Βγήκαν να ειρωνευτούν οι προπέτες. Η πρόταση του δημάρχου για την μετατροπή του δικαστικού Μεγάρου σε δημόσια ουρητήρια, προσεγγίζει ένα ευαίσθητο κοινωνικό αλλά και πρακτικό ζήτημα που άπτεται της ανάγκης εκτόνωσης, κυρίως των ηλικιωμένων ατόμων στην πόλη μας. Έχοντας, προφανώς, και ο ίδιος, βιώσει το αδιέξοδο εξεύρεσης μιας συμπαθούς, κατάλληλης προς εκτόνωση γωνιάς, βρήκε πως θα επαναχρησιμοποιηθεί το ιστορικό αυτό κτίριο, συμπάσχοντας με όσους έχουν ακράτεια. Χωρίς αστεία πάντως, ακόμη και έχοντας απέναντί του τον Σωτήρη, ο οποίος φροντίζει να του «μακιγιάρει» τα όποια λάθη, ο Μπέος εξακολουθεί και πέφτει θύμα της ακράτειας του λόγου του, η οποία αποκαλύπτει και την φαιδρότητα της σκέψης του. Αλλά ποιος ακούει και ποιος προσέχει, σ’ αυτή την πόλη;
