«Ό,τι έχει απομείνει και στην πλειοψηφία τους τα περισσότερα χαρακτηριστικά έχουν απομείνει, από αυτό το αριστούργημα, σημείο αναφοράς και σύγχρονο τοπόσημο για την πόλη μας , τον Βόλο. Αυτό είναι που θέλει να κατεδαφίσει η Διοίκηση του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου, η Δημοτική Αρχή Μπέου και κάποιοι άλλοι πονηράκηδες, που επιμελώς κρύβονται πίσω από τους “μεγάλους” τίτλους και τις μπερδεμένες επαγγελματικές και ενδεχομένως ακαδημαϊκές “αναγνωρίσεις” τους.
Όμως δεν θα επιτρέψει κανένας στην πόλη αυτή να γίνει ακόμα ένα έγκλημα, για να στρωθεί πρώτα η έκταση με χαλίκι για λίγες θέσεις στάθμευσης κι ύστερα να φυτρώσει κάποιο έκτρωμα, που θα αποφέρει κέρδη σε κάποιους και ενδεχομένως να τονώσει και με έναν πολύ κακό όμως τρόπο και την υστεροφημία τους. Κι είναι η κατάλληλη ώρα ίσως για τους πολίτες που αγαπούν τον τόπο αυτό και μοχθούν για την ανάδειξη της προσωπικότητας του μέσα από την διατήρηση της μνήμης και με το βλέμμα στο μέλλον που πατά όμως γερά στα πόδια του, να ορθώσουν το ανάστημά τους. Για τις δημοτικές αντιπολιτεύσεις και τους ανθρώπους που έχουν εντολή να φυλάνε τις αυτοδιοικητικές Θερμοπύλες, τα κόμματα με τα ιδιαίτερα τιμημένα πρόσωπα τους, τους διάφορους φορείς που έχουν το ενδιαφέρον τους για τέτοια ζητήματα και την εκκλησία που σφόδρα ενδιαφέρεται για την ιστορική άυλη και υλική κληρονομιά του τόπου, ούτε λόγος! Στην καλή τους ώρα και στον καλύτερο τους ύπνο . Αν πάλι αλλάξουν τρόπο σκέψης και γραμμή πλεύσης στην δράση , ίσως να είναι και το πρώτο βήμα προσέγγισης για άλλες μελλοντικές συμπορεύσεις. Το εύχομαι. Δεν πειράζει όμως.
Να είναι καλά. Αλλά πάλι, όπως και στην άλλη περίπτωση , εκείνη του Κινηματογράφου του Αχιλλείου πριν πολλά χρόνια, πέντε, δέκα ,πενήντα μπήκαν μπροστά στον εκσκαφέα του Νίκου Ν. που είχε υπεργολαβία το έργο, και διατηρήθηκε η μνήμη καθώς αποσοβήθηκε τελευταία ώρα η κατεδάφιση του. Και το χαίρονται πλέον όλοι όσοι κατεβαίνουν στην παραλία της πόλης. Κι έχω να το λέω , πως ήμουν κι εγώ ένας από τους λιγοστούς που μπήκαν μπροστά στον εκσκαφέα. Κι ας ήταν ο Νίκος ένας από τους καλούς τότε συνεργάτες μου.
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από το υπέροχο πόνημα του Δημήτρη Παλιούρα, συναδέλφου Αρχιτέκτονα Διευθυντή επί τιμή της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων με τίτλο ” Το κτηριακό συγκρότημα του ” Ξενοδοχείου της Γαλλίας” και η σχεδιαστική αναπαράσταση από την εξαιρετική εργασία της Θάλειας Μακρή- Σκοτινιώτη. Γιατί εμείς έχθρα στην πόλη αυτή δεν έχουμε με τα ονόματα ούτε με τις διαφορετικές απόψεις. Με την αθλιότητα έχουμε» τονίζει ο πολιτικός μηχανικός, κ. Κώστας Γαργάλας.
