Μια όμορφη συζήτηση που πάντα μπορείς να κάνεις με την Νατάσσα Μποφίλιου, η οποία αποδεδειγμένα συμμετέχει με άποψη σε οποιοδήποτε διάλογο, χάρισε στους ακροατές του «Ράδιο-Ένα» η αγαπημένη ερμηνεύτρια, με αφορμή και την πρόσφατη παρουσία της στην πόλη μας. Μίλησε για το νέο της πρόγραμμα, τις επιλογές και τα τραγούδια, αλλά και τις τέχνες γενικότερα, τονίζοντας αναφορικά με τις όποιες επιλογές της και την επικοινωνία τους με τον κόσμο, ότι «είναι ιδιαίτερα σημαντικό που με ένα τρόπο μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια αγωνία»…
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Νομίζω ότι έχετε όμορφες εικόνες από τον Βόλο…
Ο Βόλος είναι από τις πρώτες πόλεις της Ελλάδας που ταξιδέψαμε και κάναμε συναυλίες, και συνδεθήκαμε με το κοινό του και μας αγκάλιασε καλλιτεχνικά, από την αρχή, πριν τα τραγούδια μας μπορέσουν να ταξιδέψουν περισσότερο μέσα στον κόσμο, οπότε ο Βόλος για εμάς είναι ένα μέρος όπου νιώθουμε ιδιαίτερα όμορφα όταν ερχόμαστε.
Τι περιλαμβάνει το φετινό «όμορφο όνειρο»;
Εμείς έχουμε ετοιμάσει ένα πρόγραμμα βασισμένο στην αύρα και στην αίσθηση του «Μπελ Ρεβ», της χειμωνιάτικης παράστασης με κάποιες μικρές αλλαγές, όχι τόσο ηχητικές, στο πρόγραμμα, στα κομμάτια. Είμαστε ως ομάδα πολύ σίγουροι γι΄αυτό που παρουσιάζουμε. Νομίζω ότι, η παράσταση σκιαγραφεί με έναν τρόπο τις αισθητικές και μουσικές μας αναφορές. Έχει πράγματα από την Ανατολή , τη Δύση, έχει επιρροές από την ποπ, από τη λαϊκή μουσική. Αυτό ενώνει τα μουσικά κομμάτια του παζλ και ακούγεται όμορφο…
Πραγματικά ακούγεται όμορφο…, μια σύνθεση επηρεασμένη από μουσικές και ιδέες απ΄ τον υπόλοιπο κόσμο …
Ναι ισχύει αυτό και ήταν πολύ έντονο και στο «Μπελ Ρεβ», επειδή υπήρχε και μεγαλύτερη ορχήστρα. Οπότε αυτό μπορούσε να παρουσιαστεί πιο ολοκληρωμένα ηχητικά. Στην αρχή είχαμε κάποιες ανησυχίες για να μπορέσει όλη αυτή η αίσθηση, να μεταφερθεί στη συναυλία, γιατί είναι διαφορετικό. Κάθε φορά αλλάζει το μέρος, αλλά τελικά δεν λείπει το νόημα αυτή της παράστασης. Τουναντίον, τονίζονται και κάποια διαφορετικά πράγματα, που εμάς μας αρέσουν και ικανοποιούν…
Πάντως γενικότερα είστε άνθρωπος και άνθρωποι που ρισκάρετε …και βλέπω ότι το «χαρτί» σας βγαίνει…
Ευχαριστώ… νομίζω ότι το ρίσκο είναι ένα στοιχείο που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης. Γιατί αν πατάς πάνω πάντα σε σίγουρες διαδρομές, δε θα μπορέσεις ποτέ να βρεις κάτι που προκύπτει απ΄ την ενασχόληση, απ΄την προσπάθεια, τη δοκιμή… Απλώς εμείς, πριν το παρουσιάσουμε στον κόσμο, κάνουμε πολλές δοκιμές, και έτσι ξέρουμε πάνω –κάτω που θα κατευθυνθούμε κάθε φορά, χωρίς βέβαια να ξέρουμε εάν αυτό, το αγκαλιάσει ο κόσμος και θα το αγαπήσει. Αυτό είναι πάντα μια έκπληξη και όταν συμβαίνει είναι κάτι μαγικό.
Νομίζω ότι αυτό που μένει είναι η ηθική ικανοποίηση, πέρα από την πολυπληθή παρουσία του κόσμου, είναι αυτό που δείχνει, ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει αυτό που εσείς, σκεφτήκατε, κοπιάσατε και προσφέρετε….
Είναι πολύ συγκινητικό αυτό, και είναι συγκινητικό γιατί δεν είναι καθόλου δεδομένο! Δεν είναι δεδομένο ότι ο κόσμος θα είναι συντονισμένος τη στιγμή που θα είμαστε εμείς συντονισμένοι σε κάτι . Είναι ιδιαίτερα σημαντικό που με ένα τρόπο μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια αγωνία για τη ζωή που μας οδηγεί να φτιάχνουμε τραγούδια. …
Και σε μια εποχή δύσκολη βέβαια, απ΄όλες τις απόψεις, που οι σκέψεις μας είναι μοιρασμένες και κυρίως σε ότι αφορά στην καθημερινότητα και την αντιμετώπισή της, έτσι;
Ακριβώς…
Θυμήθηκα και ένα μήνυμα, μιας που αναφέρθηκα στην καθημερινότητα, ένα μήνυμα που είχες στείλεις το 2016 σε αντίστοιχη κουβέντα μας, ότι «σε όποιο περιβάλλον και εάν βρίσκεσαι, καλό είναι να βρίσκεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο» …Και ίσως πραγματικά το τραγούδι να είναι στοιχείο που μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους.
Μα βέβαια, γιατί η τέχνη, μας κάνει να νιώθουμε ένα συναίσθημα που μας βγάζει από την καθημερινότητα. Γιατί η τέχνη ασχολείται με μεγάλα αισθήματα, μεγάλες σκέψεις… Οπότε η επαφή μας με κάτι σπουδαίο, όπως η σκέψη ενός ζωγράφου που την έκανε πίνακα, η σκέψη ενός ποιητή που την έκανε ποίημα, ένα ωραίο βιβλίο, μας ανυψώνει με έναν τρόπο. Και όσο και εάν ακούγεται λιγάκι υπερβολικό, πιστεύω ότι η τέχνη σώζει… Σώζει την ψυχή σου, σώζει το μυαλό σου, πρέπει οι άνθρωποι να έρχονται σε επαφή με την τέχνη. Και μακάρι να ερχόμαστε σε επαφή, όχι μόνο με την άμεση τέχνη όπως είναι το τραγούδι. Αλλά να μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή και με τις υπόλοιπες τέχνες…
Το βλέπω και στο δικό μας μέγεθος, που είναι σαφώς πολύ μικρό, αλλά το ότι έρχονται άνθρωποι και μας λένε ότι αυτό το τραγούδι, με βοήθησε νε ξεπεράσω μια συγκεκριμένη κατάσταση..Αν τα δικά μας τραγουδάκια, μπορούν να επιδράσουν έτσι έναν άνθρωπο, φανταστείτε πως μπορεί να επηρεάσει η μεγάλη τέχνη, η δοκιμασμένη στην ιστορία, στους αιώνες, στον χρόνο… Γι΄ αυτό κιόλας μία από τις σκέψεις μου τον τελευταίο καιρό είναι πως θα μπορούσε να ερχόμαστε, το λέω και εγώ σαν Νατάσσα, να έρχομαι πιο συχνά σε επαφή με αυτό… Λέω μην πας μια βόλτα για καφέ μια μέρα, πήγαινε μια βόλτα σε ένα μουσείο να ανοίξει το μυαλό σου, να δεις κάτι άλλο…
