Πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του συμπολίτη ψυχολόγου, Μάνου Ζαχαριουδάκη, που αγγίζει το θέμα της παιδείας στην Ελλάδα. Όπως έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook «Η παπαγαλία είναι για παπαγαλάκια, η «ύλη» για τους τεχνοκράτες υπουργείων και συντεχνίτες συνδικαλιστές, η τεχνική εξειδίκευση για τους υποψήφιους ειδικούς (ανώτερων σχολών) κι όχι για ψυχολογικά ισορροπημένα παιδιά ή λειτουργικούς μελλοντικούς πολίτες. Τα παιδιά μας και μελλοντικοί ενήλικες απαιτούν (σαν βασική δημόσια παιδεία) χρήσιμα και πρακτικά μαθήματα και γνώσεις όχι αποθήκευση τεχνικών πληροφοριών για να συντηρούνται απαρχαιωμένα συστήματα κρατικοδίαιτων (ή παρα-) εκπαιδευτικών. Τα κοινωνικά μας προβλήματα μας δείχνουν τον δρόμο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων (ρηξικέλευθων επαναστάσεων θα προτιμούσα…).
Τα παιδιά (…”παιδιά”…) μας χρειάζονται ψυχοσυναισθηματική αγωγή, κοινωνικοπολιτική παιδεία, αθλητικο-διατροφική εκπαίδευση, πρακτική σεξουαλική και γαμήλια αγωγή, οδική εκπαίδευση και παιδεία, προσωπική και εθνικοπολιτιστική (αυτο)εκτίμηση, δεξιότητες διαπραγμάτευσης και αυτοάμυνας, απλά μαθηματικά και “ζωντανές” γλωσσικές δεξιότητες (επάρκεια σύγχρονων Ελληνικών και Αγγλικών, για αρχή), μουσικοχορευτική εκπαίδευση και καλλιτεχνική καλλιέργεια και κυρίως ανθρωπιστική και φιλοσοφική λογική σκέψη αρμόζουσα σε homo sapiens (κι όχι σε homo brutalis, homo roboticus. ή homo anisorropus…). Τροφή για σκέψη γιατί έχουμε πήξει στο κουτόχορτο της μάζας και στο ελιτόχορτο των μεγαλοκαθηγητάδων της διανόησης μας που τα τελευταία 50+ χρόνια με τη κοινωνική “σοφία” και “ισχύ” τους (πέραν των δικών τους αυνανιστικών θεωριών και δημοσιεύσεων)…προφανώς έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε θαυμαστά ύψη πνευματικών επιτευγμάτων… και τα παιδιά μας (με την εξαίρεση ενός 10% “εγκεφάλων” απομνημόνευσης αλλά με θυσιασμένη εφηβεία και αμφισβητούμενη “συναισθηματική νοημοσύνη”…) στην απόγνωση, τη μαστούρα, την οργή, άλλους “αφέντες”, τα ψυχιατρεία και τα ξένα…».
