Για τη διαμόρφωση της ψυχολογίας εν μέσω εγκλεισμού αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται και διαμορφώνονται οι διαπροσωπικές σχέσεις ακόμη και σε επίπεδο οικογένειας μίλησε στο «Ράδιο Ένα 102,5» και στον Ηλία Κουτσερή η ειδική ψυχολόγος Τένια Μακρή. Επισημαίνοντας ότι υπάρχουν επιπτώσεις, τόσο στο άτομο ξεχωριστά, όσο και ανάμεσα στα μέλη της εκάστοτε οικογένειας, η κα Μακρή τόνισε ότι μπορούμε να κρατήσουμε και κάποια θετικά στοιχεία από την όλη κατάσταση.
-Θέλω να μου πείτε κατ’ αρχάς πώς βλέπετε να διαμορφώνεται γύρω μας η κατάσταση, σε σχέση με τον κορωνοϊό, αλλά και σε ό,τι αφορά στις επιπτώσεις στον εσωτερικό μας κόσμο
«Τα πράγματα δεν είναι εύκολα, αγαπητέ μου Ηλία, βιώνοντας και έναν δεύτερο εγκλεισμό, παρά το ότι υπήρξαν κάποιες πινελιές αισιοδοξίας με το άνοιγμα των καταστημάτων και με το να βγούμε λίγο έξω για να εκτονώσουμε το άγχος και την απελπισία που μας είχε πιάσει. Αυτή η ψυχολογική κατάσταση έχει σοβαρές επιπτώσεις, ειδικά με την κατάσταση-ακορντεόν που είτε θα μείνουμε μέσα ή θα βγούμε τελικά έξω, ή έρχεται-δεν έρχεται το εμβόλιο, ή και με τα κρούσματα που αυξάνονται ή μειώνονται. Όλες αυτές οι καταστάσεις δημιουργούν μεγάλη ανασφάλεια, γιατί μία από τις σημαντικές ανάγκες του ανθρώπου είναι να νιώθει ότι ελέγχει το μέλλον του και την καθημερινότητά του. Αυτή ακριβώς την επίπτωση έχει, ότι δεν μας επιτρέπει να έχουμε σιγουριά για το σήμερα και το αύριο. Έτσι είμαστε αιωρούμενοι με επιβαρυμένη την ψυχολογία μας, και άτομα τα οποία έχουν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ψυχισμό αρχίζουν να πάσχουν. Αυτό το βλέπουμε σε ανθρώπους που μας προσεγγίζουν και σε επικοινωνία με συναδέλφους».
-Οπότε το άγνωστο και η αβεβαιότητα είναι που μας τρομάζουν…
«Ακριβώς. Αυτός ο εγκλεισμός προκαλεί και μεγάλες τριβές εντός της οικογένειας. Μπορεί να είμαστε μέσα αλλά έχουμε αποξενωθεί συγχρόνως, όταν έχουμε αυτές τις ατελείωτες ώρες τηλεργασίας και τα παιδιά είναι στο σπίτι. Ναι μεν η τεχνολογία μας βοηθά για να ανταπεξέλθουμε στις εργασιακές υποχρεώσεις, αλλά από την άλλη ο χρόνος που μένει για εμάς είναι αρκετά μικρός, και επειδή φέρνει πολύ μεγάλο εκνευρισμό η μη ζωντανή επικοινωνία, όταν κλείνει ο υπολογιστής αφενός νιώθουμε εξουθενωμένοι, αφετέρου είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι και ανάβει εύκολα καβγάς».
-Προφανώς έχουν κλονιστεί πολλές οικογένειες…
«Βεβαίως, και έχουν κλονιστεί και οι σχέσεις αρκετά. Ζευγάρια σε μία καθημερινότητα χωρίς να αγγίζουν ιδιαίτερα τις δυσκολίες τους και τις ιδιαιτερότητές τους, τώρα βλέπουν αυτές τις δυσκολίες τεράστιες και έρχονται σε σύγκρουση, ενώ υπάρχει μεγάλη διάσταση μεταξύ των ανθρώπων. Τα παιδιά χάνοντας την κοινωνικοποίησή τους, που αποτελεί σημαντικό κομμάτι γι’ αυτά, καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για μία εικονική πραγματικότητα με τους φίλους και δυσκολεύει η επικοινωνία με τους γονείς».
-Προβληματίζονται γι’ αυτά οι γονείς; Καταθέτουν τις ανησυχίες τους;
«Κάποιοι απευθύνονται σ’ εμάς και ζητούν συμβουλές για να χειριστούν τα παιδιά τους και δεν θέλουν να οξύνουν την κατάσταση περισσότερο. Το να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού τους διευκολύνει αρκετά και τους βάζει μέσα σε μία διαδικασία να σκεφτούν αν η συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά είναι η σωστή και αυτή που εκτονώνει την κατάσταση. Επίσης ζευγάρια απευθύνονται σ’ εμάς και υπάρχει πολλή δουλειά και σ’ αυτό το κομμάτι».
-Υπάρχουν και θετικά που πρέπει να κρατήσουμε από την όλη κατάσταση;
«Το θετικό είναι ότι μας δίνεται η ευκαιρία να μείνουμε στο σπίτι χωρίς ενοχές. Πριν, αν μέναμε στο σπίτι χωρίς να δουλεύουμε είχαμε ενοχή για τεμπελιά και έλλειψη παραγωγικότητας. Αυτήν τη στιγμή μένουμε στο σπίτι και να το… χορτάσουμε χωρίς αυτό να είναι ένα ξενοδοχείο. Θεωρώ ευλογία το ότι αυτή η περίοδος με έφερε στο Πήλιο εδώ και επτά μήνες αλλά και το ότι έχω τη διαδικτυακή επικοινωνία με τον έξω κόσμο με κάνει να νιώθω καλύτερα. Αν χρησιμοποιήσουμε την περίοδο αυτήν αισιόδοξα και κάνουμε πράγματα που δεν κάναμε την προηγούμενη φορά ίσως ηρεμήσουμε και θυμόμαστε την όλη κατάσταση με ένα γλυκόξινο συναίσθημα».
