Την ανικανότητά του να προστατέψει τη δημοτική περιουσία από τους βανδάλους, ομολόγησε χθες ουσιαστικά ο Αχιλλέας Μπέος, πετώντας το μπαλάκι στους πολίτες για την προστασία της. Ομολογώ ότι δεν περίμενα κάτι καλύτερο, αφού η σκέψη να μισθώσει υπηρεσίες ιδιωτικής φύλαξης μπορεί να μην του πέρασε από το μυαλό. Αν το δημοτικό θέατρο ήταν «επενδεδυμένο» εξωτερικά με μπλε λαμπιόνια, θα είχε κίνητρο να το κάνει. Σκέτο το θέατρο, δεν του πάει βρε παιδί μου. Δεν μπορεί να το επεξεργαστεί το μυαλό του, οποιοσδήποτε άλλο χώρος, πέρα από το Πανθεσσαλικό Στάδιο το οποίο μισθώνει τζάμπα στον εαυτό του, για το οποίο οι πολίτες πληρώνουν ιδιωτική φύλαξη, μπορεί να χρειαστεί αντίστοιχες υπηρεσίες. Χρειάζεται μία υπέρβαση για να το αντιληφθεί κανείς.
Επιμελής
Όταν βέβαια πρόκειται να παραχωρήσει δημοτική περιουσία σε πρόσωπα της αρεσκείας του (συγγενείς και φίλους), ο Μπέος είναι εξόχως επιμελής, φροντίζοντας όλες τις λεπτομέρειες ώστε οι όροι των διαγωνισμών να είναι κομμένοι και ραμμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίζουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό είναι που λείπει στην περίπτωση του θεάτρου, ότι δεν έχει κίνητρο και δεν μπορεί να σκεφθεί με τον ίδιο τρόπο.
