Αρούν Γκάντι: Η εμμονή μας με τον υλισμό, μας έχει κάνει εγωιστές, άπληστους και συμφεροντολόγους…

«Πρέπει να αναρωτηθούμε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εμάς: Ή Αλήθεια ή Δύναμη» λέει προς τους δημοσιογράφους
Ο εγγονός του Μαχάτμα Γκάντι μίλησε αποκλειστικά στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ»

Ο Αρούν Γκάντι, εγγονός του μεγάλου Ινδού ηγέτη και παγκόσμιου συμβόλου Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος υπέφερε από τη βία του απαρτχάιντ και σε ηλικία 12 ετών έζησε για αρκετό καιρό με τον παππού του, μιλά αποκλειστικά για την Ελλάδα στον έντυπο Τύπο, στην εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ, και στο ειδικό ένθετο «ΑΥΡΙΟ», στέλνοντας με την σοφία που κατέχει, μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις…
Χωρίς να παραβλέπει την σύγχρονη πραγματικότητα, αναφέρει ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου κατάχρησης του θυμού, ενώ σημειώνει, ότι ο λόγος για τον οποίο κάνουμε κατάχρηση του θυμού μας, είναι επειδή εμείς πιστεύουμε στην κουλτούρα της βίας. «Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τη δική μας νοοτροπία. Είναι ο μόνος τρόπος για τον αληθινό πολιτισμό».

«Πρέπει να αναρωτηθούμε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εμάς: Ή Αλήθεια ή Δύναμη» λέει προς τους δημοσιογράφους

Ιδιαίτερη η αναφορά του κ. Αρούν Γκάντι (Arun Gandhi) στους δημοσιογράφους και τη δημοσιογραφία, μιας που και ο ίδιος την υπηρέτησε, στέλνοντας το μήνυμα, στον δημοσιογραφικό κόσμο, ότι «πρέπει να αναρωτηθούμε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εμάς: Η Αλήθεια ή Δύναμη».
«Η εμμονή μας με τον υλισμό, μας έχει κάνει εγωιστές, άπληστους και συμφεροντολόγους .

Εγωιστικά ,πιστεύουμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ασφάλεια της χώρας μας και να μην ανησυχούμε για τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό έχει προκαλέσει ανισορροπία τέτοια, που σχεδόν ο μισός κόσμος ζει σε άθλια φτώχεια και ο άλλος μισός σε αφθονία», τονίζει, εξηγώντας την κατάσταση στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Τι πρέπει όμως να μεταφέρουμε στη νέα γενιά; Πως θα ξεφύγουμε απ΄τον υλισμό; Ο κοινωνικοπολιτικός ακτιβιστής, είναι ξεκάθαρος, «Νομίζουμε ότι όσο πιο πλούσιος είναι ένας άνθρωπος ή μια χώρα τόσο πιο πολιτισμένος είναι. Θέλω η νεότερη γενιά να ξέρει ότι αυτό είναι λάθος».

Ο 88χρονος Δρ. Αρούν Γκάντι, μιλά για τον θυμό, τη βία, τους δημοσιογράφους, τον πόλεμο στην Ουκρανία, στέλνοντας τα δικά του μηνύματα για το «Αύριο» του κόσμου μας

Ο ίδιος δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο θέμα των θρησκειών και της όποιας «αντιπαλότητας» μπορεί να υπάρχει μεταξύ των πιστών… «Η θρησκεία είναι σαν να σκαρφαλώνεις σε βουνό» τονίζει, «γιατί να έχει σημασία από ποια πλευρά του βουνού επιλέγει κανείς να ανέβει; Τελικά, όλοι πηγαίνουμε στην ίδια κορυφή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν αφαιρέσουμε τις ετικέτες που έχουμε βάλει στους ανθρώπους, διαχωρίζοντας τους και αρχίσουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον ως ανθρώπινα όντα»…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ*

Η ιστορία ακόμη και του ίδιου του εγγονού, του μεγάλου ηγέτη, είναι συγκλονιστική…

Αν και ο θυμός, προκύπτει από άσχημες καταστάσεις και συναισθήματα που νιώθουμε… “Πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε την επιλογή να αντιδρούμε διαφορετικά, όταν θυμώνουμε…” λέτε στο βιβλίο σας «Το Δώρο του Θυμού» κ. Arun Gandhi. Θα θέλαμε να μας πείτε, ποια πρέπει να είναι η διαφορετική αντίδραση… Πώς μπορούμε να την πετύχουμε;

Αν καταλάβουμε ότι ο θυμός για την ανθρώπινη ύπαρξη λειτουργεί όπως ένας διακόπτης ροής ηλεκτρικής ενέργειας, η προοπτική μας θα αλλάξει. Ο διακόπτης σβήνει, όταν κάτι δεν πάει καλά στο ηλεκτρικό κύκλωμα. Αποφεύγει μια καταστροφή και την ίδια στιγμή μας προειδοποιεί, ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι πρέπει να εξετάσουμε το σφάλμα και να το διορθώσουμε, ώστε να αποφύγουμε μια καταστροφή. Ο θυμός, λοιπόν, είναι αυτός ο διακόπτης που μας προειδοποιεί για το πρόβλημα και μας βοηθά να αποφύγουμε μια καταστροφή. Αντίθετα, όταν χάνουμε τον έλεγχο του μυαλού μας και δεν ελέγχουμε τον θυμό μας, προκαλούμε βία και καταστροφή αντί να λύσουμε το πρόβλημα. Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου κατάχρησης του θυμού. Ο Πούτιν ήταν θυμωμένος αφού το ΝΑΤΟ πλησίαζε στη Ρωσία και αντί να ξεκινήσει ένα γόνιμο διάλογο με το ΝΑΤΟ ή να θέσει το πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη, ενήργησε σαν ένας «τυπικός νταής» του δρόμου. Για να δείξει στον κόσμο τη δύναμη της Ρωσίας , κήρυξε πόλεμο και κατέστρεψε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν πρόκειται να λύσει έτσι κανένα πρόβλημα. Ο λόγος για τον οποίο κάνουμε κατάχρηση του θυμού μας είναι επειδή εμείς πιστεύουμε στην κουλτούρα της βίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τη δική μας νοοτροπία. Είναι ο μόνος τρόπος για τον αληθινό πολιτισμό. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε «Εγώ είμαι αυτό που είμαι» απλά πρέπει να το αποδεχτείς. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν ζουν, απλά υπάρχουν. Τα ανθρώπινα όντα, υποτίθεται ότι ζουν και αναπτύσσονται , όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Αν δεν μάθουμε από τη ζωή και δεν βελτιώσουμε τη δική μας στάση ζωής ,τότε συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη της ιστορίας και σιγά σιγά χάνουμε.

Επειδή εργαστήκατε ως δημοσιογράφος, θα ήθελα να μου πείτε τι θα συμβουλεύατε εμάς τους δημοσιογράφους, που έχουμε θεωρώ μεγάλη ευθύνη , τόσο για την ενημέρωση της κοινής γνώμης, υπηρετώντας την αλήθεια, όσο και για τον κοινωνικό ρόλο που επιτελούμε, με την ευρεία έννοια.

Έχετε τις αρχές ενός καλού δημοσιογράφου, αλλά το να τις εφαρμόσετε είναι μια πρόκληση, γιατί το να βγάλεις χρήματα έχει γίνει το πιο σημαντικό κριτήριο. Αυτό έχει δημιουργήσει έναν δεσμό μεταξύ των ιδιοκτητών και των εφημερίδων , καθώς και των μεγάλων βιομηχανιών που είναι οι διαφημιστές και οι πολιτικοί. Αυτή η εμμονή με τον υλισμό έχει αντικαταστήσει την ηθική και τις αρχές. Αυτό ισχύει τόσο στη δημοσιογραφία όσο και σε κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Έφυγα από τη δημοσιογραφία όταν είδα την τάση να συνεχίζει με λάθος τρόπο. Καταλαβαίνω ότι αυτή, δεν είναι μια επιλογή ανοιχτή που μπορούν να την κάνουν όλοι, αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εμάς: Η Αλήθεια ή Δύναμη.

Ως ένας άνθρωπος που αντιδράτε, αλλά και παλεύετε με κάθε τρόπο, έχοντας λάβει σπουδαία διδάγματα, σε κάθε μορφής βία, πως βλέπετε να έχει διαμορφωθεί πλέον η κατάσταση στον κόσμο… Έχει βελτιωθεί; Γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να αντιδρά με βία, γιατί δυστυχώς ακόμη βλέπουμε πολέμους;

Ενώ μέρος του κόσμου έχει προοδεύσει υλικά, εμείς παραμείναμε στάσιμα ηθικά. Η εμμονή μας με τον υλισμό, μας έχει κάνει εγωιστές, άπληστους και συμφεροντολόγους . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία κακών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των εθνών. Όλοι προσπαθούν να πάρουν το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας με όποιο κόστος. Η εξωτερική πολιτική όλων των εθνών είναι να νοιάζονται μόνο για τη χώρα τους. Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε όλοι αλληλένδετοι μεταξύ μας, συνδεδεμένοι. Αυτό που συμβαίνει στον έναν, επηρεάζει όλους τους άλλους, αργά ή γρήγορα. Εγωιστικά ,πιστεύουμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ασφάλεια της χώρας μας και μην ανησυχούμε για τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό έχει προκαλέσει ανισορροπία τέτοια που σχεδόν ο μισός κόσμος ζει σε άθλια φτώχεια και ο άλλος μισός σε αφθονία. Αυτή η ανισορροπία και η συνεχής εκμετάλλευση, μας έχει οδηγήσει σε βία και πόλεμους. Λόγω της κουλτούρας της βίας, θέλουμε γρήγορα αποτελέσματα και με την ελπίδα να λυθεί ένα πρόβλημα, τιμωρούμε ανθρώπους ή ακόμα και τους σκοτώνουμε γιατί πρέπει να ελέγχουμε μέσω του φόβου. Χρησιμοποιούμε σεβασμό, αγάπη, κατανόηση, εκτίμηση, αποδοχή και συμπόνια επιλεκτικά. Έτσι μέχρι τώρα έχουμε μετρήσει τον πολιτισμό μας, με ένα υλικό μέτρο. Νομίζουμε ότι όσο πιο πλούσιος είναι ένας άνθρωπος ή μια χώρα τόσο πιο πολιτισμένος είναι. Θέλω η νεότερη γενιά να ξέρει ότι αυτό είναι λάθος. Ο πολιτισμός πρέπει να μετριέται με την έκταση της αρμονίας, του σεβασμού, της κατανόησης και της συμπόνιας που υπάρχει στην κοινωνία. Πόσο πρόθυμοι είναι οι άνθρωποι να δείξουν συμπόνια για τους άλλους, για τους φίλους και τους συγγενείς τους; Ελπίζω δηλαδή η επομένη γενιά, να δώσει έμφαση στην ηθική περισσότερο από τον υλισμό.

Να σας ρωτήσω κλείνοντας, κάτι που αφορά στην Ελλάδα, το λίκνο της Δημοκρατίας. Πόσο κοντά είναι σήμερα, σε αυτά που ο Μahatma Gandhi θέλησε να μεταφέρει στον κόσμο, για την παγκόσμια ειρήνη, τη σταθερότητα και την απάλειψη της απειλής βίας;

Φοβάμαι ότι δεν γνωρίζω αρκετά για την Ελλάδα για να σχολιάσω. Αν δεν υπάρχει εμμονή, με τον υλισμό όπως σε όλες οι άλλες χώρες του κόσμου, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Πρέπει να γεφυρώσουμε τα κενά που χωρίζουν την ανθρωπότητα – από θρησκεία σε φυλή. Η θρησκεία είναι σαν να σκαρφαλώνεις σε βουνό. Γιατί να έχει σημασία από ποια πλευρά του βουνού επιλέγει κανείς να ανέβει; Τελικά, όλοι πηγαίνουμε στην ίδια κορυφή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν αφαιρέσουμε τις ετικέτες που έχουμε βάλει στους ανθρώπους, διαχωρίζοντας τους και αρχίσουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον ως ανθρώπινα όντα.

*Η συνέντευξη έγινε με γραπτές ερωτήσεις στην αγγλική γλώσσα και ακολούθησε μετάφραση στην ελληνική.

«Νομίζουμε ότι όσο πιο πλούσιος είναι ένας άνθρωπος ή μια χώρα, τόσο πιο πολιτισμένος είναι… Θέλω η νεότερη γενιά να ξέρει ότι αυτό, είναι λάθος»

Arun Gandhi, μια προσωπικότητα παγκοσμίου βεληνεκούς …

Ο εγγονός του Μαχάτμα Γκάντι, Arun, προσπαθεί χρόνια, να διαδώσει σε όλο τον κόσμο, τη φιλοσοφία και τα διδάγματα που πήρε από τον παππού του

Μια προσωπικότητα παγκοσμίου βεληνεκούς και κύρους, που και μόνο το όνομά του, προκαλεί δέος, ο εγγονός, του μεγάλου Ινδού ηγέτη και παγκόσμιου συμβόλου του 20ου αιώνα, Μοχάντα «Μαχάτμα» Γκάντι, ο Arun Gandhi (το πέμπτο εγγόνι του Μαχάτμα από το δεύτερο γιο του, τον Μανιλάλ), προσπαθεί χρόνια, σε όλο τον κόσμο, να διαδώσει τη φιλοσοφία και τα διδάγματα που πήρε από τον παππού του, στην περίοδο της ινδικής ανεξαρτησίας. Είναι ο ιδρυτής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Εκπαίδευσης Γκάντι, του Ινστιτούτου Μη Βίας στο Τενεσί, Συγγραφέας και Public Speaker.

Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι

Ο Arun Gandhi γεννήθηκε το 1934 στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Σε ηλικία δώδεκα ετών στάλθηκε από τους γονείς του στην Ινδία για να ζήσει με τον παππού του Μαχάτμα Γκάντι και να πάρει μαθήματα από αυτόν. Σ’ αυτό το διάστημα, έμαθε για τις αρχές της μη βίας, τις οποίες συνεχίζει να προασπίζεται μέχρι σήμερα. Ο δρ Gandhi πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στην Ινδία δουλεύοντας ως δημοσιογράφος και επιφέροντας κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές για τους φτωχούς και τις μειονότητες.
Ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του, το Κέντρο Κοινωνικής Αλλαγής που μεταμόρφωσε τις ζωές εκατομμυρίων σε χωριά του δυτικού κράτους, Μαχαράστρα. Το 1987 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1991 ίδρυσε το Ινστιτούτο Μη Βίας Μ.Κ. Γκάντι στο Πανεπιστήμιο Christian Brothers, στο Τενεσί.
Το 2007 το ινστιτούτο μεταφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο Rochester στη Νέα Υόρκη. Το 2008 παραιτήθηκε από το συγκεκριμένο ινστιτούτο για να ιδρύσει το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Εκπαίδευσης Γκάντι, με αποστολή να ιδρύσει σχολεία βασικής εκπαίδευσης για τα φτωχά παιδιά του κόσμου.
Από τις εκδόσεις «Διόπτρα», κυκλοφορούν στην Ελλάδα, τα βιβλία Μαχάτμα Γκάντι, «Περί ζωής» και «Το δώρο του θυμού».

«Το δώρο του θυμού» , με τα 11 μαθήματα ζωής

Το εξώφυλλο του «Περί ζωής» για την αγάπη, την ειρήνη, την ευτυχία…

«Το δώρο του θυμού», είναι ουσιαστικά, 11 μαθήματα ζωής από τον παππού του, τα οποία προσκαλεί τους αναγνώστες να τα μάθουν και με αυτά να πορευτούν στη ζωή τους. Πρόκειται για τα έντεκα, πιο σημαντικά μαθήματα ζωής, ενός από τους πιο σπουδαίους ηγέτες και φιλοσόφους του εικοστού αιώνα σε αυτή την έντονη και επίκαιρη εξερεύνηση του δρόμου της αλήθειας, όπως τη διηγείται ο εγγονός του Αρούν .
Στο ταραχώδες κλίμα που επικρατεί σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτά τα μαθήματα, ίσως είναι πιο πολύτιμα από ποτέ. Ο αγώνας για την ελευθερία, την ισότητα και την ειρήνη, μπορεί να είναι μακρύς και κουραστικός. Ωστόσο, η στάση ζωής του Γκάντι δείχνει πόσο άξιζε αυτός ο αγώνας του και ότι εξίσου θα αξίζει και ο δικός μας. Η φιλοσοφία της μη βίας, απαιτεί χρόνο και υπομονή.
Τα μαθήματα αυτά εναρμονίζονται με μια οικουμενική αντίληψη για το γνώθι σ αυτόν, τη διαχείριση του θυμού, την κατάθλιψη, τη μοναξιά, τη φιλία και την οικογένεια, και είναι ιδανικά για όσους αναζητούν έναν τρόπο να φέρουν μια θετική αλλαγή στον εαυτό τους και στον εύθραυστο κόσμο μας.
Μάλιστα, όπως έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι*, «παρόλο που ο δρόμος της αλήθειας είναι ευθύς και στενός και κοφτερός σαν λάμα ξυραφιού, για μένα ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος».
Μετά «Το Δώρο του Θυμού», ο Αρούν Γκάντι με το βιβλίο του, «Περί ζωής» χάρισε και εξακολουθεί να χαρίζει πολύτιμα μαθήματα ζωής για την αγάπη, την ειρήνη, την ευτυχία και όλα όσα απασχόλησαν το αεικίνητο πνεύμα του παππού του.

Ο Μαχάτμα Γκάντι με τον εγγονό του Αρούν και άλλα μέλη της οικογένειάς του

*Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (2 Οκτωβρίου 1869 – 30 Ιανουαρίου 1948) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης, χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.
Η διδασκαλία του, επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του, συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φαίνεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή. Τα γενέθλια του Γκάντι στις 2 Οκτωβρίου εορτάζονται στην Ινδία ως Γκάντι Τζαγιάντι (μια από τις σημαντικότερες εθνικές αργίες) και παγκοσμίως ως η Παγκόσμια Ημέρα μη Βίας (Με στοιχεία απ΄τη wikipedia).

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.