Μια ιστορία ζωής κι ένα μήνυμα πως παρά τα σπουδαία και τα μεγάλα αυτό που απομένει είναι το μεγαλείο ψυχής και η ανθρωπιά, ξετυλίγεται στις σελίδες του νέου βιβλίου του γνωστού και πολυγραφότατου συγγραφέα και ηθοποιού, Κώστα Κρομμύδα. «Ακάκιε» είναι ο τίτλος του (που κυκλοφορεί απ΄ τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) και στους περισσότερους φέρνει στη μνήμη τη γνωστή ατάκα για τα μακαρόνια από την πολύ επιτυχημένη διαφήμιση.
Και ναι, ο ήρωας του βιβλίου είναι ο Ακάκιος, κατά κόσμο Λευτέρης Μαντζίκας, ο οποίος έζησε μια ζωή, που μόνο βιβλίο θα μπορούσε να γίνει. Ο Κώστας Κρομμύδας μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για τον Ακάκιο αλλά και τον συνδετικό τους κρίκο.
Το νέο σας βιβλίο «Ακάκιε» που περιστρέφεται γύρω από τους σιτοβολώνες της Θεσσαλίας πριν ακόμη φθάσει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων θα «ζωντανέψει» στη μεγάλη οθόνη;
Αυτός είναι ένας δρόμος που πήρε το βιβλίο. Η εταιρεία παραγωγής «Αργοναύτες» απέκτησε τα δικαιώματα του βιβλίου για να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Αυτό όμως θέλει τον χρόνο του, δεν είναι κάτι που θα συμβεί αύριο, θέλει μια προετοιμασία, αλλά είναι ιδιαιτέρως τιμητικό και όμορφο για ένα βιβλίο που δεν έχει προλάβει καν να βγει … Το «Ακάκιε» από την πρώτη στιγμή προξένησε το ενδιαφέρον και χαίρομαι, διότι και η ιστορία είναι τόσο όμορφη που θα μπορέσει να γίνει και μια πολύ ωραία ταινία. Είναι μια άγνωστη ιστορία πίσω από αυτό τον άνθρωπο, τον Λευτέρη Ματζίκα, που είναι ο πρωταγωνιστής μου. Χαίρομαι που προξένησε το ενδιαφέρον αυτών των ανθρώπων το βιβλίο μου, γιατί αντιλήφθηκαν όλη αυτή την δυναμική και την ομορφιά που έχει αυτή η ιστορία που έχω επιλέξει να αφηγηθώ.
Τα βιβλία συνήθως μετά από κάποια επιτυχία τους, γίνονται ταινίες . Εδώ συμβαίνει το αντίστροφο. Ξεκινά πριν εκδοθεί το βιβλίο κι αυτό είναι μεγάλη ευθύνη, γιατί τώρα πρέπει να γίνει επιτυχία και το βιβλίο. Είναι πραγματικά μια ιστορία που ο κόσμος θα την αγαπήσει πολύ. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι από το κεφάλαιο του βιβλίου για τον Θεσσαλικό κάμπο, ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια του βιβλίου, γιατί δείχνει την ανθρωπιά, την ομορφιά του ανθρώπου που προσεγγίζει τους άλλους ανθρώπους, αλλά προσωπικά, επειδή είμαι κι εγώ Θεσσαλός, είχα πάντα αυτή την εικόνα των σιτοβολώνων στη Θεσσαλία και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το χάδι του αέρα πάνω στα σιτάρια. Προσπάθησα να αποτυπώσω σε μια ιστορία, βάσει και κάποιων μαρτυριών, που είναι από τα πιο ωραία κεφάλαια.
Είναι η ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή του Λευτέρη Ματζίκα, που δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας σε τέτοιο βαθμό. Πρόκειται για το πρόσωπο που αφορά και στην γνωστή ατάκα;
Ναι, πίσω από τη γνωστή ατάκα κρύβεται αυτός ο άνθρωπος. Ουσιαστικά αυτός δημιούργησε αυτή την τόσο επιτυχημένη διαφήμιση η οποία είναι καταγεγραμμένη στο DNA του Έλληνα, δηλαδή δεν χρειάζεται να πεις πολλά για να έρθει στο μυαλό σου η φράση «Ακάκιε μην ξεχάσεις τα μακαρόνια». Είναι ο άνθρωπος που ουσιαστικά έμαθε τον Έλληνα να τρώει μακαρόνια, αλλά στο βιβλίο μου δεν μιλάω μόνο γι’ αυτή την ιστορία. Έχω πιάσει τη ζωή του Λευτέρη Ματζίκα από τη στιγμή που γεννιέται το 1916-17 και ακολουθώ αυτή τη συναρπαστική και άγνωστη πορεία του ως τώρα για να δείξω πως μπορεί ένας άνθρωπος με τη θέλησή του, με την υπομονή του, έχοντας πολύ μεγάλο όραμα και βέβαια παρακολουθώντας τις εξελίξεις , παρόλες τις δυσκολίες και τους πολέμους, άλλωστε το βιβλίο ξεκινά μέσα στην ισπανική γρίπη το 1918, όπου πέθανε πολύς κόσμος στην Ελλάδα και πέθανε και η μητέρα του ήρωα, να τα καταφέρει. Η ιστορία έπειτα περνά στη δεκαετία του 30 μέσα από την προπολεμική Αθήνα, τα παντοπωλεία όπου ο πόλεμος μετά τα καταστρέφει όλα. Η ζωή αυτού του ανθρώπου συνεχίζει για να εξελιχθεί και να φτάσει να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες βιομηχάνους στα ζυμαρικά κι ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, με πολύ μεγάλο έργο, με μεγάλη φιλανθρωπική δράση, δεν ξέχασε ποτέ του να είναι άνθρωπος. Ακολουθώ λοιπόν όλη την πορεία της ζωής του και πραγματικά νιώθω ότι αυτό το βιβλίο, δεν θέλω να πω ότι είναι το καλύτερό μου, γιατί δεν θέλω να αδικήσω τα άλλα, αλλά ένιωσα μεγάλη ευθύνη γράφοντάς αυτή την ιστορία. Μετά από πολλές κουβέντες, από πολύ μεγάλη έρευνα, συζητήσεις και συνεντεύξεις νομίζω ότι αποτύπωσα όσο μπόρεσα καλύτερα την ιστορία, που ένα κομμάτι της είναι και μυθοπλαστικό.
Για να παρουσιάσετε τη ζωή και την πορεία αυτού του ανθρώπου χρειάστηκε να κάνετε «βουτιά» στην ιστορία, κάνοντας προφανώς έρευνα;
Οι συνεντεύξεις που έχω μόνο με τους ανθρώπους που μίλησα, με τους παλιούς συνεργάτες, με γνωστούς βιομήχανους που ξέρουν πράγματα είναι πάνω από 50 με 60 ώρες ηχογραφήσεων, που τα έχω καταγεγραμμένα και τα άκουγα και τα απομαγνητοφωνούσα. Η έρευνα αυτή καθεαυτή στο προσωπικό υλικό του Λευτέρη Ματζίκα ήταν πιο εύκολο, γιατί τυγχάνει ο άνθρωπος αυτός να είναι ο παππούς της γυναίκας μου κι έτσι είχα άμεση πρόσβαση στο προσωπικό του υλικό, το οποίο είναι τόσο πλούσιο που θα μπορούσα να γράψω πέντε βιβλία. Μόνο για το φιλανθρωπικό του έργο θα χρειαζόμουν ένα ένθετο. Αυτό με βοήθησε πολύ. Είχα και την προσωπική επαφή γιατί τα τελευταία 2-3 χρόνια που τον έζησα από κοντά, πριν φύγει από τη ζωή μου αφηγήθηκε πολλά από αυτά που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μυθιστορηματική βιογραφία το εν λόγω βιβλίο;
Ακριβώς, αλλά τα στοιχεία της πλοκής που είναι μυθοπλαστικά είναι αρκετά, διότι υπάρχουν πολλά κενά, δεν ξέρουμε τι ακριβώς γινόταν στον πόλεμο. Υπάρχει αναφορά στο βιβλίο κατά τη διάρκεια του πολέμου για τον μεγάλο έρωτα που έζησε με την γυναίκα του, με την οποία έζησε 67 χρόνια μαζί. Αυτά είναι άγνωστα σε μας. Ούτε οι κόρες του τα ήξεραν. Εκεί , με τη φαντασία και το μυαλό μου από τα λιγοστά πράγματα που ήξερα ήρθα να φτιάξω ολόκληρο το κάδρο, να συνδέσω αυτά τα κομματάκια του παζλ που λείπανε για να φτιάξω ωραίες εικόνες και να τα συνθέσω.
Πέρα από το βιβλίο, ο χαρακτήρας αυτού του ανθρώπου περνά μηνύματα; Καθώς ήταν ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε, προσπάθησε, δημιούργησε.
Περνά πολλά μηνύματα ειδικά αυτή την εποχή που ζούμε, που πολλοί εγκαταλείπουν. Παρόλη την επιτυχία του, καθώς έφτασε να χτίσει μια αυτοκρατορία, έμαθε τον Έλληνα να τρώει μακαρόνια, δεν ξέχασε ποτέ του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο.
Με το θέμα τώρα της καραντίνας, πως κύλησε για σας αυτή η περίοδος;
Δεν ήταν ευχάριστο όλο αυτό. Εγώ έχασα και τον πατέρα μου από τον κορωνοϊό τον χειμώνα που μας πέρασε και έζησα από κοντά όλη την κατάσταση και δεν ήταν ευχάριστη. Προσπάθησα να εκμεταλλευτώ όσο μπορούσα αυτά που είχα μπροστά μου, δηλαδή τον χρόνο, προσάρμοσα λίγο διαφορετικά τη ζωή μου να μπορώ να δουλεύω και μέσα από το ίντερνετ ήρθα και σε επαφή με ανθρώπους. Η πανδημία δεν με δυσκόλεψε στη δουλειά μου ήμουν από τους τυχερούς που μπορούσα να δουλεύω από το σπίτι , βλέπω όμως ότι ο κόσμος κουράστηκε κι αυτό είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Κι ελπίζω να περάσει όλο πολύ σύντομα και να πάμε παρακάτω.
Πότε θα ολοκληρωθεί το «ταξίδι» του Ακάκιου, που έχει αναλάβει η εταιρεία παραγωγής;
Επειδή μιλάμε για ένα τεράστιο project , γιατι το «Ακάκιε» δεν είναι μια ιστορία που έχει μια συγκεκριμένη εποχή και θα γυριστεί εύκολα. Διανύει όλο τον αιώνα κι αυτό έχει δυσκολίες και στη συγγραφή, αλλά και ενδυματολογικά και σκηνογραφικά. Πρόκειται για μία πολύ μεγάλη παραγωγή και ευελπιστώ την καλύτερη περίπτωση να τη δούμε στο σινεμά στις αρχές του 2023.
