Μια συγκινητική ιστορία ασθενούς του, περιγράφει ο διακεκριμένος Βολιώτης θωρακοχειρουργός, Δημήτρης Κυπαρρισσόπουλος, που κάνει θαύματα σώζοντας χιλιάδες ζωές από καρκίνο του πνεύμονα. Όπως γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης « Αυτή είναι η Σμαράγδα! Μητέρα ενός από τους καλύτερους παιδικούς μου φίλους, που όταν μαζευόμασταν σπίτι τους και εμείς το παίζαμε Dj με τα βινύλια στο σαλόνι της, αντί να μας κυνηγάει που βάζαμε τέρμα τους Cure και τους Depeche Mode, μας έφερνε πίτες και γλυκά να φάμε…
Πριν από 10 χρόνια, στο τέλος του Αυγούστου, και ενώ ετοιμάζουμε βαλίτσες για να επιστρέψουμε στο Λονδίνο από τις καλοκαιρινές διακοπές, χτυπά το τηλέφωνο και η φωνή του φίλου μου Βαγγέλη τρέμει! “Φίλε η μητέρα μου έχει καρκίνο, τι κάνω?”
Λίγη ώρα αργότερα έβλεπα τα φιλμ από τις αξονικές της (δεν υπήρχαν CD τότε) στην αυλή του σπιτιού και αυτό που αντίκριζα δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Μια τεράστια μάζα στον αριστερό κάτω λοβό, κάτι λεμφαδένες στην πύλη, αλλά ευτυχώς καμία μετάσταση! Το είχε από τον Φεβρουάριο, έβηχε συνεχώς, έκανε μέχρι και αιμόπτυση, αλλά ο πνευμονολόγος της έδινε εισπνεόμενα για το … άσθμα της.!.!
Με συνοπτικές διαδικασίες, το επόμενο δεκαήμερο βρίσκεται ήδη στο Harefield για να την χειρουργήσω. Το βράδυ πριν την επέμβαση με καλούν από το τμήμα των ιδιωτών ασθενών για να μου πουν πως ανέβασε πυρετό σχεδόν 40. Να το αναβάλουμε?? Πλάκα κάνετε, το πρωί και με 45 θα είναι χειρουργείο… Εντελώς συμπτωματικά, εκείνη τη στιγμή έμαθα πως βρισκότανε στο ίδιο δωμάτιο με τον Αντρέα Παπανδρέου, όταν αυτός χειρουργήθηκε για την καρδιά του από τον καθηγητή μου Magdi Yacoob…Μάλλον τυχερό δωμάτιο!
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2012 ανοίγω την Σμαράγδα και διαπιστώνω αυτό που φοβόμουν, ότι ο πυρετός δηλαδή προέρχεται από το πύο που άρχισε να ρέει όταν η 8.4 εκατοστά μάζα της έσκασε σαν το καρπούζι μέσα της… μου πήρε 15′ να καθαρίσω τα σκ@τ@ και άλλα τόσα να βρίζω τον άσχετο με τα εισπνεόμενα. Ακόμα 30′ να βγει ο όγκος, δεν ήταν τεχνικά κανένα δύσκολο χειρουργείο.
Η ανάρρωση ήταν καλή, δυστυχώς όμως ο ένας λεμφαδένας ήταν πειραγμένος. Συνεπώς, το στάδιο ήταν μεγαλύτερο από ότι υπολογίζαμε και έπρεπε να πάρει συμπληρωματική θεραπεία.
Και επειδή η γκαντεμιά της μάλλον τελείωσε, είχε την τύχη να βρει δυο εξαιρετικούς ογκολόγους, που της έδωσαν την θεραπεία που χρειαζότανε για όσο διάστημα προβλεπότανε. Η Νόρα Κερενίδου και ο Γιώργος Ρήγας έκαναν μάλλον καταπληκτική δουλειά, αλλιώς δεν θα με βλέπατε σε αυτή την φωτογραφία.
Στη συνέχεια μπήκε στο πρωτόκολλο παρακολούθησης, και πέρασαν ένα, δυο, τρία, πέντε όταν και θεωρητικά τελείωσε με την ιστορία αυτή. Δε θυμάμαι αν και πως το γιορτάσαμε τότε. Και με αυτά και αυτά, πέρασαν και έξι και οχτώ και δέκα χρόνια, όπου δυστυχώς μου διέφυγε η ημερομηνία για να πάμε να το κάψουμε…
Και ίσως για αυτό, δυο μήνες και δέκα χρόνια αργότερα από την επέμβαση, με αφορμή κάτι άσχετο, έκανε μια αξονική και διαπίστωσε πως είχε κάτι …επισκέψεις! Στο κάτω τμήμα του άνω λοβού που έμεινε μέσα, και στην κυριολεξία ακουμπώντας την κατιούσα αορτή, μια νέα εστία που δέκα ημέρες αργότερα είχε μεγαλώσει ήδη σε μέγεθος και φώτιζε πολύ όπως φαίνεται στις εικόνες του ΡΕΤ.
Πανικός? Κανένας!! Θα το βγάλουμε και αυτό όπως και το πρώτο! Ότι και να είναι!
Στα μέσα του Νοέμβρη λοιπόν, όχι στο Λονδίνο αλλά στο ΙΑΣΩ στην Αθήνα αυτή τη φορά, η Σμαράγδα περισσότερο αποφασισμένη και δυνατή από την πρώτη φορά, μου είπε “στείλε το και αυτό όπως το άλλο, ξέρεις εσύ, δε φοβάμαι τίποτα”. Και το είπε αυτό τη στιγμή που προσπαθούσα να της δώσω κουράγιο, αλλά χωρίς να το καταλάβει έδινε αυτή κουράγιο σε εμένα! Για να μπω στην ίδια περιοχή που χειρούργησα δέκα χρόνια πριν, να ξεκολλήσω τα πάντα αφού θα γινόταν κόλαση εκεί μέσα, να το βγάλω από την αορτή που ήταν κολλημένο, και να την στείλω ζωντανή με ένα όμως πνεύμονα πλέον… δεν το λες και ευκολάκι.
Σε περίπου 2.5 ώρες και αφού αναγκάστηκα να αφαιρέσω δυο παϊδάκια, αυτό το φωτεινό και βρομερό πράγμα είχε πεταχτεί έξω! Ακολούθησαν ακόμη δυο ώρες ρεσουταρίσματος για να ξυπνήσει, να μην πονάει και να πάει σπίτι της την 3η μόλις ημέρα από όπου και η φωτογραφία…
Ο λογαριασμός ήρθε και τελικά ΔΕΝ ήτανε καρκίνος, συνεπώς δε χρειάζεται να βάζει πράγματα στο μυαλό της.
Συνεπώς, αυτή που βλέπετε είναι μια γυναίκα που αξίζει τον σεβασμό όλων μας! Μια γυναίκα που όχι απλά νίκησε αλλά ξευτίλισε τον καρκίνο του πνεύμονα και ας ήταν και προχωρημένος όταν διαγνώστηκε! Αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του τι έχει επιτευχθεί σήμερα ιατρικώς αν ο ασθενής καταφέρει να περάσει την πόρτα του χειρουργείου…
Για όσους λοιπόν είναι δύσπιστοι ή για όσους έχουν απογοητευτεί με το άκουσμα της διάγνωσης, πάρτε αυτή την φωτογραφία, βγάλτε εμένα από αυτή και κάντε την κορνίζα !! Ο καρκίνος έχει νικηθεί και χρειάζονται τέτοιοι ΗΡΩΕΣ με ονοματεπώνυμο να μας το θυμίζουν για δεκαετίες πλέον…».
