«Έχουμε συνηθίσει να αποδίδουμε εκ των προτέρων στην έννοια του αναθεωρητισμού μια αρνητική χροιά. Όμως οι ίδιες οι κοινωνίες, οι πολιτικές ηγεσίες, μέσα από επιλογές, μέσα από αντιπαραθέσεις, διαμορφώνουν την πορεία τους μέσα στο χρόνο, γράφουν ιστορία, μέσα από αναθεωρήσεις. Ήταν διαφορετική η Ελλάδα πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Μια εντελώς καινούρια χώρα προέκυψε μετά τις ανταλλαγές πληθυσμών και τον ερχομό περίπου 1.500.000 προσφύγων. Διαφορετική χώρα προέκυψε όμως και μετά το 1949. Μετά δηλαδή την Κατοχή, την Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε μετά την απελευθέρωση. Λίγο συζητάμε σήμερα για τους τόπους εξορίας. Για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Θεωρείται ακόμα και σήμερα μια συζήτηση λίγο απαγορευμένη, λίγο αναχρονιστική…για τις ακόμα νεότερες γενιές κάτι το εντελώς άγνωστο. Στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου στέλνονταν κατά χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά εξαιτίας των πολιτικών τους φρονημάτων.
Σε όλη τη Μαγνησία υπάρχουν τέτοιοι τόποι, χώροι όπου στοίβαξαν το μαρτύριο χιλιάδων ανθρώπων…τόποι εξορίας, τόποι εκτελέσεων, τόποι δολοφονίας…όσο κι αν δεν αρέσει είναι η ιστορία μας…είναι η μνήμη μας…κοινωνία που δεν γνωρίζει την ιστορία της είναι καταδικασμένη να την ξαναζήσει…πόσο σωστή παρατήρηση. Με πρωτοβουλία της ΟΜ Συριζα Ν. Ιωνίας Βόλου επισκεφθήκαμε το νησί Τρίκερι. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι από το 1946 μέχρι το 1949, ήταν αρχικά στρατόπεδο συγκέντρωσης ανδρών πολιτικών κρατουμένων και στη συνέχεια γυναικών εξορίστων. Έφθασε να αριθμεί πάνω από 5.000 γυναίκες πολιτικές κρατούμενες, εξόριστες, για τα πολιτικά τους πιστεύω.
Ήταν μια επίσκεψη προσκυνηματικού χαρακτήρα, ένα ταξίδι στην ιστορία μας, ένα οδοιπορικό αφιερωμένο στο μεγάλο Ηλία Νικολακόπουλο, που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας και ήταν κι αυτός παιδί τότε μικρό, εξόριστος με τη μητέρα του στο Τρίκερι. Δεκάδες ίσως και εκατοντάδες παιδιά, πέρασαν κάποια χρόνια από τη νηπιακή τους ηλικία στο Τρίκερι και σε άλλους τόπους εξορίας και φυλακής. Δεν είχαν όλες οι γυναίκες σχέση με τα γεγονότα του Εμφυλίου. Οι περισσότερες πλήρωναν την συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση ή την συμμετοχή των συγγενών τους. Ανδρών, πατεράδων, αδελφών. Συγκινητική η αφήγηση του Χρήστου Τρικαλινού όπου βίωσε και ο ίδιος ως μικρό παιδί την εξορία στο Τρίκερι με τη μητέρα του. Εκπληκτική η παρουσίαση του Παναγιώτη Παπαγιώτη για την ιστορία του Τρικερίου, ο πιο αρχαίος οικισμός στην Ελλάδα, μετατράπηκε μετά από χιλιάδες χρόνια σε τόπο φυλακής και εξορίας.. Σε αυτούς λοιπόν τους χώρους μαρτυρίου και βασανισμού εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, σε όλη την Ελλάδα, στο Τρίκερι, στην Ικαρία, στη Μακρόνησο, στον Αϊ Στράτη, αναθεωρήθηκε άλλη μια φορά η σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μια άλλη χώρα προέκυψε από το 1950 και έπειτα.. Εύχομαι να μην ξαναζήσει αυτός ο λαός τέτοια πράγματα. Για να μην τα ζήσει όμως ξανά, οφείλει να τα γνωρίσει, να τα κατανοήσει» τονίζει ο βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, κ. Αλέξανδρος Μεικόπουλος.
