Με αφορμή την παρουσία με τηλεοπτικές εμφανίσεις του γιου του Γιάννου Παπαναντωνίου, που το όνομα του ακούγεται ως υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στη Μαγνησία, ο Γιάννης Αναστασίου σχολίαζε πως « Το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου μετά τις πρόσφατες «περιπέτειες» του πατρός πρώην κορυφαίου Υπουργού Παπαντωνίου, είναι εάν υπάρχει συλλογική ευθύνη… Τι φταίει δηλαδή ο γιος του, εάν ο πατέρας του ο οποίος μάλιστα βρισκόταν και στο αντίπαλο κόμμα από αυτό που εκείνος επιλέγει σήμερα, κατηγορείται ότι έβαλε το δάχτυλο στο μέλι; Δεν έχει δικαίωμα ένα μορφωμένο νέο παιδί που μάλιστα έχει και σπουδαία πολιτική παρακαταθήκη από τον παππού του και πιθανώς δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα του, να ονειρεύεται πολιτική σταδιοδρομία; Η απάντηση μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής… Νομίζω έχει αυτό το δικαίωμα… ωστόσο υπάρχουν κάποιες σαφείς προϋποθέσεις άσκησης του: Α) Ειλικρίνεια. Τουτέστιν δεν επιτρέπεις σε κανέναν και κυρίως δεν επιδιώκεις να σου αλλάζουν το επώνυμο προκειμένου να ξεγελάσεις του πολίτες, ώστε να φαίνεσαι περισσότερο Καρτάλης και λιγότερο Παπαντωνίου, ενώ είσαι Παπαντωνίου το γένος Καρτάλη και θέλεις δεν θέλεις, θα κριθείς και για το πατέρα σου και για τον παππού σου και για σένα… Β) Καθαρές πολιτικές αποστάσεις αποδοκιμασίας από τον πολιτικό Παπαντωνίου και Γ) στομάχι για ν’ αντέξεις τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τις βρωμιές που θα συνοδέψουν την πιθανή υποψηφιότητας σου. ΥΓ: Επειδή είμαι βέβαιος ότι αρκετοί στην εμφάνιση του ονόματος του υιού Παπαντωνίου θα βρουν έναν εύκολο στόχο, επισημαίνω ότι, στο Βόλο ζήσαμε το φαινόμενο να έχουμε υποψήφιο Δήμαρχο της πόλης και δυστυχώς -κατ’ εμέ-, ο λαός να εκλέξει δήμαρχο έναν άνθρωπο ο οποίος κατηγορούνταν ως αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης…».
