Συναίσθημα, χαρά, δάκρυ και χορός είναι τα συστατικά επιτυχίας της φετινής παράστασης του γνωστού συνθέτη-στιχουργού Σταμάτη Κραουνάκη, ο οποίος ξεσήκωσε το Βολιώτικο κοινό την Τρίτη, στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου “Μελίνα Μερκούρη”. Με αφορμή την έλευσή του στον Βόλο, ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης μίλησε στον Ηλία Κουτσερή και το Ράδιο ΕΝΑ 102,5, υπογραμμίζοντας πως ο Βόλος είναι πόλη πολιτισμού, ενώ δεν άφησε ασχολίαστη και την παρούσα πολιτική κατάσταση.
Ο Βόλος είναι από τις πόλεις που ζήτησαν να είστε κοντά και να τον επισκεφθείτε…
Μ’ αγαπούν και τους αγαπώ, φίλε Ηλία… Έχω πολλούς φίλους στον Βόλο και μου λείπουν όλοι στην πόλη. Κάποιες φορές τα κατάφερα και ήρθα και το χειμώνα και είχα κάνει με την Έρρικα Πατρικίου μια πολύ ωραία συναυλία στην Παλιά Ηλεκτρική…
Νομίζω ότι οι Βολιώτες σε έχουν κερδίσει;
Ο Βόλος είναι κορυφαία πόλη, δεν είναι μια οποιαδήποτε ελληνική πόλη. Ο Βόλος είναι πόλη πολιτισμού! Σ’ αυτό το πολύ ωραίο θέατρο έχω παίξει και με παραστάσεις και με συναυλίες. Βέβαια δεν ξέρω πόσα καλοκαίρια θα αντέχω ακόμη… Αν δεν ήταν η ομάδα, το φετινό καλοκαίρι δεν θα έβγαινα περιοδεία. Γιατί είχα μια πάρα πολύ σκληρή δουλειά, με το θέατρο Τέχνης για μια παράσταση Αριστοφάνη, τον Σεπτέμβριο, η οποία πρόσφατα ολοκληρώθηκε. Αλλά είπαμε να κάνουμε δέκα παραστάσεις, για να τις δει ο κόσμος.
Τι περιλαμβάνει αλήθεια η παράστασή σας, η οποία “ταξιδεύει” αυτό το καλοκαίρι;
Είναι μια ανοιχτή λαϊκή γιορτή, παίζονται για πρώτη φορά μαζεμένα τα λαϊκά μου τραγούδια μπλεγμένα με λαϊκά τραγούδια που άφησαν ίχνος στη συλλογική μνήμη. Ο κόσμος παρασύρεται και τραγουδάει μαζί μας. Είναι περισσότερο ένα κλίμα, που αφήνει απόσταγμα στην καρδιά και νομίζω ότι αυτό μας δώσανε, όπου παίχτηκε ήδη η παράστασή μας. Ο κόσμος φεύγει ευτυχισμένος.
Τι είναι αυτό που θέλεις να δίνεις μουσικά και να αισθάνονται οι ακροατές και θεατές γενικότερα;
Όταν στήνουμε ένα πρόγραμμα, εγώ γίνομαι “πελάτης”. Είμαι αυτός που πλήρωσε εισιτήριο και έρχεται να περάσει καλά. Αυτό είναι το μέτρο μου. Εκείνη την ώρα, ξέρω από ποιο τραγούδι σε ποιο άλλο θα πάω, γιατί θα επιλέξω το άλλο και αυτό το “κομπολόι” παρασύρει τον κόσμο σε μια ατέλειωτη χαρά, ακόμη και σε στιγμές που το αίσθημα πέφτει στο συναίσθημα. Υπάρχουν και στιγμές δακρύων, δεν υπάρχουν μόνο στιγμές χαράς. Εγώ πιστεύω όμως ότι και το δάκρυ σε μια τέτοια βραδιά είναι “ακριβό”.
Ίσως έτσι τελικά, γίνεσαι και πιο απαιτητικός;
Ακριβώς! Κι αφού στο τέλος ο αυστηρός πελάτης παρασύρεται και βγαίνει στη σκηνή για να γίνει ένα με τους ανθρώπους, αυτό κάνει και τη βραδιά ιδιαίτερη. Η παράστασή μας διαρκεί μία ώρα περίπου και φτιάχνουμε μια απίστευτα έντονη συνθήκη και όταν πια έρχομαι στη σκηνή γίνεται πανζουρλισμός!
Η ζωντάνια και η ενέργεια όλων σας πάντως, είναι συνεχώς πάνω στη σκηνή και αυτό φαίνεται…
Ναι, παρόλο που έχουμε και πολλά ζεϊμπέκικα και έχουμε ένα πολύ λαϊκό πρόγραμμα. Και τελικά αντιλαμβάνομαι ότι έχω γράψει πολλά λαϊκά τραγούδια, περισσότερα απ’ όσα κι εγώ νόμιζα! Κρατάω για το τέλος, όπως κάναμε στα πάρτι, τα μπλουζ. Τα τρυφερά κομμάτια και βλέπεις ότι ο κόσμος σηκώνεται και χορεύει. Είναι απίστευτο πράγμα! Το σλόγκαν της βραδιάς, που είναι κι ένα τραγούδι που γράψαμε γι’ αυτή την παράσταση, είναι να μην υπάρχει κανένας… χωρίς ζευγάρι.
Είσαι ένας άνθρωπος πολυτάλαντος… συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, παραγωγός, συγγραφέας. Τα επιδίωξες όλα αυτά;
Δεν τα ήθελα όλα! Πάρα πολλές φορές με οδήγησε η ανάγκη, η ανάγκη της δουλειάς!
Υπάρχουν όμως πράγματα που θέλεις να κάνεις ακόμη, αλλά δεν ήρθε ακόμη το πλήρωμα του χρόνου;
Αυτή τη στιγμή, αυτό που έκανα με το θέατρο Τέχνης (που θα ανέβει η παράσταση το Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο) είναι ένα από τα μεγάλα όνειρα της ζωής μου.
Επειδή Σταμάτη, γνωρίζω ότι δεν “μασάς” τα λόγια σου, τι σχόλιο θα έκανες για την παρούσα πολιτική κατάσταση;
Για να μην μας πιάσει η “μπόχα” πρέπει να φροντίσουμε τη μυρωδιά των σπιτιών μας. Θέλω να είμαι σαφής Ηλία… Οι άνθρωποι που βλέπω στην κυβέρνηση, εμένα προσωπικά μου είναι ξένοι. Παρόλα αυτά δεν θέλω να μείνω εκεί, θέλω να είμαι αισιόδοξος και θέλω να πιστεύω και μακάρι να βοηθήσουν τη χώρα, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε γι’ αυτό. Δεν θα πάω αντιπολιτευτικά, θα ευχηθώ να κάνουν ένα βήμα ακόμα. Γιατί αν πάνε να κλέψουν, θα μας έχουν απέναντι. Και πιστεύω ότι αν πάνε να κλέψουν, θα χάσουν και πολύ κόσμο από αυτόν που τους ψήφισε.
