Είναι ο Θέμης στη σειρά “Κόκκινο Ποτάμι”, που προβάλλεται στο «ΟΡΕΝ» και έχει προκαλέσει κύμα ενθουσιασμού στους τηλεθεατές. Ο Θέμης είναι γενναίος στρατιώτης του Μακεδονικού Αγώνα και ο πόλεμος τον έκανε σκληρό. Προτιμά να ξέρει την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή. Ο τηλεοπτικός “Θέμης” ενσαρκώνεται από τον Βολιώτη ηθοποιό, Αργύρη Πανταζάρα, ο οποίος στο πρώτο τηλεοπτικό του εγχείρημα, κατάφερε να ενθουσιάσει, υπό την καθοδήγηση του Μανούσου Μανουσάκη. Ο βραβευμένος καλλιτέχνης το 2016 με το βραβείο καλύτερου ηθοποιού “Δημήτρης Χόρν”, μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ 102,5 και στον Ηλία Κουτσερή για την μεγάλη αυτή παραγωγή, την ανταπόκριση του κόσμου, τα μηνύματά του, αλλά και για τα δικά του συναισθήματα.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη συμμετοχή στη σειρά, αλλά και για την ανταπόκριση του κόσμου;
Δεν μπορώ να διαχωρίσω τη δική μου ψυχική διάθεση, γιατί είναι η ίδια ως προς το έργο. Δεν έχει τελειώσει τίποτα, εμείς συνεχίζουμε γιατί έχουμε άλλα 20 επεισόδια να γυρίσουμε. Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη αποστολή και ταυτόχρονα πάρα πολύ όμορφη και πρέπει να της φερθούμε όπως της αξίζει. Αυτό λέμε καθημερινά στα γυρίσματα. Η χαρά είναι μεγάλη, …συγκινητική. Είναι συγκινητικό που το παίρνει όλο επάνω του ο Μανούσος Μανουσάκης. Στο πρώτο επεισόδιο, έδωσε ραντεβού ο κόσμος εκφράζοντας την αγάπη και την εκτίμηση στο πρόσωπό του. Χαίρομαι πολύ, που μαζί με μια μεγάλη ομάδα ηθοποιών και συντελεστών στεκόμαστε στο ύψος της κατάστασης και των απαιτήσεων, που έχει αυτό το εγχείρημα.
Αυτό σας κέρδισε στο να πείτε “ναι” σε μια τηλεοπτική σειρά; Γιατί δεν δείχνατε ιδιαίτερη “αδυναμία” σε κάτι τηλεοπτικό, σε ότι αφορά στις επιλογές σας, όπως γνωρίζω…
Πιστεύω ότι όπως και η ίδια η φύση μας το διδάσκει, όλα είναι στην ώρα τους. Το λέμε κι εμείς πάνω στη σκηνή, που κατά κάποιο τρόπο μιμούμαστε τη δημιουργία και τη γένεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η τηλεόραση έχει περάσει μία μεγάλη κρίση. Έχουν να γίνουν σειρές εδώ και δέκα χρόνια, να γίνουν αξιόλογες σειρές, να μην είναι προκάτ, να μην είναι παραγγελίες από το εξωτερικό να μην είναι αυτό που λέω… delivery ψυχαγωγίας και πολιτισμού. Μετά από δέκα χρόνια, υπάρχει και εμπιστοσύνη να δημιουργηθούν πράγματα στον τόπο μας, στη χώρα μας, από ανθρώπους με ποιότητα και ουσία. Δηλαδή θέλει και να ρισκάρεις καμιά φορά και να πιστεύεις βαθιά για να πετύχει κάτι. Μην ξεχνάμε ότι στην τηλεόραση έχει παίξει μαύρο σε πολλά κανάλια, έχουν παίξει επαναλήψεις σειρών 30 χρόνων, δηλαδή με κάποιο τρόπο τηλεόραση αναμασά τον ίδιο της τον εαυτό και αντί τελικά να …υπνωτίζει τον κόσμο, τον εκνευρίζει κι αυτός ο εκνευρισμός οδήγησε σε κάτι πολύ όμορφο, το οποίο είναι και βαθιά συγκινητικό.
Τέτοιες παραγωγές και ιστορίες που δίνονται στο πλατύ κοινό μέσα από την τηλεόραση δίνουν πιστεύω και το ερέθισμα, της μάθησης… Μπορεί να λειτούργησε έτσι και για σας; Θεωρώ, ότι μας βάζει σε έναν τρόπο σκέψης, μνήμης και ανάμνησης πολλών πραγμάτων που έχουν να κάνουν με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα ίσως…
Διαβάζοντάς το, ακόμη και βλέποντας τα πρώτα επεισόδια κι εγώ, είδα ότι οι οικογένειες θα δουν τη δική τους ιστορία. Την προσωπική τους ιστορία. Δεν είναι μία ιστορία μόνο με την ταυτότητα των Ποντίων, είναι μία ιστορία που μέσα “σκαλίζει” και εξερευνά συνέχεια την ταυτότητα του ανθρώπου. Εμένα δεν με αφορά το κομμάτι της σημαίας ή της θρησκείας, αλλά με αφορά, όταν άνθρωποι σφάζονται μεταξύ τους, ανάλογα την περίσταση.
Πιστεύω, ότι πέραν της συγκεκριμένης σειράς, έχετε και άλλα σχέδια για το χειμώνα, ίσως και την άνοιξη … Θέλετε να μοιραστείτε κάποια μαζί μας;
Θα έχω τη χαρά να συμμετέχω στο μιούζικαλ “Σικάγο”, μετά τον Φεβρουάριο. Είναι μια πολύ φιλόδοξη παραγωγή, υπερπαραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Η παράσταση θα ανέβει στο “Ολύμπια”, την πρώην Λυρική Σκηνή, οπότε θα «βουτήξω» σ’ αυτό το καινούργιο στοίχημα, το οποίο κι αυτό είναι κάτι άλλο από αυτό που έχω συνηθίσει τον εαυτό μου κι όχι μόνο οι θεατές εμένα. Επιπλέον, οργανώνω σιγά-σιγά ένα δικό μου project, το οποίο πήρε επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και είναι μια μεγάλη αναγνώριση για την καλλιτεχνική ομάδα, που έχω δημιουργήσει με ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω και θα κάνουμε τον “Ρωμαίο και Ιουλιέτα” .
Συγκεκριμένα θα κάνουμε το “This is not Romeo and Juliet” γιατί θέλουμε να έχουμε την ελευθερία να βουτήξουμε σ’ αυτό το project και όχι να μας κατασπαράξει το ίδιο. Αυτό θα γίνει τον Μάιο κι ελπίζω να ταξιδέψει και στην Ελλάδα.
