Με κοιτάς, σε κοιτώ και μετά σιωπή. Μου λες γράψε μερικές λέξεις, είναι σημαντικό. Ψάχνεις αφορμές να δηλώσεις παρών να πάρεις κουράγιο να πάρεις ανάσες. Βλέπω την αγωνία σου να αντισταθείς σε ότι ισοπεδωτικό παραμονεύει στη γωνία. Μα εσύ δεν ισοπεδώνεσαι. Είσαι φύλλο χαρτιού και όσο και αν σε πατήσουν δεν έχει σημασία. Όσο και αν σε τσαλακώσουν, αυτό είναι μέρος της φύσης σου. Η μελάνη δεν σε ζαλίζει πια. Συνήθισες το αντιμόνιο από χρόνια. Είσαι χρήσιμος και στην καθαριότητα. Η επιφάνειά σου μπορεί να βρωμίζει, μα το είναι σου είναι τόσο καθαρό που παραμένει ανέπαφο, σαν σε βιτρίνα. Ακόμη για να σε πετάξουν στη λάσπη, είσαι χαρτί και ανακυκλώνεσαι για να τυπωθείς και πάλι να μεταφέρεις λέξεις, φράσεις, δυσάρεστα και ευχάριστα. Θανάτους και γεννήσεις. Δηλώσεις και απόψεις. Κριτική και σχόλια. Να γίνεις η φωνή όσων φωνή δεν έχουν και ας κραυγάζει η ψυχή τους για όσα δεινά περνούν. Πήρες μια απόφαση πριν χρόνια, πως μαζί με το μεράκι σου θα υπηρετείς τους συμπολίτες σου. Δεν το ξέχασες ούτε στιγμή κι ας υπήρξαν στιγμές που αναγκάστηκες να παραστρατήσεις. Να απαντήσεις σε «άμεμπτους» ανθρώπους που ήρθαν να μας διαφεντεύσουν κυνηγημένοι από άλλες πολιτείες, βρίσκοντας εύφορο έδαφος ανάμεσα στα πολιτικά συντρίμμια που άφησαν οι προηγούμενοι. Ξεκινάς τη μέρα πάντα με χαμόγελο. Καλημερίζεις τώρα την πόλη αυτή πάνω από 30 χρόνια.
Πως πέρασαν τα χρόνια; Χιλιάδες ώρες στον ραδιοφωνικό «αέρα» να μεταδίδεις τα νέα της πόλης και όχι μόνο. Να σχολιάζεις τα κακώς κείμενα και να παλεύεις για ότι θεωρείς σωστό, γιατί έτσι σου υπαγόρευε η συνείδησή σου. Συνείδηση που έχεις κρατήσει συνεπή όλα αυτά τα χρόνια. Το ίδιο έκανες και με τις εφημερίδες. Ξεκίνησες πριν χρόνια με άδειες τσέπες και δανεικά να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Πάλεψες μερόνυχτα με λίγο ύπνο και φαγητό και με τη δύναμη που σου έδωσαν αρκετοί συνάδελφοί σου που πίστεψαν σε αυτό το όνειρο και οι οποίοι πλαισιώθηκαν από χιλιάδες αναγνώστες για να λάβουν το πρώτο μαυροκόκκινο φύλλο της εφημερίδας «ΠΡΩΤΗ», τον Ιούλιο του 1996. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα έπρεπε. Η ευθύνη έπεσε στην πλάτη σου και ας μην ήταν ολότελα δική σου. Είπες να ξεκινήσεις και πάλι. Γιορτές ήταν του 2006 όταν μας το ανακοίνωσες. Έκαιγε μέσα σου όταν έκλεισαν το «παιδί» σου και είχες χάσει ένα κομμάτι από τον εαυτό σου. Το κέρδισες ξανά όμως. Εγένετο η «Μαγνησία» 9 Ιανουαρίου 2007 και σήμερα 3000 φύλλα αργότερα με την ίδια λαχτάρα περιμένεις να κλείσεις το φύλλο. Να συναντήσεις τους αναγνώστες σου, να τους πεις τα νέα, με τον δικό σου τρόπο. Με τη δική σου αξιολόγηση που εμπιστεύονται δεκάδες χρόνια τώρα. Υπερβαίνοντας εαυτό και αντλώντας δύναμη εσύ από τους συνεργάτες του και εκείνοι από σένα. Δεν διεκδικείς την απόλυτη αλήθεια. Ποτέ δεν το έκανες άλλωστε. Αναγνώρισες και λάθη και όσους αδίκησες. Ζήτησες συγγνώμη, γιατί έτσι κάνουν οι άνθρωποι. Έχεις τη μπέσα που άλλοι δεν θα αποκτήσουν ποτέ. Μην νοιάζεσαι δεν πρόκειται να τους γίνει το χατίρι. Το παιχνίδι έχει πολλά ημίχρονα ακόμη και εμείς πνευμόνια για να τρέξουμε πολλά ακόμη χιλιόμετρα. Τα 3000 φύλλα που συμπληρώνει σήμερα η «Μαγνησία» έχουν μέσα τους ιστορίες πολλών ανθρώπων που άφησαν το στίγμα τους ο καθένας με τον τρόπο του. Η συνεισφορά τους, όπως και η δική μας άλλωστε θα κριθεί στο βάθος του χρόνου. Όταν ο κουρνιαχτός θα έχει κατακαθίσει και η εικόνα θα είναι ξεκάθαρη. Όταν οι λύκοι θα σωπάσουν γιατί τα πρόβατα δεν θα φοβούνται, θα τους κοιτούν στα μάτια μέχρι που αυτοί θα στρέψουν το βλέμμα και θα φύγουν μακριά.
Με το σημερινό μου αυτό σημείωμα, δεσμεύομαι εκ μέρους όλων όσων εργάζονται για αυτή την εφημερίδα ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε τα τελευταία 12 χρόνια, μη λογαριάζοντας κούραση και δυσκολίες. Αψηφώντας απειλές και εκβιασμούς από τον οποιονδήποτε. Οι απειλές άλλωστε δείχνουν αδυναμία και πιστέψτε με, ακόμη και οι πιο ισχυροί παίκτες έχουν την «αχίλλειο» πτέρνα τους. Η «Μαγνησία» που φτιάχνεται με μεράκι κάθε μέρα από τον Γιώργο, τον Ηλία, την Κατερίνα, τον Ντίνο, τον Κώστα, τον Χρήστο, την Εύα και μένα, έχει κερδίσει το τελευταίο διάστημα την εμπιστοσύνη περισσότερων αναγνωστών. Η αυξανόμενη κυκλοφορία της που συνδυάζεται και από την αυξημένη επισκεψιμότητα στο ηλεκτρονικό αδερφάκι της magnesianews.gr δείχνει την ανάγκη που υπάρχει για μια διαφορετική ματιά στην ενημέρωση. Είπαμε κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Εμείς μεταδίδουμε τη δική μας αλήθεια, όπως αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα τοποθετώντας στα μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, βοηθώντας τους αναγνώστες μας να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα. Είναι θέμα δημοκρατίας και θα το υπερασπιστούμε με πάθος. Τα 4000 φύλλα είναι μακριά, μα θα δοθούν αφορμές για να σας ξαναγράψω, για το μεράκι που έχουμε και για τον «ιό» που κόλλησα από τον πατέρα μου. Έως τότε, μια υπόσχεση σας δίνω. Θα μπαίνουμε στα ρουθούνια τους… Πλέον και με περισσότερους τρόπους…
