Καθησυχαστικός φάνηκε ο πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Περιφερειακού Τμήματος Θεσσαλίας της Ένωσης Ελλήνων Χημικών κ. Στέργιος Γούναρης αναφορικά με την ποιότητα του νερού στον Βόλο, υπογραμμίζοντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή ότι το νερό της πόλης είναι κατάλληλο, είναι ασφαλές, γίνονται τακτικοί έλεγχοι ωστόσο λόγω της αλατότητάς του, επειδή προέρχεται από γεωτρήσεις, δεν αρέσει στην γεύση σε πολλούς.
«Εδώ και πάρα πολλούς μήνες μετά τις πλημμύρες έχει επανέλθει το νερό του Βόλου και χαρακτηρίζεται ως πόσιμο και από τη ΔΕΥΑΜΒ και από τη Διεύθυνση Υγείας και το Υπουργείο. Αυτό σημαίνει ότι πληροί τα κριτήρια της νομοθεσίας όλων των παραμέτρων», ξεκαθάρισε ο κ. Γούναρης και τόνισε ότι δεν έχει καμία σχέση η ποιότητα του νερού του Βόλου τώρα με τη διάρκεια των πλημμυρών.
«Μπορεί σε πολλούς να μην αρέσει λόγω της υψηλής αλατότητας και να το αποφεύγουν και να προτιμούν εμφιαλωμένα. Επικίνδυνο όμως επ’ ουδενί δεν είναι», συμπλήρωσε. Επιπλέον ανέφερε ότι το νερό είναι θέμα δημόσιας υγείας και πως κανείς δεν πρέπει να παίζει με αυτό, γι’ αυτό και οι έλεγχοι που γίνονται οι τακτικοί.
Έχει δοθεί μία παρέκκλιση του νόμου
Αναφορικά με την γεύση του νερού, καθώς είναι λίγο γλυφό ο κ. Γούναρης εξήγησε ότι έχει δοθεί μία παρέκκλιση του νόμου, που υπάρχει αυτό το δικαίωμα από τη νομοθεσία λόγω της υψηλής συγκέντρωσης χλωριούχων, εξηγώντας ότι όταν μία από τις παραμέτρους ξεφεύγει από τα όρια της νομοθεσίας, αυτή αξιολογείται.
«Εάν υπήρχαν υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού, πολύ άνω των ορίων εννοείται ότι δεν θα έδιναν παρέκκλιση του νόμου και θα έκοβαν την υδροδότηση.
Τα χλωριούχα είναι μία παράμετρος η οποία δείχνει ότι το νερό έχει υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων και συνοδεύεται με μία οδηγία ότι θέλει μεγάλη προσοχή και λογική χρήση από υπερτασικούς, νεφροπαθείς κτλ λόγω της υψηλής αλατότητας», σημείωσε και ανέφερε πως το πρόβλημα αυτό παρατηρείται και λόγω των γεωτρήσεων, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τον Βόλο, καθώς οι πηγές έχουν βγει «εκτός».
«Έγιναν έλεγχοι και διαπιστώθηκε ότι το νερό επανήλθε στα φυσιολογικά πλαίσια της νομοθεσίας, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν επιμολυντές, δηλαδή φυτοφάρμακα , είναι εντός ορίων οι συγκεντρώσεις των βαρέων μετάλλων και μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρος είναι τα μικροβιολογικά, που αυτά κυρίως δημιουργούσαν το πρόβλημα επιμολύνσεων κατά τη διάρκεια των πλημμυρών. Όμως δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τη χλωρίωση με τα χλωριόντα . Το ελεύθερο χλώριο είναι το απολυμαντικό ουσιαστικά του δικτύου που σε λογικές συγκεντρώσεις δεν δημιουργεί πρόβλημα, μόνο σε μεγάλες συγκεντρώσεις και για πολύ χρονικό διάστημα, ίσα ίσα απολυμαίνει το νερό από μικροβιολογικούς παράγοντες που είναι και οι πιο επικίνδυνοι», σημείωσε ο κ. Γούναρης.
Ο έμπειρος χημικός αναφερόμενος στο νερό μίλησε για το γεγονός ότι από πολλές γεωτρήσεις αναδύεται υφάλμυρο νερό, με αυξημένες τιμές χλωριόντων. Αυτό συνδέεται και με την κλιματική αλλαγή αλλά και την υπεράντληση, που δημιουργεί το της υφαλμύρωσης.
«Θα «χτυπάμε» να βρούμε νερό και θα παρατηρούμε αυτό το φαινόμενο. Το φαινόμενο της υφαλμύρωσης είναι πολυδιάστατο παρατηρείται κυρίως λόγω της υπεράντλησης και της ξηρασίας. Παλιά ο υδροφόρος ορίζοντας στον κάμπο της Θεσσαλίας ήταν στα 50-60 μέτρα και τώρα έχει φτάσει μέχρι και τα 200. Έχουμε εισχώρηση θαλασσίων υδάτων, μείωση ποσότητας του νερού αλλά αύξηση αλάτων και πάρα πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του νερού», εξήγησε ο κ. Γούρναρης σημειώνοντας ότι αυτό ισχύσει σε γεωτρήσεις σε πολλά σημεία της Ελλάδας γι’ αυτό παρατηρείται ότι έχουμε αυξημένη συγκέντρωση χλωριόντων.
Η νομοθεσία προβλέπει τακτικό έλεγχο του νερού μηνιαίο, γιατί μία γεώτρηση στην Αγριά είναι ξεχωριστή από μία άλλη, μία τοπική μόλυνση μπορεί να την επηρεάσει. Οι υπηρεσίες πρέπει να κάνουν τακτικούς ελέγχους.
Ανησυχούν και πηγαίνουν για ελέγχους
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανησυχία και αρκετοί πηγαίνουν στα χημεία νερό για ελέγχους, και κυρίως γιατί ο κόσμος ενημερώνεται, παρατηρώντας το φαινόμενο της λειψυδρίας δεν είναι μόνο ότι μειώνονται οι ποσότητες, μπορεί να έχουμε επαρκείς ποσότητες νερού, αλλά να μην έχουμε καλή ποιότητα γι’ αυτό δεν είναι μόνο το θέμα των πολιτών, αλλά κυρίως θέμα του κράτους, που πρέπει να πάρει αυτά τα μέτρα για να εξασφαλίσουμε για τις επόμενες γενιές επαρκείς ποσότητες νερού και καλή ποιότητα.
Να εστιάσουμε στα επιφανειακά νερά κι ας αφήσουμε τα υπόγεια να επανέλθουν, να βάλουμε νέες τεχνολογίες ποτίσματος στους αγρούς, πότισμα σταγόνα- σταγόνα, να παρθούν μέτρα ώστε κι εμείς οι ίδιοι να διαφυλάξουμε το πολύτιμο αγαθό που λέγεται νερό.
Γιατί η παλιά νοοτροπία ότι το νερό δεν τελειώνει ποτέ, ότι υπάρχει «κράτος- πατέρας» που μπορεί να μας εξασφαλίζει μονίμως νερό, βεβαίως το κράτος πρέπει να το κάνει σε όλους τους δημότες, είναι υποχρεωμένος να θεσπίσει μέτρα, να κάνει έργα που θα εξασφαλίσουν το πόσιμο νερό κι εμείς α πρέπει να το προσέχουμε και να το σεβόμαστε.
Γιατί όταν ρυπαίνουμε τόσο σαν ιδιώτες, σαν βιομηχανίες όσο και ως δημότες, ο ρύπος μπορεί να μεταφερθεί στον υδροφόρο ορίζοντα. Θέλει μια γενική νοοτροπία πριν φτάσουμε σε σημείο να πούμε το νερό νεράκι, να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα.
