Δεν προλαβαίνουμε να πούμε «επιτέλους» που τελειώνει το σκάψιμο, καταλήγουμε στο «άντε πάλι» όταν βλέπουμε τα μηχανήματα να σκάβουν τους ίδιους και τους ίδιους δρόμους, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Όπως σχολίαζε και ο Θεολόγος Διαμαντένιας «Ποτέ δεν θα γίνουμε χώρα! Η κάθε εταιρεία μπορεί, όποτε θέλει να ανοίγει αυλάκια για να περάσει αγωγούς ,καλώδια ,οπτικές ίνες! Καινούργιοι δρόμοι καταστρέφονται. Τα υλικά της ασφάλτου που τοποθετούνται είναι λογικό να παρουσιάζουν διαφορετική ολισθηρότητα και όλοι αποφεύγουν να οδηγούν πάνω σε αυτά. Άρα μειώνεται το πλάτος του διαθέσιμου δρόμου. Ακόμη και ένα μηχανάκι χρειάζεται να μην έρχεται άλλο όχημα από απέναντι , για να το προσπεράσεις! Πείτε μου άλλη χώρα , που συμβαίνουν αυτά; Στις σύγχρονες χώρες μια φορά σκάβεται ο δρόμος και περνούν αποχέτευση, ύδρευση ,νερό και καλώδια… Δυστυχώς…».
