«Σκέφτομαι την γυναίκα εκείνη με το μαύρο σαν την ψυχή της φτηνιάρικο κολάν στην Λέσβο που ούρλιαζε στις εξαθλιωμένες «γκαστρωμένες» πρόσφυγες μητέρες και τα παιδιά τους λέγοντας τους να γυρίσουν πίσω βάζοντας το χοντρό κορμί της «μπροστά» για να μην πατήσουν ελληνική στεριά όπως έκαναν το 1922 οι φίλοι «σύμμαχοι» μας στους προγόνους μας στην Μικρασιατική καταστροφή. Την σκέφτομαι να γιορτάζει τα Κούλουμα τρώγοντας 2-3 λαγάνες και θαλασσινά γλύφοντας τα δάκτυλά της χορεύοντας και αγκαλιάζοντας τα καλοταϊσμένα παιδιά της. Σίγουρα θα ξεκινήσει και νηστεία και στο τέλος της Σαρακοστής θα κοινωνήσει κάνοντας και μετάνοια. Θα σώσει ,νομίζει έτσι την μαύρη ψυχή της ! Πόση θλίψη; Ανθρωπιά καμιά, υπάνθρωποι εναντίον ανθρώπων. Τι ψυχή θα παραδώσουμε; Έχουμε αναρωτηθεί;» διερωτάται ο συμπολίτης, κ. Θανάσης Ευγενικός.
