Ο πατήρ Αντώνιος είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε την «Κιβωτό του Κόσμου», την Κιβωτό που τόσο στοργικά «έκλεισε» μέσα της τα παιδιά που το είχαν ανάγκη.
Σήμερα, η «Κιβωτός» έχει έντεκα σπίτια σε όλη την επικράτεια και πολύ σύντομα θα ξεκινήσει να λειτουργεί ακόμα ένα, όπως ενημέρωσε ο ίδιος ο πάτερ, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή, στον απόηχο της πρόσφατης προσπάθειας που έγινε μέσω του ραδιοφώνου, ώστε να υποστηριχθεί η δομή. Ως άλλος «Νώε» δεν έκλεισε τα μάτια στα κακώς κείμενα, αλλά έκανε ένα βήμα μπροστά, με οδηγό την αγάπη και την ανιδιοτέλεια. Ο πατήρ Αντώνιος, όμως, δεν είναι μόνος του σ’ αυτό το ταξίδι, αλλά έχει μαζί του τον εθελοντισμό των ενεργών πολιτών κάθε πόλης, όπως και του Βόλου.
Τα μηνύματα που λάβαμε είναι πολλά και είχαμε θετική ανταπόκριση από τους συμπολίτες, στο ειδικό πλαίσιο εκπομπών που έγιναν στο ραδιόφωνο, για να προσφέρουν στην «Κιβωτό» …
Τα παιδιά μας έχουν αυτή τη χαρά να μπορούν να βλέπουν σε καθημερινή βάση πολλούς ανθρώπους να μπαίνουν μέσα στο σπίτι μας και να προσφέρουν εθελοντικά, γιατί, ξέρετε, τα παιδιά παίρνουν όχι μόνο αυτό που θα τους διδάξουμε, αλλά, κυρίως, το παράδειγμα που βλέπουν. Το να βλέπουν τόσους ανθρώπους, να θεωρούν ότι τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά είναι η χαρά του να προσφέρεις. Έρχονται κατά δεκάδες εθελοντές να διαβάσουν τα παιδιά, να τα συνοδεύσουν σε γιατρούς, να βοηθήσουν στο μαγείρεμα και σε άλλες πολλές δραστηριότητες. Το πιο σπουδαίο και το πιο σημαντικό, είναι το παράδειγμα της αγάπης, που ανιδιοτελώς ο καθένας θα έρθει, θα προσφέρει και θα φύγει επίσης με ένα τεράστιο χαμόγελο, με ικανοποίηση ότι συνεισφέρει και είναι μέλος της μεγάλης «οικογένειας» της Κιβωτού.
Τι προβλήματα αντιμετώπισε η «Κιβωτός» στη διάρκεια της καραντίνας;
Η «Κιβωτός» επλήγη όσον αφορά στο κομμάτι των προσφορών, εφόσον δεν μπορούσαν οι εθελοντές να έρχονται γιατί απαγορευόταν. Επίσης, δεν γινόντουσαν εκδηλώσεις για να μαζευτούν χρήματα υπέρ της δομής, ενώ πλέον δεν μας επισκέπτονταν Σύλλογοι και σχολικές μονάδες. Δυστυχώς όλα αυτά αραίωσαν αρκετά. Από την άλλη, όμως, πιστεύω ότι η αγάπη πάντα μηχανεύεται και εφευρίσκει τρόπους να εκφραστεί. Από μακριά με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο προσπάθησαν οι άνθρωποι και συνεχίζουν να προσπαθούν να μας βοηθήσουν, αλλά δεν είναι το ίδιο. Τώρα, σιγά σιγά τα πράγματα είναι καλύτερα και ευελπιστούμε ότι θα πάνε ακόμα καλύτερα.
Η δράση είναι μεγάλη, καθώς μιλάμε για τόσα σπίτια πανελλαδικά, με πολλές ανάγκες και τόσα παιδιά…
Είναι 11 σπίτια φιλοξενίας και οσονούπω θα ανοίξει και το σπίτι της «Κιβωτού του Κόσμου» στην Θεσσαλονίκη, όπου από εκεί ανέκαθεν είχαμε αρκετά παιδιά.
Άρα καταλαβαίνει κανείς τον όγκο του έργου που θα πρέπει να επιτευχθεί, αλλά και των αναγκών που θα πρέπει να αντιμετωπίζετε καθημερινά…
Πραγματικά! Φανταστείτε ότι μιλάμε για 250 παιδιά στις δομές ολοήμερης φιλοξενίας, από μικρά μέχρι μεγάλα παιδιά. Οι ανάγκες είναι τεράστιες. Τα παιδιά αυτές τις μέρες (σ.σ. Χριστούγεννα) περιμένουν από εμάς κάτι, εφόσον εμείς είμαστε η οικογένειά τους. Γι’ αυτό και κάνουμε όλον αυτό τον μεγάλο αγώνα και σας ευχαριστούμε που συμμετέχετε. Πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι υπάρχουμε, αγωνιζόμαστε, παλεύουμε, και όχι μόνο αυτό, αλλά αυξανόμαστε και δεχόμαστε νέα παιδιά. Καλύπτουμε τα κενά της πολιτείας με την βοήθεια όλων των ενεργών πολιτών που βρίσκονται κοντά μας και μας στηρίζουν. Εμείς από την πλευρά μας στηρίζουμε και μεγαλώνουμε όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται στην πόρτα μας με σκοπό να τα κάνουμε παιδιά, καθώς έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία και έχει «καεί» η ψυχή τους. Πρέπει να ποτίσουμε αυτό το «μαραμένο λουλουδάκι», όπως λέω, και να αναζωογονηθεί.
Πατέρα Αντώνιε, έχετε σκεφτεί πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το ταξίδι της «Κιβωτού»;
Η Κιβωτός του Κόσμου ξεκίνησε χωρίς σχέδιο. Ποτέ δεν πιστεύαμε τι θα ακολουθούσε, με το άνοιγμα που κάναμε έξω στην κοινωνία, το να βγω δηλαδή έξω από την εκκλησία και να γνωρίσω τα παιδιά που ήταν έξω από την πόρτα της εκκλησίας ή την πλατεία, που τύχαινε να είναι στέκι παραβατικότητας. Δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια και να πως ότι η βοήθεια των παιδιών είναι δουλειά που πρέπει να κάνει κάποιος άλλος. Συνήθως, πολλοί άνθρωποι ζητούν μόνο από τους άλλους να κάνουν κάτι. Για ποιο λόγο πρέπει να περιμένουμε από κάποιον άλλον να κάνει αυτό που βρίσκεται έξω από την πόρτα μας; Για ποιον λόγο να μην κάνω εγώ το βήμα μπροστά; Παραδείγματος χάριν γιατί να περιμένω από τον άλλον να μαζέψει τα σκουπίδια από την πόρτα μου, ενώ μπορώ να το κάνω εγώ; Πολλοί κοιτάμε, αλλά λίγοι βλέπουμε. Βλέπουμε τα κακώς κείμενα και είναι σαν να μην μας ενδιαφέρουν. Αυτά θα φανούν μπροστά μας κάποτε με ό, τι κόστος έχει αυτό.
Αν σας ζητούσα να δώσετε ένα μήνυμα ποιο θα ήταν αυτό;
Ξέρετε, σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε και διαρκώς στενεύει, χρειάζεται όλοι μας, να κάνουμε αυτό τον αγώνα για να μπορούμε να νικήσουμε τα «κακώς κείμενα». Αυτό είναι σπουδαία αρετή, που θα πρέπει ο καθένας μας να την ασκεί. Η πλατεία που λέγαμε παραπάνω, σήμερα «καθάρισε» και μπορώ το βράδυ να την διασχίσω. Τι κάναμε; Βγήκαμε προς τα έξω και στήσαμε την «Κιβωτό» μέσα εκεί. Αυτό δίνει ένα μήνυμα…
