Η Βικτόρια Χίσλοπ αποκλειστικά στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ»

«Επισκέφθηκα το νησί Τρίκερι για τη συγγραφή βιβλίου, για να το ερευνήσω, ήταν συναρπαστικό»

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που αγάπησε την Ελλάδα, τους ανθρώπους,  την ιστορία και πολλά ακόμη που μας αφορούν ως λαό και έθνος, όσο λίγοι… Η Βικτόρια Χίσλοπ (Victoria Hislop) είναι βραβευμένη Βρετανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος, παγκοσμίως γνωστή για το μυθιστόρημά της «Το νησί», που ζητήθηκε ακόμη και απ΄το Χόλιγουντ για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη», (αλλά η ίδια αρνήθηκε) ,το οποίο έγινε μπεστ-σέλερ, έχει κυκλοφορήσει σε 23 ακόμη χώρες και  περιλαμβάνεται στη λίστα των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων διεθνώς. Το 2020, της απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα, από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας , γεγονός που επισφράγισε την αγάπη της για την Ελλάδα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ

Η Βικτόρια Χίσλοπ, μιλάει αποκλειστικά στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ, τόσο για τις σκέψεις της, όσο και για το Πήλιο και την περιοχή μας.Όπως τονίζει, σε ένα απ΄τα βιβλία της, ο κεντρικός χαρακτήρας βρίσκεται φυλακισμένος στο Τρίκερι, το οποίο επισκέφτηκε για να το ερευνήσει – το νησί του εγκλεισμού – και όπως τονίζει, «ήταν συναρπαστικό». «Έχω επισκεφτεί  αρκετές φορές τον Βόλο με αφορμή  παρουσιάσεις βιβλίων και περάσαμε υπέροχα σε κάθε περίσταση», ωστόσο εξομολογείται.

Αναφερόμενη στη χώρα μας, δηλώνει ότι «έχω ένα μεγαλύτερο αίσθημα πίστης στην Ελλάδα απ’ότι στη χώρα μου, την Αγγλία», ενώ σε ό,τι αφορά στην υπερπήδηση των όποιων εμποδίων, σημειώνει με έμφαση, ότι «η Ελλάδα είναι καλά ,είναι σε θέση να τα ξεπεράσει, ίσως περισσότερο από κάποιες μεγαλύτερες χώρες».

«Ακόμη και μετά την «κρίση», η Ελλάδα φαίνεται να έχει ανακτήσει την δική της αυτοπεποίθηση. Οι Έλληνες αντιμετώπισαν τεράστιες προκλήσεις πολλές φορές κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και τα ξεπέρασαν . Οι Έλληνες είναι δυνατοί», τονίζει.

 Κυρία Χίσλοπ, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη, με κάτι που διάβασα και αφορά στο βιβλίο σας, «Καρτ Ποστάλ», το οποίο μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, γεγονός που αιτιολογεί πιστεύω την επιτυχία που γνωρίζει και το γενικότερο έργο σας στη χώρα μας. «Μία Βρετανίδα με πολλή αγάπη για την Ελλάδα, μπόρεσε να “μας” δει τόσο καθαρά. Να καταλάβει τα πάθη, τα προβλήματα, τους προβληματισμούς, την καθημερινότητα και αυτά που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες». Πως το καταφέρνετε αλήθεια;

Είμαι πολύ χαρούμενη που σας άρεσε! Ήμουν πολύ, πολύ περήφανη για αυτήν την τηλεοπτική μεταφορά – έγινε με τεράστια αγάπη και αφοσίωση -και είχαμε μια εκπληκτική  ομάδα.  Η ποιότητα όλων, από τα σενάρια μέχρι τον κινηματογράφο, από την υποκριτική μέχρι το σχεδιασμό ήχου ήταν υπέροχη. Λοιπόν, είμαι πραγματικά χαρούμενη που το εκτιμήσατε!!Πάντα παρακολουθώ  πολύ στενά τη δουλειά της προσαρμογής (μάλλον έχω εμμονή με τον έλεγχο).

Βέβαια είναι συνεχής πλέον η επαφή σας με την Ελλάδα… Πως νιώθετε, από τη στιγμή που σας απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα;

Πρώτα από όλα, ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα να γίνω Ελληνίδα πολίτης. Και όταν συνέβη αυτό, ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη και η ημέρα της τελετής ήταν μία από τις σπουδαιότερες της ζωής μου. Και είμαι πλέον απίστευτα περήφανη κάτοχος ταυτότητας και ελληνικού διαβατηρίου . Και αυτά τα δύο πράγματα με κάνουν πραγματικά να νιώθω Ελληνίδα – δεν είναι απλά ένα κομμάτι  χαρτί. Όταν έδωσα τον όρκο, το εννοούσα πραγματικά, και για να είμαι ειλικρινής έχω ένα μεγαλύτερο αίσθημα πίστης στην Ελλάδα απ’ότι στη χώρα μου, την Αγγλία. Μάλλον αυτό ακούγεται παράξενο, αλλά όταν παίρνεις την απόφαση να γίνεις πολίτης μιας άλλης χώρας νιώθεις πολύ διαφορετικά από το να έχεις γεννηθεί σ’αυτή.

Προσωπικά με κέρδισε και αυτό που σημειώσατε κάποια στιγμή, ότι «Τα προβλήματα της Ελλάδας είναι και δικά μου»… Βλέπετε ωστόσο, να καταφέρουμε να τα αντιμετωπίσουμε;

Για άλλη μια φορά θα επαναλάβω πως αυτό είναι ένα πραγματικά ένα δυνατό συναίσθημα – ότι νιώθω συνδεδεμένη συναισθηματικά με τα προβλήματα της Ελλάδας  Και ναι, κάθε χώρα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα στον εικοστό πρώτο αιώνα. Πιστεύω ακράδαντα  ότι ο κόσμος ζει καταιγιστικές εποχές αλλαγών, μα θεωρώ  ότι η Ελλάδα είναι καλά ,είναι σε θέση να τα ξεπεράσει, ίσως περισσότερο από κάποιες μεγαλύτερες χώρες.

Μας γνωρίζετε πλέον αρκετά χρόνια, πόσο θεωρείτε ότι μας έχουν επηρεάσει όλα αυτά τα προβλήματα των τελευταίων ετών; «Χάσαμε» ίσως κάποια απ΄τα χαρακτηριστικά μας;

Για μένα, η Ελλάδα και οι άνθρωποι της φαίνεται να έχουν μια πολύ ισχυρή ταυτότητα, μια πολύ δυνατή αίσθηση τι είναι να είσαι Έλληνας και ακόμη και μετά την «κρίση», η Ελλάδα φαίνεται να έχει ανακτήσει την δική της αυτοπεποίθηση. Διάβασα για όλες τις  νεοφυείς επιχειρήσεις (αυτές δεν θα δημιουργούνταν χωρίς εμπιστοσύνη και αισιοδοξία) και ο τουρισμός ανθεί ξανά. Για παράδειγμα, ο αριθμός των νέων ξενοδοχείων που κατασκευάζονται και/ ή που άνοιξαν στην Αθήνα είναι εκπληκτικός. Η Ελλάδα είναι ένας ακαταμάχητος προορισμός  για ξένους και όσο ο ήλιος ακόμα λάμπει και τα νερά του Αιγαίου είναι ακόμα ζεστά και μπλε, αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Οι Έλληνες αντιμετώπισαν τεράστιες προκλήσεις πολλές φορές κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα (1923, κατοχή, πείνα, εμφύλιος πόλεμος, δικτατορία και άλλα) και τα ξεπέρασαν . Οι Έλληνες είναι δυνατοί.

Τι είναι αυτό που σας έχει τελικά γοητεύσει στην Ελλάδα ; Οι άνθρωποι, οι ομορφιές, η ιστορία; Κάτι άλλο; Όλα αυτά ίσως μαζί;

Ήμουν στην Αθήνα το περασμένο Σαββατοκύριακο, ήταν ένα κρύο Σαββατοκύριακο (ακριβώς μετά την τρομερή χιονοθύελλα) αλλά  ο ήλιος έλαμπε και συνάντησα πολλούς φίλους σε διαφορετικά καφέ. Κάθε καφέ ήταν γεμάτο. Ήταν όλα γεμάτα από ανθρώπους που συναντούσαν την οικογένεια και τους φίλους και η ατμόσφαιρα ήταν τόσο θετική, ήθελα να την κρατήσω για πάντα στη μνήμη μου!!! Έτσι, η απάντησή μου πραγματικά (αν υπάρχει μια απάντηση) είναι οι άνθρωποι – η κοινωνικότητα, η συντροφικότητα, η συζήτηση, η θέα μιας «παρέας» ( λέξη που δεν μεταφράζεται στα αγγλικά),η παντελής έλλειψη επισημότητας, η ειλικρίνεια, η «φιλοξενία».

Διαπιστώνω ότι για όλα σχεδόν τα βιβλία σας, απαιτείται παράλληλα έρευνα, για την αξιοποίηση δεδομένων της ιστορίας… Πόσο δύσκολο είναι αυτό και εάν έχετε αγωνία για το πώς θα δουν κάθε φορά το αποτέλεσμα , οι άμεσα εμπλεκόμενοι ή οι γνώστες της ιστορίας; 

Κάνω πολλή έρευνα για τα βιβλία μου αν υπάρχει κάποια ιστορική βάση για αυτά. Και συνήθως αυτό περιλαμβάνει μερικά χρόνια ανάγνωσης και εύρεσης ακαδημαϊκών που μπορούν να με συμβουλέψουν. Μερικές φορές το δύσκολο είναι να μάθω τα πράγματα που πρέπει να ξέρω – αλλά είμαι πολύ πεισματάρα και επίμονη με αυτό. Φροντίζω πάντα να διαβάζω όλες τις εκδόσεις της ίδιας ιστορίας που μπορώ να βρω (η ιστορία σπάνια λέγεται αντικειμενικά ακόμα και από ακαδημαϊκούς, υπάρχει πάντα μια προσωπική γνώμη/πολιτική που κρύβεται στους λογαριασμούς τους). Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στα μυθιστορήματα που έχω γράψει όπου ασχολείται με οποιοδήποτε είδος εμφυλίου πολέμου (Η επιστροφή που αφορούσε τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, Αυτοί που αγαπιούνται, που εν μέρει εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμουκαι το Ανατολή, που αφορά στο Κυπριακό ζήτημα). Μελέτησα αυτές τις συγκρούσεις από όλες τις πλευρές – καθώς υπάρχουν δύο πλευρές (αν όχι περισσότερες) σε κάθε ιστορία. Και σε όλες τις περιπτώσεις υπήρχαν άνθρωποι (κυρίως αυτοί που δεν τα είχαν διαβάσει) που μου είπαν ότι δεν έπρεπε να γράψω ως συγγραφέας μυθοπλασίας, κατάφερα να δημιουργήσω χαρακτήρες, ο καθένας με διαφορετικές εμπειρίες από τα ίδια γεγονότα.

Κάτι τελευταίο που αφορά στην περιοχή μας… Είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν αρκετά θέματα, ιστορίες, θρύλοι κ.λ.π. από την Ελλάδα . Πέρα από αυτά με τα οποία ασχοληθήκατε, είναι κάποια ακόμη που εξακολουθούν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον σας; Το Πήλιο ή οι Β. Σποράδες, (Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος) –όπου μεταξύ άλλων πολλοί Άγγλοι έχουν τα εξοχικά τους-, θα μπορούσαν να είναι στα ενδιαφέροντά σας για ένα βιβλίο; Το έχετε σκεφθεί;

Η μόνη ιστορία που έχω γράψει μέχρι σήμερα και περιλαμβάνει μια γωνιά αυτής της περιοχής είναι Αυτοί που αγαπιούνται στο οποίο ο κεντρικός χαρακτήρας βρίσκεται φυλακισμένος στο Τρίκερι. Το επισκέφτηκα για να το ερευνήσω – το νησί του εγκλεισμού – ήταν συναρπαστικό. Έχω επισκεφτεί  αρκετές φορές τον Βόλο με αφορμή  παρουσιάσεις βιβλίων και περάσαμε υπέροχα σε κάθε περίσταση!!

Η συνέντευξη δόθηκε στην αγγλική γλώσσα και το τελικό αποτέλεσμα έχει προκύψει από μετάφραση που έγινε στις απαντήσεις. Στο magnesianews.gr ακολουθεί η συνέντευξη και στα αγγλικά.
 

Mrs Hislop, I would like to start the interview with something I have read and is related to your book, Card Postal, which has been adapted into television, a fact which, in my opinion, justifies the success that all your pieces of work have in our country. Honestly, how do you achieve this?

I am glad you liked it! I was very, very proud of this TV adaptation – it was made with a huge love and dedication – and we had an amazing team. And the quality of everything from scripts to cinematography, from acting to sound design was superb. So, I am really happy that you appreciated it. I always stay very close to my work for adaptation (maybe I am a control freak)….

But of course, your contact with Greece is constant… How do you feel after the honorary assignation of the Greek citizenship?

First of all, it was a dream come true to become a Greek citizen. And when it happened, it was a great surprise. I was truly thrilled and the day of the ceremony was one of the greatest of my life. And I am now the immensely proud holder of an identity card and a Greek passport. And these two things genuinely make me feel Greek – they are not just pieces of paper. When I took the oath, I really meant it, and to be honest I have a greater sense of loyalty to Greece than I do to my own country, England. That probably sounds strange, but when you make a decision to become a citizen it feels very different from simply being born one.
Personally, I was fascinated by your words at some point, when you have mentioned ”The problems of Greece are also my problems”…However, do you think that we will manage to deal with them?
Once again, this is a really strong emotion – that I feel Greece’s problems in an emotionally connected way. And yes, every country faces huge problems in the twenty-first century. I think the world is living through tempestuous times of change and I believe Greece is well placed to get through them, maybe more so than some bigger countries.

You have known us for many years, at what extent do you think that all these recent problems have affected us these past years? Have we any of our traits?

To me, Greece and its people seem to have a very strong identity, a very strong sense of what it is to be Greek and even after the “crisis”, Greece seems to have regained its confidence. I read about all the new start-ups (these would not happen without confidence and optimism) and tourism is booming again. The number of new hotels being built and opened in Athens is phenomenal, for example. Greece is an irresistible destination for foreigners and as long as the sun still shines and the waters of the Aegean are still warm and blue, that will never change. Greeks faced massive challenges many times during the 20th century (1923, occupation, famine, civil war, dictatorship and more) and came through them. The Greeks are strong.

What has really attracted you to Greece? The people, the beauties, the history? Maybe something else? Or the combination of all these factors?

I was in Athens last weekend, it was a chilly weekend (just after the terrible blizzard) but the sun was shining and I met several friends in different cafes. Every café was packed. They were all full of people meeting family and friends and the atmosphere was so positive, I wanted to bottle it. So, my answer really (if there is one thing) is the people – the sociability, the camaraderie, the conversation, the sight of a “parea” (it is untranslatable into English), the total lack of formality, the openness, the “filoxenia”.

I have realised that, for all of your books, research on the good use of historical data has been mandatory.. How difficult is this and I would like to know if you are anxious about the way that the outcome of this research is seen by the people directly involved or the appreciators of history.

I do a lot of research for my books if there is any historical basis for them. And usually this involves a few years of reading and finding any academics who can advise me. Sometimes it is challenging to find out the things I need to know – but I am very stubborn and persistent with this. I always make sure to read as many versions of the same history as I can find (history is rarely objectively told even by academics, there is always a personal opinion/politics lurking in their accounts). This was especially important in the novels I have written where there was any kind of civil war content (The Return which was about the Spanish civil war, Those Who are Loved, which partly took place during the Greek civil war and The Sunrise, which was about the Cyprus conflict). I looked at these conflicts from all sides – as there are two sides (if not more) to every story. And in all cases, there were people (mostly those who had not actually read them) who told me I shouldn’t write about them but as a writer of fiction, I was able to create characters each with different experiences of the same events.

One last thing that is related to our region.. It is true that there are several affairs, stories, legends etc from Greece. Apart from the ones that you have already dealt with, are there any more which still intrigue you? Could Mountain Pelion, North Sporades(Skiathos, Skopelos, Alonnisos)-where, among other facts, a lot of English people have their cottages-be included in your interests for a book? Have you thought of that?

The only story I have written to date which includes a corner of this area is Those Who Are Loved – in which the main character is imprisoned on Trikeri. I visited it to research this island of internment – it was fascinating. I have been to Volos several times on book tours and had a wonderful time on every occasion!

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.