«Περίοδος Ολυμπιακών Αγώνων. Ανασύρθηκαν ξανά όλες οι γνωστές και μη εξαιρετέες αναλύσεις περί μπάζας, μίζας, ντόπας γενικώς και καταστροφής της Ελλάδας ειδικώς (του Βόλου ακόμα πιο ειδικώς…), που διακινούνται εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια από τους ακριβώς ίδιους αναλυτές, και ογκώθηκαν πριν και μετά το 2004.
Αγνοώντας καταφανώς και επίτηδες οι αναλυτές ότι ολόκληρος ο Αθλητισμός ούτως ή άλλως διέπεται από «μπάζα, μίζα, ντόπα», βλέπε τα δισεκατομμύρια των συμβολαίων στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ (την επιτυχία του σούπερ-Γιάννη στο ΝΒΑ ομοθυμαδόν και ανεξαρτήτως οι ίδιοι αναλυτές πανηγυρίζοντες…), στο τένις και αλλαχού, βλέπε τα διαμάντια του στίβου και τους χορηγούς, βλέπε τα περίφημα «τηλεοπτικά δικαιώματα», βλέπε μέχρι και την συναλλαγή του δημάρχου Βόλου με τον πρόεδρο του Νέου Ποδοσφαιρικού Συλλόγου (ΝΠΣ) Βόλος (για τους μη γνωρίζοντες, είναι ένα και το αυτό πρόσωπο…) για το ενοίκιο στο Πανθεσσαλικό Στάδιο – είναι νομικά δυνατόν κάτι τέτοιο; Το οποίο Στάδιο, μαζί με τον Περιφερειακό Δρόμο, ας το κατανοήσουν, επιτέλους, οι αναλυτές, δεν θα υπήρχαν σήμερα αν ο Βόλος δεν ήταν Ολυμπιακή Πόλη το 2004.
Δεν θα υπήρχαν, τελεία και παύλα, όλα τα υπόλοιπα μπορεί, αν, ίσως και λοιπά είναι αναλυτικά παραμύθια για μικρά μυαλά. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητή αυτή η μεγάλη αλήθεια; Όπως επίσης κατά πάσαν πιθανότητα δεν θα υπήρχαν η Αττική Οδός, το Μετρό της Αθήνας, η Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, το μεγαλύτερο μέρος της Εγνατίας Οδού και ο Αυτοκινητόδρομος Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (Α1), το Παμπελοποννησιακό (στην Ολυμπιακή πόλη της Πάτρας) και το Παγκρήτιο (στην Ολυμπιακή πόλη του Ηρακλείου) Στάδιο.
Και παρ’ όλη την γκρίνια και τα μνημόνια τόσων χρόνων οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις λειτουργούν μια χαρά τόσο για αθλητικούς, όσο και για πολιτιστικούς σκοπούς – εξ ου και το Πανθεσσαλικό Στάδιο, που τόσα χρόνια έχει εξυπηρετήσει κόσμο και κόσμο, τώρα που το ανέλαβε ο Δήμος του Μονακό αρχίζω να ανησυχώ…» σημειώνει ο συμπολίτης συγκοινωνιολόγος, κ. Χαράλαμπος Σκυργιάννης.
