Η μορφή του γνωστή και το χιούμορ του αστείρευτο. Ο Γιώργος Καπουτζίδης όμως είναι πολλά παραπάνω. Ηθοποιός, σεναριογράφος, άνθρωπος που αγαπά τα ταξίδια, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και ένα πρόσωπο που καταφέρνει μέσα από το χιούμορ του και από τη δουλειά του, να αναδείξει σημαντικά κεφάλαια της ζωής, που πρέπει να συζητηθούν. Άλλωστε με τις δουλειές του, έχει αποδείξει πως δεν φοβάται να μιλήσει για τη βία, τη σεξουαλική κατεύθυνση του καθενός, τη μοναξιά αλλά και τη θέση της γυναίκας. Μέσα από την πρώτη του θεατρική παράσταση «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» θίγει ζητήματα της καθημερινότητας και οι θεατές μπορούν να την απολαύσουν σήμερα και αύριο διαδικτυακά, κλείνοντας από το Viva.gr το ηλεκτρονικό τους εισιτήριο.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης μίλησε στο «Ράδιο ΕΝΑ» και στον Ηλία Κουτσερή για την παράσταση, έθιξε όμως και το μείζον ζήτημα που έχει αναδειχθεί τις τελευταίες ημέρες, με την βία και την κακοποίηση στο χώρο του πολιτισμού και του θεάματος, με τον ίδιο να στέκεται απέναντι σε κάθε είδους κακοποίηση σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο.
Νομίζω βρίσκεστε στην Αίγινα, αρκετό καιρό τώρα, λόγω καραντίνας;
Ναι, είμαι εδώ από τον Μάρτιο, έχω ένα σπίτι , το οποίο κάποτε ήταν καλοκαιρινή κατοικία, αλλά τώρα πια έχει γίνει μόνιμη κατοικία και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Η ζωή σε μια μικρότερη κοινωνία και σε μια τόσο όμορφη κοινωνία με θέα στη θάλασσα είναι πολύ πιο όμορφη και ήρεμη. Είμαι εδώ και νομίζω ότι εδώ θα είναι πλέον… η μόνιμη κατοικία μου.
Αυτή η ηρεμία και η ομορφιά βοηθάει και στην αντιμετώπιση των συνθηκών της καραντίνας ;
Εγώ νομίζω ότι θα δυσκολευόμουν πολύ να ήμουν καραντίνα στην Αθήνα. Εδώ, δεν έχω δυσκολευτεί. Είναι όλα πιο εύκολα και νιώθεις μικρότερο εγκλεισμό απ’ ότι να είσαι σε μία μεγαλούπολη.
Πως πέρασε αλήθεια, αυτό το διάστημα του εγκλεισμού, ήταν καθόλου δημιουργικό;
Πέρασε με πολύ περπάτημα στο βουνό, στη θάλασσα, με γυμναστική, με μαγειρική, με διάβασμα και νομίζω ότι ήταν μία ευκαιρία να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να συνειδητοποιήσω ποιους ρυθμούς ζωής θέλω να έχω, τι θέλω να κρατήσω, τι θέλω να πετάξω από την προηγούμενη ζωή. Δημιουργική έγινε η καραντίνα από ένα σημείο και μετά. Από ένα σημείο και μετά ξεκίνησα να γράφω. Από τον Αύγουστο και μετά. Οπότε κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.
Σε ότι αφορά στο θεατρικό έργο «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του», το οποίο είναι το πρώτο σας, νομίζω ότι ο κόσμος το υποδέχτηκε πολύ θετικά
Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό που ζήσαμε. Αυτό όμως είναι κάτι που έχουμε χάσει. Δηλαδή, έχουμε χάσει την μεγάλη επιτυχία και την πολύ μεγάλη χαρά που είχαμε κάθε βράδυ. Από την τρίτη εβδομάδα που ανέβηκε το έργο ήταν sold out, δεν υπήρχε κενή θέση στο θέατρο και περνούσαμε πολύ όμορφα. Είναι επτά νέα και εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά που μαζί με την υπέροχη Κατιάνα Μπαλανίκα δημιούργησαν μία επιτυχία και μια καταπληκτική παρέα και μετά την παράσταση, που βγαίναμε μαζί, καθόμασταν και τα λέγαμε. Αυτές οι βόλτες που κάναμε στου Ψυρρή, μετά την παράσταση, μου λείπουν και μας λείπουν πάρα πολύ.
Η καλή παρέα και συνεργασία, αλλά και η ικανοποίηση που νιώθει κανείς από το χειροκρότημα –αποδοχή του κόσμου, θεωρώ, ότι είναι τα καλύτερα στοιχεία που μπορεί να εισπράξει ένας άνθρωπος του θεάτρου, ως ηθική δικαίωση…
Ναι! Αυτό που ζήσαμε ήταν η τέλεια εμπειρία. Γιατί είχαμε και την ηθική ικανοποίηση και μία εμπορική αλλά και καλλιτεχνική επιτυχία, γιατί γράφτηκαν πολύ ωραία πράγματα για τη δουλειά μας και κυρίως γιατί ήταν μια δουλειά που έγινε με πολλή αγάπη, απέναντι σε όλους και απ’ όλους. Ήμασταν ειλικρινά μία πολύ αγαπημένη παρέα και έτσι πρέπει να είναι μία δουλειά, έτσι πρέπει να είναι ένας εργασιακός χώρος. Η δουλειά μας είναι η μισή ζωή μας στην ουσία και πολλές φορές και λίγο παραπάνω σε χρόνο. Αλίμονο αν δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι στη δουλειά μας, αλίμονο αν δεν είμαστε αγαπημένοι με τους συνεργάτες μας. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα υπέροχο κλίμα μέσα στη δουλειά, αλλιώς δεν βγαίνει η δουλειά, αλλιώς τι αξία έχει, για ποιο λόγο να πηγαίνεις να δουλεύεις εάν είναι να είσαι δυστυχισμένος με τη δουλειά σου.
Οι καλές εργασιακές συνθήκες και ένα όμορφο κλίμα επηρεάζει θετικά και το αποτέλεσμα μιας δουλειάς, έτσι;
Φυσικά, γιατί πριν βγει προς τα έξω αυτό το καλό κλίμα, θα βγει πρώτα σε σένα, γιατι εάν δεν περνάς εσύ καλά στη δουλειά θα γεμίσεις μέσα σου μαυρίλα, στεναχώρια, θα ταραχτεί η υγεία σου, η ψυχική, η σωματική, θα καταπιεστείς εσύ ο ίδιος και δεν πρέπει να υπάρχει καμία καταπίεση και καμία κακοποίηση πουθενά στον εργασιακό χώρο.
Με αφορμή την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, που μεταφέρθηκε αυτό το κλίμα και στον καλλιτεχνικό χώρο, γίνεται πλέον μια ανοικτή συζήτηση
Σαφέστατα ήταν η αφορμή για μία συζήτηση που πρέπει να γίνει, όχι μόνο σε συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο, αλλά μία συζήτηση που πρέπει να γίνει στην κοινωνία μας. Οφείλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, να συνειδητοποιήσουμε τις αδικίες, τα κακώς κείμενα και να τα αλλάξουμε. Ως κράτος και ως κοινωνία είμαστε προσκολλημένοι, στο να μην μας πειράξουν το… παρελθόν, τις παραδόσεις. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρέπει να διορθώνεται η κοινωνία, πρέπει να γνωρίζει τα λάθη της και πρέπει να προχωράει.
Η θεατρική σας παράσταση περιλαμβάνει πάντως και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας…
Δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά, αλλά όντως, θίγονται πολλά ζητήματα της καθημερινότητας. Ο θεατής και θα γελάσει και θα διασκεδάσει, αλλά νομίζω ότι η παράσταση σε πηγαίνει και στην πιο σωστή κατεύθυνση. Προσφέρει και το γέλιο και τον προβληματισμό και νομίζω ότι πρέπει να γίνεται αυτό. Πρέπει αυτό που θα γράψεις, να έχει και μία ουσία. Να έχει μία σημασία, να έχει μία αξία, να δώσει μία έμπνευση και χαίρομαι γιατί αυτό που ζούσαμε και μας το έλεγαν και οι θεατές κι αυτό ήθελα να φτιάξω, είναι ότι ήθελα να δουν μία ωραία παράσταση που κρατάει 90 λεπτά, ήταν σύντομη χωρίς καν διάλειμμα και να την ευχαριστηθούν αυτοί που θα τη δουν, να γελάσουν και μετά, φεύγοντας να καθίσουν με τους φίλους τους και να τη συζητήσουν. Να πουν ότι αυτό με προβλημάτισε. Αυτό ήθελα να κάνω και γι’ αυτό φτιάχτηκε μία ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία. Δηλαδή πήγαινες σε ένα πολύ ωραίο θέατρο, σε μια όμορφη γειτονιά της Αθήνας, στου Ψυρρή κι αφού γελούσες, μετά έβγαινες σ’ αυτή τη γειτονιά που έχει άπειρα μπαράκια και εστιατόρια και μπορούσες να καθίσεις και να σκεφτείς. Γι’ αυτό πήγε τόσο καλά αυτή η παράσταση, παρόλο που δεν διαφημίστηκε σχεδόν καθόλου από την τηλεόραση, αλλά διαφημίστηκε από στόμα σε στόμα, γιατί όποιος ήρθε, πήγε την άλλη μέρα στους φίλους του και είπε ότι ήρθε στο θέατρο και πέρασε πολύ ωραία.
Ευελπιστούμε λοιπόν να τη δούμε κι εμείς στον Βόλο από κοντά την παράσταση, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Την περιοχή μας την επισκέπτεστε γενικότερα;
Μακάρι να έρθουμε και στον Βόλο! Βαλίτσα δώστε μου και πάρτε μου την ψυχή, αν και στην παράσταση δεν παίζω, είναι σίγουρο πως θα έρθω. Στον Βόλο έχω έρθει δύο φορές για παράσταση και επίσης είχα έρθει πολλά χρόνια πριν, εκδρομή με το σχολείο, όταν ήμουν μαθητής Γυμνασίου! Τώρα πως από τις Σέρρες ήρθαμε στον Βόλο, τι τρέλα μας έπιασε να κάνουμε όλα αυτά τα χιλιόμετρα δεν ξέρω! Ήταν μεγάλο το ταξίδι! Ο Βόλος είναι μια πολύ όμορφη πόλη και ζηλευτή. Να την προσέχετε και να την αγαπάτε!
Κι οι Βολιώτες δείχνουν πάντα την αγάπη τους στο θέατρο. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μας αντίληψη.
Πάντα οι θίασοι προτιμούν τον Βόλο, γιατί είναι μία πόλη που στηρίζει το θέατρο και πάντοτε το έκανε. Μάλιστα το κοινό του Βόλου, έχει και τη φήμη του απαιτητικού κοινού, ότι δεν μπορείς να το κοροϊδέψεις εύκολα κι αυτό το ξέρω και το συζητάμε εδώ και χρόνια.
Τι περιμένουμε από σας; Τι έχετε στα σχέδιά σας;
Είμαι στην περίοδο συγγραφής μιας καινούργιας σειράς, αλλά δεν θα σας πω την υπόθεση. Ούτε στο «Παρά Πέντε» έλεγα την υπόθεση και κρατούσα με νύχια και με δόντια το μυστικό της υπόθεσης. Θέλω να πιστεύω ότι επειδή το σενάριο είναι πολύ προχωρημένο, ότι θα το επιτρέψουν και οι συνθήκες, αυτές οι… περίεργες συνθήκες που ζούμε και θα μπορέσουμε να το γυρίσουμε σε κάποιους μήνες από τώρα. Πριν από το Πάσχα δεν πρόκειται να ξεκινήσουν γυρίσματα όμως.
Πηγή φωτογραφίας
