«Μια χρονιά φεύγει λοιπόν μια νέα έρχεται. Στο κλίμα αυτόενταγμένος κι εγώ ξεκίνησα λοιπόν τους απολογισμούς. Αλλά για καλή(; )) μου τύχη έπεσα πάνω σε κάτι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν καμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν και σ΄ ένα αρκετά μακρινό μέρος, που κάθε όμως χρόνο τέτοιες μέρες παίζει στα δελτία των πρωτοκλασάτων και μη τηλεοπτικών δελτίων. Το Χωριό του Αη Βασίλη στην Φινλανδία. Κι απ’ την άλλη τις πανέμορφες και απερίγραπτες στιγμές που ζήσαμε ταξιδεύοντας με τρένο και αμέσως μετά με παγοθραυστικό, κάνοντας μπάνιο στις παγωμένες θάλασσες του αρκτικού κύκλου ,ταξιδεύοντας με έλκυθρα και με οδηγούς τον τάρανδο και τα χάσκι, πίνοντας τη βότκα στα αυτοσχέδια μπαρ του δρόμου καμωμένα εξολοκλήρου από πάγο. Και μετά ,σε αντιδιαστολή με το σήμερα και το άμετρο της πόλης, πόσο εντύπωση έκανε το επιβλητικό του μελετημένου αλλά σεμνού φωτισμού και στολισμού , της οργάνωσης του Δήμου με στόχο την ποιότητα υπηρεσιών προς τον επισκέπτη αλλά και τον αυτόχθονα , τις πολλαπλές εναλλακτικές επιλογές που υπήρχαν και έδιναν την εντύπωση παραδείσου , το εργοστάσιο σοκολάτας και παιδικών παιχνιδιών με αναπόσπαστο στοιχείο την συμμετοχή των παιδιών και των μεγάλων και πολλά πολλά άλλα. Και δεν το κρύβω. Μ’ έπιασε μια θλίψη . Μα μέρες που είναι και ακόμα περισσότερο για τις μέρες που έρχονται ξαναπροσγειώθηκα αναλογιζόμενος την καταγωγή μου αλλά και το τι σημαίνει για μένα πραγματικότητα. Καθώς πραγματικότητα είναι το σύνολο των αντιθέσεων και των αντιφάσεων της ζωής. Των πικρών αλλά και των γλυκύτατων. Των ατομικών αλλά και των συλλογικών. Των κλαμένων αλλά και των χαμογελαστών. Των ηλικιωμένων αλλά και των πιτσιρικάδων. Των πλούσιων και των φτωχών. Και καθώς αναπότρεπτα έτσι έχουν τα πράγματα εύχομαι για το 2019 να βγούμε όλοι μέσα από αυτές τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις ,όρθιοι και χαμογελαστοί. Προϋπόθεση όλων βέβαια των παραπάνω είναι η υγεία. Κι αυτό θα ορίζει για το 2019 την επιτυχία αλλά και την ευτυχία μας-σας-τους» έλεγε ο δημοτικός σύμβουλος Βόλου, κ. Κώστας Γαργάλας.
