγου στην Αρκτική έχει συρρικνωθεί κατά μια περιοχή ισοδύναμη με το μέγεθος της Αλάσκας από το 1979» συνεχίζει.
Το καλοκαίρι, αν έχουμε περισσότερο θαλάσσιο πάγο, αντανακλά την ακτινοβολία του Ήλιου και βοηθά να διατηρείται ο πλανήτης πιο δροσερός εξηγεί και σημειώνει πως: «Αντίθετα, η συρρίκνωση του πάγου κάνει τη Γη πιο επιρρεπή στην ηλιακή θέρμανση. Ο εκτεθειμένος ωκεανός είναι πιο σκοτεινός και απορροφά εύκολα την ηλιακή ακτινοβολία, συλλαμβάνοντας και διατηρώντας αυτή την ενέργεια και συμβάλλοντας τελικά στη θέρμανση των ωκεανών και της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Ο θαλάσσιος πάγος γύρω από τους πόλους είναι πιο ευαίσθητος στις καιρικές συνθήκες από ό,τι πριν από δώδεκα χρόνια».
Η ανάλυση του Θοδωρή Κολυδά:
Η πορεία του Αρκτικού Θαλάσσιου Πάγου
Ο θαλάσσιος πάγος στην κορυφή του πλανήτη συνέχισε να συρρικνώνεται και να λεπταίνει μέσα στο 2024 . Η μέγιστη χειμερινή κάλυψη πάγου στον Αρκτικό Ωκεανό συνάδει με μια συνεχιζόμενη πτωτική πορεία 46 ετών. Η ανάλυση των δορυφορικών παρατηρήσεων αποκάλυψε ότι η συνολική έκταση του Αρκτικού Ωκεανού που καλύπτεται από θαλάσσιο πάγο έφτασε τα 6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (15,65 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα) στις 14 Μαρτίου σύμφωνα με τη NASA. Αυτό σημαίνει 247.000 τετραγωνικά μίλια (640.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) λιγότερος πάγος από τη μέση μέγιστη έκταση μεταξύ 1981 και 2010. Συνολικά, η μέγιστη χειμερινή κάλυψη πάγου στην Αρκτική έχει συρρικνωθεί κατά μια περιοχή ισοδύναμη με το μέγεθος της Αλάσκας από το 1979.
Ο παραπάνω χάρτης δείχνει την έκταση του πάγου στις 14 Μαρτίου, την ημέρα του ετήσιου μέγιστου. Για να προσδιορίσουν την έκταση, οι επιστήμονες προβάλλουν δορυφορικές παρατηρήσεις θαλάσσιου πάγου σε ένα πλέγμα και στη συνέχεια αθροίζουν τη συνολική επιφάνεια κάθε κυψέλης που είναι τουλάχιστον 15 τοις εκατό καλυμμένη από πάγο. Το κίτρινο περίγραμμα δείχνει τη διάμεση έκταση του θαλάσσιου πάγου για τον Φεβρουάριο από το 1981 έως το 2010. Η διάμεση τιμή είναι η μεσαία τιμή. δηλαδή οι μισές εκτάσεις ήταν μεγαλύτερες από την κίτρινη γραμμή και οι μισές ήταν μικρότερες.
Η ανάλυση βασίζεται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν με αισθητήρες μικροκυμάτων στο δορυφόρο Nimbus-7, που λειτουργεί από κοινού από τη NASA και την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), μαζί με δορυφόρους στο Αμυντικό Μετεωρολογικό Δορυφορικό Πρόγραμμα.
Αυτό το διάγραμμα δείχνει την ημερήσια έκταση του θαλάσσιου πάγου μέχρι τα μέσα Μαρτίου 2024 (κόκκινο) σε σύγκριση με το χαμηλό ρεκόρ του 2017 (πορτοκαλί) και τη μέση έκταση από το 1981 έως το 2010 (μπλε). Το φετινό μέγιστο πάγου στην Αρκτική είναι το 14ο χαμηλότερο που έχει καταγραφεί. Τα πολύπλοκα καιρικά μοτίβα καθιστούν δύσκολη την πρόβλεψη του τι θα συμβεί σε κάθε δεδομένο έτος. Οι επιστήμονες της NASA και του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου (NSIDC) στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, στο Boulder, παρακολουθούν αυτές τις εποχιακές και ετήσιες διακυμάνσεις, επειδή ο θαλάσσιος πάγος διαμορφώνει τα πολικά οικοσυστήματα της Γης και παίζει σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο κλίμα.
«Ο θαλάσσιος πάγος και το χιόνι στην κορυφή του είναι πολύ αντανακλαστικά», δήλωσε η επιστήμονας πάγου Linette Boisvert του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. «Το καλοκαίρι, αν έχουμε περισσότερο θαλάσσιο πάγο, αντανακλά την ακτινοβολία του Ήλιου και βοηθά να διατηρείται ο πλανήτης πιο δροσερός». Αντίθετα, η συρρίκνωση του πάγου κάνει τη Γη πιο επιρρεπή στην ηλιακή θέρμανση. Ο εκτεθειμένος ωκεανός είναι πιο σκοτεινός και απορροφά εύκολα την ηλιακή ακτινοβολία, συλλαμβάνοντας και διατηρώντας αυτή την ενέργεια και συμβάλλοντας τελικά στη θέρμανση των ωκεανών και της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Ο θαλάσσιος πάγος γύρω από τους πόλους είναι πιο ευαίσθητος στις καιρικές συνθήκες από ό,τι πριν από δώδεκα χρόνια. Οι μετρήσεις του πάχους του πάγου που συλλέχθηκαν με υψόμετρα λέιζερ στο δορυφόρο ICESat-2 της NASA δείχνουν ότι λιγότερος πάγος έχει καταφέρει να κολλήσει γύρω στους θερμότερους μήνες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σχηματίζεται νέος πάγος από την αρχή κάθε χρόνο, αντί να χτίζεται πάνω σε παλιό πάγο για να σχηματίζονται παχύτερα στρώματα. Ο λεπτότερος πάγος, με τη σειρά του, είναι πιο επιρρεπής στο λιώσιμο από τις συσσωρεύσεις πολλών ετών. «Η σκέψη είναι ότι σε μερικές δεκαετίες, θα έχουμε αυτά τα καλοκαίρια ουσιαστικά χωρίς πάγο», είπε ο Boisvert, με την κάλυψη πάγου μειωμένη κάτω από 400.000 τετραγωνικά μίλια (1 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα) και το μεγαλύτερο μέρος του Αρκτικού Ωκεανού εκτεθειμένο στη θερμαινόμενη λάμψη του ήλιου.
Πηγή: NASA Earth Observatory i»
