Λατρεύει τη μουσική και όνειρό της είναι να παίξει στο Μέγαρο Μουσικής. Η αναπηρία όρασης δεν την καθήλωσε, αλλά από τη διαδρομή της, φαίνεται ότι της άνοιξε άλλους δρόμους, που με το πείσμα, την αισιοδοξία και τη μαχητικότητά της, κατάφερε να τους διασχίσει και με μεγάλη επιτυχία. Ο λόγος για την Παρασκευή Θεοδωροπούλου, που αν και αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης κατάφερε να αποκτήσει το Δίπλωμα στο πιάνο και μάλιστα με άριστα.
Οι καθηγήτριες που την υποστήριξαν
Η Παρασκευή Θεοδωροπούλου γεννήθηκε το 1960 στον Βόλο. Από την ηλικία των έξι έως τα είκοσι φοίτησε στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης. Στην ηλικία των 13 ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου για έξι χρόνια, οπότε τελείωσε την Κατωτέρα. Έπειτα, πήγε στην Αθήνα όπου εργάστηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ ως τηλεφωνήτρια για δεκαπέντε χρόνια. Εκεί όμως δεν της δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίσει το πιάνο. Το 1999 εγκαταστάθηκε στον Βόλο όπου έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Το 2003 γνώρισε την κ. Ελένη Ζωγράφου, ειδικευμένη στα άτομα με αναπηρία λόγω των σπουδών της στη Γαλλία. Μαζί της ξεκίνησε μαθήματα πιάνου τα οποία ολοκλήρωσε παίρνοντας το πτυχίο της με Άριστα. Επίσης, έκανε και μαθήματα φωνητικής για έξι χρόνια με την κ. Ιόλη Σκούρτη. Πήρε και εκεί το πτυχίο της με Άριστα. Παράλληλα, συμμετέχει και σε χορωδίες. Το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο της CD με έντεχνα τραγούδια.
«Τραγούδησε και έπαιξε πιάνο
για τους ακροατές του Ράδιο Ένα»
Η κ. Θεοδωροπούλου μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για την αγάπη της για τη μουσική κι έστειλε τα δικά της μηνύματα ζωής που μπορούν να βρουν αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, ενώ έπαιξε πιάνο και τραγούδησε την «Άγια Νύκτα» για τους ακροατές του «Ράδιο Ένα».
Πρόσφατα η ίδια, απέκτησε το Δίπλωμα στο πιάνο με άριστα και γι’ αυτή της την επιτυχία ευχαριστεί την κ. Ζωγράφου για την ουσιαστική βοήθεια που της προσέφερε και τη στήριξη.
«Λατρεύω τη μουσική. Δεν μπορούσα να κάνω άλλο όργανο γιατί ξεκίνησα από μικρή το πιάνο οπότε δεν μου ήταν εύκολο να κάνω από την αρχή άλλο όργανο. Θα μου άρεσε να ξέρω και κιθάρα, γιατί θα μπορούσα να την πάρω και μαζί μου», είπε χαρακτηριστικά.
Πόσο δύσκολο όμως είναι για ένα άτομα με προβλήματα όρασης να μάθει ένα μουσικό όργανο και πολύ δε περισσότερο, πιάνο.
«Με το ένα χέρι διαβάζουμε
και με το άλλο παίζουμε»
«Είναι πολύ δύσκολο. Εσείς που βλέπετε, μπορείτε να διαβάζετε με τα μάτια και να παίζετε με τα χέρια. Για μας που δεν βλέπουμε, είναι πολύ δύσκολο γιατί με το ένα χέρι διαβάζουμε και με το άλλο παίζουμε. Όταν μάθουμε το κομμάτι και από τα δύο χέρια, έτσι μόνο μπορούμε να τα βάλουμε μαζί κι αναγκαζόμαστε να μάθουμε το κομμάτι όλο απ’ έξω, ενώ αυτοί που βλέπουν δεν το έχουν αυτό το πρόβλημα», εξήγησε. Ήταν δε τόσο μεγάλη η αγάπη της για τη μουσική και τόσο βαθύς ο στόχος της, που για να καταφέρει να λάβει το δίπλωμα του πιάνου διάβαζε οκτώ ώρες την ημέρα!
«Ξέρω ότι … δεν πρόκειται να γίνει αυτό,
αλλά ήθελα να παίξω στο Μέγαρο Μουσικής»
Μετά από την κατάκτηση κι αυτού του στόχου η κ. Θεοδωροπούλου συνεχίζει να ονειρεύεται. «Ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνει αυτό, αλλά ήθελα να παίξω στο Μέγαρο Μουσικής. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», σημείωσε.
Έχοντας εργαστεί πολύ σκληρά για όσα αγαπά, η διπλωματούχος του πιάνου, δεν λογαριάζει από δυσκολίες, αλλά θέτει στόχους και τους πραγματοποιεί. Αυτό συμβουλεύει και όλους τους ανθρώπους, είτε βλέπουν, είτε έχουν προβλήματα όρασης.
«Ό,τι ξεκινάνε, όχι μόνο μουσική, πριν το ξεκινήσουν να το σκεφτούν καλά. Έχουν τη δύναμη να το τελειώσουν; Κι ό, τι ξεκινάμε, το τελειώνουμε δεν το αφήνουμε στη μέση. Κι αν υπάρχουν γονείς που τα παιδάκια τους ξεκίνησαν φέτος να κάνουν πιάνο, εύχομαι να έχουν υπομονή κι επιμονή. Και τους εύχομαι και το πτυχίο να πάρουν και το δίπλωμα. Και να μην τα αφήνουν στη μέση, ό,τι πιάνουν να το τελειώνουν» συμβούλεψε η ίδια και κάλεσε όσους θέλουν να απολαύσουν τις μουσικές της να επισκεφθούν το youtube και να αναζητήσουν «Έργα για το Δίπλωμα – Βούλα Θεοδωροπούλου».
