Μια ιδιαίτερη ιστορία, από αυτές που συχνά μοιράζεται με τους διαδικτυακούς του φίλους, εξιστόρησε ο Δημήτρης Κουρέτας. Ο Περιφερειάρχης, που μπορεί τα καθήκοντά του να είναι αυξημένα, ωστόσο συχνά- πυκνά βγαίνει λίγο από το «κοστούμι» του πολιτικού και διηγείται ιστορίες που πάντα έχουν ένα μήνυμα να μεταφέρουν. Γράφει λοιπόν «Γυρνώντας προς το σπίτι μου από μια εκδήλωση, φτάνοντας στην διασταύρωση της Τρικάλων με το Πανεπιστήμιο, αντί να συνεχίσω ευθεία προς το σπίτι μου πήγα προς τη σχολή . Πάρκαρα και κάθισα στο αμάξι και κοιτούσα το κτίριο . Μου ήρθαν πολλές σκηνές στο μυαλό . Πρέπει να ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια. Είχα ένα φοιτητή μέλος εθνικής ομάδας σε κάποιο άθλημα . Έγραψε εξετάσεις και είχε γράψει 4. Τον κάλεσα στο γραφείο μου. Του είπα έγραψες 4. Ως άνθρωπος σε θαυμάζω γιατί φοράς το εθνόσημο στο στήθος. Ως καθηγητής όμως θυμάμαι τους γονείς που έρχονται κάθε χρόνο και μου αφήνουν τα παιδιά τους . Όπως εσένα. Και οι γονείς με κοιτούν και με θέλουν ήρεμο, δυνατό και δίκαιο . Σαν θεό. Όμως είμαι άνθρωπος και κάθε μέρα εδώ μέσα πρέπει να παλέψω με το ανθρωπάκι που όλοι έχουμε μέσα μέσα μας για να είμαι δίκαιος , δυνατός και ήρεμος . Έτσι λοιπόν ως καθηγητής σου θα σε κόψω παρόλο που γνωρίζω ότι τη στιγμή που οι συμφοιτητές σου έπιναν καφέ εσύ έκανες προπόνηση και ερχόσουν εδώ με τα πόδια να τρέμουν στο εργαστήριο από την κούραση . Όμως θα σε κόψω γιατί πρέπει να μάθεις στη ζωή σου, να είσαι και συ δίκαιος και να κρίνεις χωρίς υποσημειώσεις. Έσκυψε το κεφάλι και με ευχαρίστησε . Την επόμενη εξεταστική πήρε 9.
Η σκηνή κράτησε πριν λίγο κάποια δευτερόλεπτα έξω από το κτίριο . Έβαλα μπρος και έφυγα προς το σπίτι . Το ίδιο αντιμετωπίζω και τώρα ως περιφερειάρχης της Θεσσαλίας. Κάθε μέρα πρέπει να παλέψω με το ανθρωπάκι αυτό που όλοι έχουμε μέσα μας και να είμαι δίκαιος, δυνατός και ήρεμος . Προσπαθώ να είμαι, μη ξεχνώντας ότι είμαι και εγώ άνθρωπος όπως όλοι , με αδυναμίες και ελαττώματα». Τροφή για σκέψη…
