Επί χρόνια Βουλευτής, ιδρυτής της Εθνικής Συνομοσπονδίας Προσώπων με Αναπηρία και Υπουργός Υγείας ο κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής επανέρχεται στη Βουλή, με απόφαση του εκλογοδικείου, που τον δικαίωσε γι’ αυτό και λαμβάνει πάλι τον τίτλο του Βουλευτή του Δυτικού Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος μίλησε στο «Ράδιο ΕΝΑ 102,5» και στον Ηλία Κουτσερή γι’ αυτή την εξέλιξη, όμως ανέλυσε τις σκέψεις του για την πανδημία, επισημαίνοντας πως η κυβέρνηση υπέπεσε σε παλινωδίες και δεν διαχειρίστηκε όπως έπρεπε τα πράγματα. Ο Βουλευτής έκανε λόγο και για τον εμβολιασμό, που ξεκίνησε αλλά και για τις μηδενικές κινήσεις της κυβέρνησης στην έλευση του φαρμάκου, που θα μπορούσε να δώσει πραγματική ανάσα στο ΕΣΥ και να βοηθήσει και τους χιλιάδες νοσούντες του ιού.
Έχοντας την εμπειρία του Υπουργού Υγείας πως βλέπετε ότι διαχειρίζεται το κομμάτι της υγειονομικής κρίσης η κυβέρνηση;
Δεν θέλω να βερμπαλίζω και να λέω εύκολες και ανέξοδες κουβέντες, όμως στεναχωριέμαι πραγματικά, χωρίς να θέλω να εκφράσω αντιπολιτευτικό λόγο σε τέτοια θέματα, αλλά είχε όλη την ευχέρια η κυβέρνηση να στελεχώσει, όχι με χιλιάδες κόσμο το ΕΣΥ, αλλά μπορούσαν να πάρουν 2.000 νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό μόνιμο, που με τη σύμφωνη γνώμη της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν να επισπεύσουν τις διαδικασίες και να κάνουν το ίδιο και στις συγκοινωνίες. Δηλαδή να ενισχύσουν δύο- τρεις τομείς που και οι ειδικοί επεσήμαναν ότι υπάρχει ζήτημα, πράγμα που δεν έγινε.
Θεώρησαν ότι… πέρασε η ιστορία και πέσαμε πάνω σε βράχια και τώρα πληρώνουμε το επιτίμιο. Έγιναν πάρα πολλές παλινωδίες που δεν έπρεπε να γίνουν. Είναι μία νέα κυβέρνηση, έχει φιλοδοξίες και δεν έπρεπε να κάνει τέτοια πράγματα. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει το περασμένο Σάββατο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να λέει ότι θα ανοίξουν τα σχολεία στις 11 του μήνα και την επόμενη να λέγονται άλλα, ούτε να βγαίνει ο Υπουργός Ανάπτυξης και να λέει ότι επειδή σεβόμαστε την ορθοδοξία, αφήσαμε τον κόσμο να πεθαίνει στην Μακεδονία. Αυτά είναι ανήκουστα!
Εκείνο που θέλω όμως να τονίσω είναι ότι υποσχέθηκε πολλά η κυβέρνηση και «σήκωσε» πολύ το θέμα του εμβολίου. Κι εγώ είμαι υπέρ του εμβολίου, όμως λέω ότι το «σήκωσε» με βάση τον προϋπολογισμό και το 4,7% για ανάπτυξη υπό την προϋπόθεση ότι θα είχαν εμβολιαστεί πολλοί μέχρι τον Μάρτιο, δηλαδή τον Γενάρη να είχαν εμβολιαστεί περίπου 1,5 εκ. άνθρωποι. Σήμερα έχουμε πολύ λιγότερα εμβόλια και πολύ λιγότερους εμβολιασμούς. Η κυβέρνηση ρίχνει μεν την μπάλα στην ΕΕ, γιατί δεν ήρθε ο πρέπον αριθμός των εμβολίων, αλλά και με αυτά που πήραμε καρκινοβατεί ο εμβολιασμός, γιατί δεν υπήρξε σωστή οργάνωση. Τα εμβόλια είναι μία σοβαρή υπόθεση, κι αυτό το εμβόλιο δεν είναι όπως κάνω κι εγώ το αντιγριπικό στο φαρμακείο. Είναι ένα νέο εμβόλιο, πάντα υπάρχει ανησυχία.
Επίσης διαφωνώ και με τον δημοσιογραφικό κόσμο και με την κυβέρνηση που αντί να αναζητά έναν τρόπο επικοινωνίας με αυτούς που έχουν προβληματισμούς για το εμβόλιο, τους πολώνει, τους περιθωριοποιεί με μία λέξη «ψεκασμένοι». Μα δεν είναι δυνατόν να λες σε ανθρώπους, που εκδηλώνουν μία ανησυχία και προβληματισμό κι αν δει κανείς την ενδοχώρα, δεν είναι μία συμπαγής ομάδα αυτή με κοινή αφετηρία. Από την άκρα δεξιά, τη δεξιά, το κέντρο την αριστερά, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν προβληματισμούς. Πρέπει να τους προσεγγίσουμε, να τους εξηγήσουμε, να τους πείσουμε ότι είναι χρήσιμο και δεν είναι επικίνδυνο, γιατί όλα τα φάρμακα εάν διαβάσει κανείς το συνταγολόγιο έχουν παρενέργειες. Τονίζω δε, ότι υπάρχουν θεραπευτικά φάρμακα που έχουν εγκριθεί στην Αμερική, που υπάρχει επιστημονικός ισχυρισμός ότι έχουν μία απόδοση 72%. Έχουμε περίπου 3000-4000 ανθρώπους που νοσούν. Σε αυτούς έπρεπε να τους δοθεί αυτή η θεραπευτική αγωγή και δεν είναι μεγάλο το κόστος, καθώς μιλάμε για 2-3 εκ. για να μπορέσουμε να περιορίσουμε το φορτίο του ιού, να περιορίσουμε τις επιβλαβείς επιπτώσεις στη ζωή αυτών των ανθρώπων και να πάρει μία ανάσα και το ΕΣΥ.
Άρα εκτός από το εμβόλιο πρέπει να κινηθούμε λέτε και με το φάρμακο;
Πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο φαρμακευτικής αγωγής, που περιορίζει τις επιπτώσεις. Σε πολλούς ανθρώπους λέγεται πως αυτός ο ιός αφήνει βλάβες. Ακόμη και οικονομικά να το δει κανείς, μια αναπηρία που θα μείνει σε έναν άνθρωπο, θα τη «φορτωθεί» το ασφαλιστικό σύστημα, ενώ μπορούμε να το προλάβουμε με αυτά τα φάρμακα. Πρέπει να έχουμε όλες αυτές τις επιλογές στη διάθεση του πολίτη.
Έπρεπε η κυβέρνηση να το είχε ήδη ζητήσει το φάρμακο. Αλλά βλέπω ότι έχει μία εμμονή. Επειδή είμαι άνθρωπος που μιλώ με πολύ κόσμο, αυτή η εμμονή αρχίζει να βάζει σε υποψίες πολλούς και η φαντασία του καθενός οργιάζει.
Σε ότι αφορά το υγειονομικό σύστημα, πιστεύετε ότι υπήρχαν οι βάσεις από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Εγώ υπήρξα σύμβουλος του Υπ. Υγείας στη δεκαετία του 80, όλων των Υπουργών Υγείας, άρα συμμετείχα στην ομάδα που δημιουργήθηκε τότε με τον Ανδρέα Παπανδρέου το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που πραγματικά ήταν μία ελληνική επανάσταση. Υπήρξα μετά Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου και μετά Βουλευτής, μέχρι που με διέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ΕΣΥ είναι μία κατάκτηση για τον ελληνικό λαό, γι’ αυτό και μπορεί να μην το στήριξαν κατά καιρούς διάφορες κυβερνήσεις. Είχε πολύ μεγάλα ελλείμματα, υπήρχε ένα πολύ μεγάλο λάθος από τα δύσκολα χρόνια της κρίσης που έπρεπε οι Ευρωπαίοι να εξαιρέσουν από τα περιοριστικά μέτρα το ΕΣΥ. Εγώ όταν ανέλαβα Υπουργός διεκδίκησα από την κυβέρνηση με ό,τι περιθώριο είχε και προκηρύξαμε τότε με τον Αλέξη Τσίπρα 3500 μόνιμες θέσεις προσωπικού ιατρικού και παραϊατρικού. Αυτό ομως κράτησε 2-3 χρόνια, γιατί το ΑΣΕΠ είναι μία δύσκολη διαδικασία. Τώρα, θα μπορούσε με την πίεση που είχαμε, να συμφωνήσει και η αντιπολίτευση και να βρεθεί ένας τρόπος πιο γρήγορος για να γίνουν οι διορισμοί.
Κάποιος μπορεί να πει, ότι πήραν τόσους ανθρώπους. Ποιους πήρανε; Όταν προκηρύσσεις τέτοιες θέσεις, ο κόσμος δεν πάει. Με 600 και 700 ευρώ ο γιατρός δεν πάει να αναλάβει θέση και μάλιστα σε μια τέτοια κατάσταση. Επίσης, δεν έπρεπε να αφήσουν τον κόσμο που έληγαν οι συμβάσεις τους να φύγει από τα Νοσοκομεία. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Εδώ η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και είναι ακόμη μπροστά μας, μην γελιόμαστε ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Μακάρι να προχωρήσει ο εμβολιασμός , αλλά το όποιο αποτέλεσμα του εμβολιασμού θα έρθει μετά το φθινόπωρο.
Στον τομέα της αναπηρίας και εσείς ως άτομο με αναπηρία, πιστεύετε ότι έχουν βελτιωθεί τα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν;
Από τη δεκαετία του ‘70 που ξεκίνησε η μεγάλη επανάσταση των τυφλών της Ελλάδος και καταλάβαμε τότε τον Οίκο Τυφλών, είτε λίγο, είτε πολύ, όλες οι κυβερνήσεις έκαναν πράγματα. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έγιναν αρκετά πράγματα. Αυτό χωρίς να σημαίνει όμως ότι η ζωή δεν γεννά συνεχώς προβλήματα. Υπάρχουν προβλήματα, γι’ αυτό και το αναπηρικό κίνημα θα πρέπει να διεκδικεί, να προσπαθεί, να πιέζει. Αυτός είναι ο ρόλος του και πιστεύω ότι όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν τη διάθεση ή τουλάχιστον όλοι οι Βουλευτές, είτε κυβερνητικοί , είτε αντιπολιτευόμενοι, να βοηθήσουν. Το αναπηρικό κίνημα πρέπει να βρει τις επαφές με αυτούς τους ανθρώπους, να τους κινητοποιήσει και να τους ενεργοποιήσει για να διεκδικεί συνεχώς.
Πρόσφατα ο νομικός κ. Αλεξανδράκης, ως ΑμεΑ και ο ίδιος, μας ανέφερε πως έχει αιτηθεί στον Πρωθυπουργό, χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής απάντηση, να λάβουν τα άτομα με αναπηρία ένα έκτακτο επίπεδο, μιας και οι περισσότεροι λαμβάνουν μόλις 313 ευρώ ως αναπηρικό επίδομα. Τι λέτε πάνω σ’ αυτό το θέμα;
Εγώ ήμουν ο ιδρυτής της Συνομοσπονδίας και ήμουν στην ηγετική ομάδα, όταν καταλήφθηκε το 1976 ο Οίκος Τυφλών και διώχθηκα με τον νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού. Το αναπηρικό κίνημα οφείλει να είναι κίνημα διεκδίκησης και όχι να λιμνάζει στη λογική των ευρωπαϊκών προγραμμάτων κτλ.. Χρειάζεται προσπάθεια, διεκδίκηση και συνεχή πίεση προς όλες τις κυβερνήσεις.
Υπάρχει πλέον και μία αλλαγή σε ότι αφορά στις βουλευτικές θέσεις και σας αφορά. Ποια είναι αυτή;
Υπάρχει απόφαση του Εκλογοδικείου, το οποίο με 230 ψήφους έδωσε την έδρα σε μένα (σ.σ. η θέση μέχρι σήμερα ήταν καλυμμένη από τον βουλευτή Θαν. Παπαχριστόπουλο). Επανέρχομαι στη Βουλή, ορκίζομαι την επόμενη εβδομάδα και παραμένω πάντα στην πολιτική επιλογή του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής δημοκρατίας γιατί πιστεύω ότι χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, η δημοκρατία είναι ελλειμματική. Και ιδίως τώρα που ζούμε μια περίοδο που είναι εξαιρετικά δύσκολη, όπου η πανδημία λειτουργεί ως επιταχυντής πολλών εξελίξεων, όχι μόνο στο χώρο της υγείας αλλά και στον εργασιακό χώρο, μιας και ο ανασχηματισμός έφερε στο Υπουργείο Εργασίας έναν εξαιρετικά νεοφιλελεύθερο πολιτικό, τον κ. Χατζηδάκη και το σχέδιο Πισσαρίδη αφήνει εκτεθειμένες στην πίεση της αγοράς τις μικρομεσαίες και ιδίως τις μικρές επιχειρήσεις, που από τις 850.000 επιχειρήσεις οι 800.000 είναι με κάτω από 10 εργαζόμενους, αυτές τις αφήνει εντελώς απροστάτευτες. Θα έχουμε ανατροπή λόγω της εξ αποστάσεως εργασία, οπότε θα υπάρξουν μεγάλα ζητήματα καθώς δέχεται μεγάλη πίεση ρηγμάτωσης το 8ωρο. Όλα αυτά θα φέρουν στο τραπέζι κρίσιμα ζητήματα για την εργασία και την προσωπικότητα του ανθρώπου κι εκεί θα πρέπει ο ελληνικός λαός να είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του. Θα είναι δύσκολες οι στιγμές και οι εποχές γι’ αυτό και τα κόμματα της αντιπολίτευσης με συντεταγμένο και τεκμηριωμένο λόγο πρέπει να πείσουμε ότι έχουμε εναλλακτική πρόταση και τα κινήματα θα πρέπει όχι με εξαλλοσύνες, αλλά με πειθώ να υπερασπιστούν κοινωνικά δικαιώματα. Αν αφήσουμε τα πράγματα να τα ρυθμίσει η αγορά, ο εφιάλτης θα επικρέμεται στη ζωή μας.
