«Αν κάτι οφείλει να μας τρομάζει μέσα σε αυτόν τον απύθμενο κουβά βλακείας είναι η συνειδητοποίηση του ότι έχεις ένα σύστημα υγείας που έχει γονατίσει, ότι τα κρεβάτια στις εντατικές είναι ελάχιστα, ότι αν έχεις πολλά κρούσματα που νοσήσουν σοβαρά δεν θα χωράνε στις κλινικές και ότι θα αναγκαστούν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό –ναι, αυτοί που κρατάνε όπως μπορούν τα δημόσια νοσοκομεία- να κάνουν διαλογή στους ασθενείς. Ποιο περιστατικό θα περάσει πρώτο; Το εγκεφαλικό; Το έμφραγμα; Το τροχαίο; Ο νέος; Ο ηλικιωμένος; Ο φυλακισμένος; Ο πρόσφυγας; Ο ανάπηρος; Το παιδί; Αντί το αίτημα για ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με όλους τους τρόπους να είναι πάνδημο και ζωντανό συζητάμε για τις μεταλαβιές. Συνεχίστε λοιπόν να επικαλείστε την προστασία του θεού σας. Άλλωστε δεν θα είναι αυτός που θα επιλέξει τον θάνατό μας» έλεγε, με καυστική διάθεση, η πρώην βουλευτής, κ. Ηρώ Διώτη.
