Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, αυτό που γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ότι ολοκληρώνεται μια πενταετία με πολλά διδάγματα για τους πολίτες του Βόλου.
Ένα από αυτά είναι ότι ακόμη και μια δημοκρατικά εκλεγμένη πολιτική δύναμη μπορεί εύκολα να μετατραπεί στο πιο αυταρχικό καθεστώς με όχημα τον λαϊκισμό την άγνοια και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Ίσως όλα αυτά να μην τα γνώριζε ο Αχιλλέας Μπέος και οι συν αυτώ όταν εκλέγονταν στον Δήμο Βόλου, το έμαθαν όμως στην πορεία και σαφώς το εκμεταλλεύτηκαν.
Η τελευταία πενταετία θα αποτελέσει σίγουρα αντικείμενο έρευνας από πλευράς πολιτικής επιστήμης, ψυχολογίας και ενδεχομένως άλλων επιστημών. Εκεί ωστόσο που διέπρεψε και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την επιτυχία της, η δημοτική Αρχή Μπέου, ήταν στην επικοινωνιακή διαχείριση του περιορισμένου, αν συγκριθεί με άλλους περιόδους, παραγωγικού έργου που αφήνει σαν παρακαταθήκη. Δαπάνες εκατομμυρίων ευρώ για αναλώσιμα πράγματα με μικρό χρόνο ζωής (λουλούδια, λαμπάκια) σε αντίθεση με επενδύσεις σε υποδομές που αναβαθμίζουν την καθημερινότητα του πολίτη (ποιότητα νερού, σχολικές αίθουσες κλπ). Ευτυχώς για εκείνη της προσφέρθηκαν κάποιες ευκαιρίες που τις εκμεταλλεύτηκε, όπως ένα σχεδόν ολοκληρωμένο γυμναστήριο στην Αγριά και μελέτες για τους κυκλικούς κόμβους για τους οποία εξασφαλίστηκαν τα σχετικά κονδύλια από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν υπήρχαν και αυτά, δεν θα είχε να παρουσιάσει και πολλά η δημοτική αρχή, παρά μόνο χορούς και πανηγύρια. Σε αυτά άλλωστε διακρίθηκε εδώ και πέντε χρόνια. Με δαπάνες όλων των Βολιωτών διοργανώθηκαν «πολιτιστικές» εκδηλώσεις για μια μερίδα πολιτών που αρέσκεται να διασκεδάζει με συγκεκριμένα ακούσματα. Οι υπόλοιποι στο περιθώριο, να περιμένουν μια φορά τον χρόνο την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής, που πλησιάζει μάλιστα, για να αντλήσουν όφελος από το πολιτιστικό προϊόν που παράγει ο Δήμος Βόλου. Ήσσονος σημασίας θα μου πείτε, όταν τίθενται εν αμφιβόλλω πιο σημαντικά πράγματα όπως η δημοκρατική λειτουργία της πόλης, που συμπυκνώνεται στον τρόπο που λειτουργεί το ανώτερο όργανο αυτής, το δημοτικό συμβούλιο.
Οι στιγμές που καταγράφηκαν στη διάρκεια της θητείας Μπέου, θα καταχωριστούν στα μαύρα κατάστιχα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου. Ύβρεις, προσβολές, λογοκρισία, επεισόδια, αστυνομοκρατούμενες συνεδριάσεις και πολλά άλλα. Θα πρέπει να θεωρείται επιτυχία το γεγονός ότι δεν είδαμε χειρότερα, αφού η τάση του δημάρχου, που συμπαρέσυρε και μια μικρή ευτυχώς μερίδα πολιτών, ήταν η επίλυση των όποιων διαφορών μας με το ξύλο. Στην ιστορία θα μείνει η δήλωσή του Αχιλλέα Μπέου ότι θα συγκροτήσει «τάγματα εφόδου» για να αντιμετωπίσει τους αναρχικούς. Το τραμπούκικο στυλ συνδυασμένο με τον παρορμητισμό του, θα μπορούσε να επιφέρει άσχημα αποτελέσματα. Ευτυχώς η ψυχραιμία που επιδείχτηκε από άλλες πλευρές, άμβλυνε τις καταστάσεις.
Διώξεις δημοσιογράφων, ακόμη και του προέδρου της Ένωσης Συντακτών. Προπηλακισμοί και εκφοβισμός στους λειτουργούς του Τύπου. Τσαμπουκάδες από κουτσαβάκια που βρέθηκαν ξαφνικά στην εξουσία και πήραν τα μυαλά τους αέρα.
Προπηλακισμοί και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, έριδες και ύβρεις. Σαν ταύρος εν υαλοπωλείω ο δήμαρχος Βόλου με την κουρευτική του μηχανή, άλλους ήθελε να τους κουρέψει και άλλους να τους ξυρίσει, με τον φασισμό να ξεχειλίζει ανάμεσα στα έδρανα
Τα έβαλε με όλους τους φορείς, με το ΤΕΕ, το Επιμελητήριο, την Δευτεροβάθμια, με τον ΟΛΒ, με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, και πόσους άλλους, οδηγώντας την πόλη σε μια ανευ προηγουμένου πολιτική απομόνωση.
Τα «θαύματα» της δημοτικής αρχής Μπέου πολλά! Καταγράφηκαν για τα καλά και συνοψίζονται στα εξής: Ευνοιοκρατία, απευθείας αναθέσεις, εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων και κολλητών. Αξιοποίηση των δημοτικών υποδομών για την προσωπική του φιλοδοξία, να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική ομάδα που θα διακριθεί και πάλι στα μεγάλα σαλόνια της Super League, επιδιώκοντας παράλληλα την καταστροφή της Νίκης και του Ολυμπιακού. Η ιστορία όμως δεν παραγράφεται. Έτσι ο Μπέος έμεινε αμανάτι με μια ομάδα την οποία δεν ακολούθησαν παρά λίγες εκατοντάδες Βολιωτών, φθάνοντάς τον στο σημείο να θέλει να την χαρίσει και ας μην είναι δική του!
Ο μύθος που έχτισε περί παραγωγικού δημάρχου, είναι μια εικονική πραγματικότητα που θέλησε να περάσει μέσα από τον μηχανισμό προπαγάνδας που έστησε επιμελώς και αξιοποιώντας το δημοτικό χρήμα.
Ανικανότητα ολοκλήρωσης έργων χωρίς παλινωδίες (κόμβοι με υπερβάσεις στους προϋπολογισμούς, συνεδριακό που δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί και έγινε μπουζουξίδικο)
Κακής ποιότητας και ακριβό νερό, χωρίς καμία μέριμνα για βελτίωση στη διαχείρισή του. Σύγκρουση για τη σύγκρουση με ΜΑΤ και πολίτες έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ. Μάταιη στρατηγική και ένα παιχνίδι εξουσίας για την επιβολή του πιο δυνατού.
Σύγκρουση ακόμη και με τους συνεργάτες του και τους δημοτικούς υπαλλήλους. Αυτούς στους οποίους θα έπρεπε να δίνει κίνητρα για να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο, τους έβριζε και τους απειλούσε σύμφωνα με τον Σύλλογο Εργαζομένων. Δείγμα της φιλοσοφίας του στην διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού και οι δυσμενείς μετακινήσεις και οι «εξοστρακισμοί» ικανών στελεχών σε μη παραγωγικές υπηρεσίες επειδή δεν έβαζαν την υπογραφή τους όπου τους ζητούνταν.
Τα περισσότερα Μέσα τον αποθέωναν, λίγων εξαιρουμένων, με αποτέλεσμα οι πολίτες να «εθιστούν» σε μια πλασματική εικόνα, ένα ιδιότυπο «Τρούμαν Σόου» απ’ όπου είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να ξεφύγεις. Ευτυχώς οι πολίτες, σταδιακά, έφθασαν στο τέλος του σκηνικού και είδαν τι υπάρχει απ’ έξω από αυτό. Ήρθαν άλλωστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, όταν ο «σκηνοθέτης» δεν μπορούσε άλλο να κρύψει τα αληθινά γεγονότα και οι «κομπάρσοι» έπεφταν σε λάθη και σε ασυνέπειες. Όπως στον χώρο της τηλεόρασης έτσι και στην πολιτική, ακόμη και τα πιο οργανωμένα σχέδια παραπλάνησης της κοινής γνώμης κάποια στιγμή αποκαλύπτονται. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Πέρα από την πλάνη όμως, την οποία ξεπερνούν σιγά-σιγά οι πολίτες, έχουμε ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια μας που θα μας απαλλάξει από την «χούντα» του Μπέου. Αυτό δεν είναι άλλο από την μεταρρύθμιση στο εκλογικό σύστημα και την απλή αναλογική.
Αρχικά κάποιοι θεώρησαν ότι η απλή αναλογική ως σύστημα ελλοχεύει τον κίνδυνο της ακυβερνησίας. Αυτό όμως μόνο όταν συνδυάζεται με την ελληνική ιδιοσυγκρασία και την πολιτική φιλοσοφία που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια λόγω του δικομματισμού. Η απλή αναλογική είναι το μεγαλύτερο «δώρο» της κυβέρνησης στον λαό του Βόλου. Έχει ως βάση της και ως προϋπόθεση την επιδίωξη συνεργασιών και συγκλίσεων, στοιχεία τα οποία προκαλούν αναφυλαξία στην Δημοτική Αρχή Μπέου, η οποία ακόμη και αν επανεκλεγεί στον δεύτερο γύρο θα αυτοακυρωθεί ο τρόπος λειτουργίας της που είναι η «ενός ανδρός αρχή». Συνεπώς…η πόλη, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, βγαίνει από τον «γύψο». Η εκτίμησή μου ωστόσο είναι ότι ο χρόνος τελείωσε για τον Αχιλλέα Μπέο. Ο πανικός από τον οποίο έχει καταβληθεί το τελευταίο διάστημα, προδίδει, ότι η δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν ήταν κατασκευασμένες. Το κλίμα στην πόλη δείχνει αλλαγή στα δημοτικά πράγματα και το μόνο που δεν έχει σημασία, για εμένα τουλάχιστον, είναι ποιος θα αναλάβει να διοικήσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τέσσερεις αξιόλογοι υποψήφιοι, με πολιτικό πολιτισμό και επίπεδο αισθητά υψηλότερο από του απερχόμενου δημάρχου Βόλου, με γνώσεις και πάθος για την αυτοδιοίκηση, καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον ταλαιπωρημένο Βολιώτη πολίτη. Για όλες τις αποφάσεις θα απαιτηθεί συνεργασία, με όλους τους επικεφαλής των συνδυασμών (πλην Μπέου) να έχουν εκδηλώσει την πρόθεσή τους να συνεργαστούν. Η πόλη αλλάζει σελίδα και μένει να δούμε, αν όσα γράφτηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια, θα γίνουν μάθημα για τις δημοτικές αρχές που θα διοικήσουν τις επόμενες δεκαετίες, ώστε να μην ξαναζήσουμε εποχές οπισθοδρόμησης.
