Περιβαλλοντικές… νάρκες αλλά και «μουσεία» της νεότερης ναυτικής ιστορίας. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, το οποίο δεν έχει ποτέ εξαργυρωθεί. Ο θησαυρός-κατάρα των περίπου 500 ναυαγίων αναπαύεται ήσυχα στον βυθό των ελληνικών θαλασσών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Βήματος της Κυριακής», η Πολιτεία ποτέ δεν επιχείρησε να τα αξιολογήσει, είτε για να εκμεταλλευθεί τουριστικά αυτόν τον υποθαλάσσιο πλούτο, είτε για να διαχειριστεί τις επικίνδυνες ουσίες και τα τοξικά υλικά που περιέχουν τα βυθισμένα σκαριά, προτού διαφύγουν και γίνουν επικίνδυνα για το υδάτινο περιβάλλον.
Το «Αγία Ζώνη ΙΙ», το οποίο βυθίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο ανοιχτά της Σαλαμίνας, θεωρείται το πρώτο ναυάγιο στη χώρα που θα ανελκυστεί ως «περιβαλλοντικό απόβλητο».
Όπως είχε προκύψει προ δεκαετίας από μελέτη του Εργαστηρίου Θαλασσίων Μεταφορών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), στα περίπου 400 ναυάγια που τότε είχαν καταγράψει οι ερευνητές στη βάση δεδομένων τους, μπορεί να βρίσκονται εγκλωβισμένοι ως και 134.700 τόνοι πετρελαίου. Επρόκειτο για πλοία που είχαν βυθιστεί σε μια μακρά περίοδο, από τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως και τις μέρες μας.
Ορισμένα από αυτά έχουν μετατραπεί σε καταδυτική «ατραξιόν» για μεμονωμένους αυτοδύτες, ωστόσο πολλά άλλα ενδέχεται να αποτελέσουν κάποια στιγμή στο μέλλον μία ακόμα περιβαλλοντική πληγή για το θαλάσσιο περιβάλλον και γι’ αυτό πρέπει να απομακρυνθούν.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρωτοπόρος των καταδύσεων στην Ελλάδα και ερευνητής δύτης κ. Κώστας Θωκταρίδης, το γερμανικό υποβρύχιο U133, το οποίο προσέκρουσε σε ελληνική νάρκη τον Μάρτιο του 1942, ανοιχτά της Αίγινας, κατά περιόδους «αιμορραγεί» και από τα 78 μέτρα βάθος όπου βρίσκεται στέλνει στην επιφάνεια της θάλασσας κηλίδες πετρελαιοειδών. «Στις δεξαμενές του υπάρχει ακόμη πετρέλαιο» αναφέρει ο έλληνας δύτης.
