Έργα στην Αθηνών, λέει. Γέφυρα στο Αλιγαρόρεμα, λέει. Μόνο που, όπως φαίνεται, η μόνη γέφυρα που δεν στήθηκε ήταν αυτή της στοιχειώδους επικοινωνίας με τους κατοίκους και τους επαγγελματίες. Δρόμοι κλειστοί χωρίς καμία ενημέρωση, μαγαζιά άδεια, εργαζόμενοι στον δρόμο και αυτοκίνητα να κάνουν σλάλομ δίπλα σε σχολεία χωρίς πεζοδρόμια. Η Αθηνών ερημιά, οι Αλυκές πνιγμένες στο καυσαέριο, κι οι επαγγελματίες μετράνε μέρες μέχρι να βάλουν κι αυτοί λουκέτο. Οι μεν κάτοικοι παλεύουν με κόρνες και ουρές, οι δε καταστηματάρχες με τα άδεια ταμεία. Κι όλα αυτά, γιατί κάποιος αποφάσισε ότι η σωστή μεθοδολογία έργου είναι «κλείνουμε τον δρόμο και βλέπουμε». Πόσο θα κρατήσει το έργο; Άγνωστο. Ποιος ενημέρωσε; Κανείς. Ποιος θα αποζημιώσει; Ούτε λόγος. Μόνο που, αν συνεχιστεί έτσι, όταν τελειώσει η γέφυρα δεν θα έχει μείνει ψυχή να περάσει από πάνω.
