Με το γκολ του απέναντι στην Ισπανία όλη η Ελλάδα ενθουσιάστηκε. Με αυτό σε βάρος της Γαλλίας πανηγύρισε. Στον τελικό του Euro 2004 δεν υπήρξε άνθρωπος που δεν βγήκε στους δρόμους. Ίσως από τις λίγες στιγμές που όλοι οι Έλληνες ήταν ενωμένοι ήταν η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Αυτή φέρνει βέβαια φαρδιά πλατιά και την υπογραφή του Άγγελου Χαριστέα.
Ο «χρυσός» σκόρερ της Εθνικής Ελλάδας λοιπόν (Καραγκούνης, Μπασινάς, Βρύζας και Δέλλας οι υπόλοιποι με ένα τέρμα έκαστος) θυμήθηκε για μία ακόμη φορά εκείνες τις στιγμές και τα συναισθήματα που είχαν προκύψει και τότε αλλά και τώρα για λογαριασμό του «Magnesiasports» στο ειδικό ένθετο που κυκλοφόρησε πρόσφατα για το φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εθνικών ομάδων. Ο ίδιος τα θυμάται ένα προς ένα και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει την πορεία προς την κορυφή.
Συνέντευξη: Χρυσόστομος Τρίμμης
«Ως χώρα, ως Ελλάδα, στο ποδόσφαιρο δεν έχουμε και τη δυνατότητα κάθε τόσο να έχουμε μεγάλες επιτυχίες. Για παράδειγμα, η Γερμανία κάθε τόσο γιορτάζει ένα ευρωπαϊκό, ένα παγκόσμιο…» θα μας πει αρχικά και συνεχίζει: «Εμείς κατορθώσαμε πριν 17 χρόνια να πετύχουμε κάτι που φάνταζε εξωπραγματικό. Οπότε όταν πετυχαίνεις κάτι τέτοιο δεν θα το ξεχάσεις ποτέ! Ειδικά κάθε τέσσερα χρόνια που έχουμε και Euro, βγαίνει στην επιφάνεια αυτή η επιτυχία και μας θυμίζει τις ωραίες εκείνες στιγμές».
-Μετά από 17 χρόνια λοιπόν, όποτε θυμάστε εκείνη την επιτυχία, τι συναισθήματα δημιουργούνται;
«Μόνο χαρά και περηφάνεια. Αυτό είναι το συναίσθημα. Αισθάνομαι ευλογημένος που έζησα ως ποδοσφαιριστής μία τόσο μεγάλη στιγμή, και ως άνθρωπος. Ευλογημένος που μέχρι και σήμερα ο κόσμος μου δίνει πολλή αγάπη. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι μόνο χαρούμενα»!
-Τα βλέπετε καθόλου εκείνα τα παιχνίδια σε βίντεο, πχ στο διαδίκτυο;
«Να πω την αλήθεια, δεν το κάνω καθόλου αυτό! Μόνο τυχαίνει να δω κάποια στιγμιότυπα στην τηλεόραση! Πέφτει καμιά φορά το μάτι όταν δείξουν κάνει στην τηλεόραση. Δεν μου αρέσει και να βλέπω τον εαυτό μου! Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν το ψάχνω. Έχω τις εικόνες στο μυαλό μου και δεν μπαίνω στη διαδικασία να το ψάξω στο διαδίκτυο».
-Πάμε λοιπόν να δούμε αυτές τις εικόνες, όσον αφορά τα γκολ που πετύχατε… Το πρώτο μάλιστα ήταν η ισοφάριση με την Ισπανία…
«Η Ισπανία εκείνη την περίοδο ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Euro. Ήταν μάλιστα σε ένα σημείο κόντρα στη ροή του αγώνα. Ήταν μία πάσα του Βασίλη Τσιάρτα, από εκείνες τις εξαιρετικές που μόνο ο Βασίλης ξέρει να βγάζει… Κοντρολάρισα την μπάλα, σούταρα με το αριστερό και πέρασε κάτω από τα πόδια του Κασίγιας. Ήταν ένα γκολ που έχει μείνει στην ιστορία για τη δυσκολία του και κόντρα σε μία ομάδα με Πουγιόλ, Μοριέντες, Ραούλ. Ινιέστα…».
-Την είχατε απομυθοποιήσει όμως εκείνη την Ισπανία, ήδη από τα προκριματικά (σ.σ. 0-1 στην Ισπανία με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου).
«Ακριβώς. Είχαμε παίξει 2-3 φορές έως τότε με την Ισπανία και αυτό πάντα βοηθάει να βλέπεις έναν αντίπαλο τελικά και να τον κοιτάς στα μάτια πιο πολύ».
Η σταθερότητα, η προπόνηση και ο Μικού!
-Αυτό το παιχνίδι βοήθησε για τα επόμενα και ειδικά γ’ αυτό με τη Γαλλία; Γιατί κι εκεί έχουμε πολύ μεγάλα ονόματα τότε, όπως Ζιντάν, Ανρί, Μπαρτέζ κτλ.
«Κάθε ματς μας βοηθούσε για το επόμενο. Αν ένα πράγμα μου έχει λείψει από εκείνη την περίοδο ήταν η αίσθηση της χαράς. Ακόμη και μετά το παιχνίδι με τη Ρωσία, ασχέτως αν χάσαμε (σ.σ. 2-1), το αίσθημα ήταν ανάλογο γιατί προκριθήκαμε στα προημιτελικά. Οπότε η χαρά μετά από κάθε παιχνίδι μας έδινε φτερά για το επόμενο».
-Βγάζει λοιπόν ο Ζαγοράκης τη σέντρα στο παιχνίδι με τη Γαλλία και ακούγεται γκολ!
«Είναι ένα από τα γκολ που έχουν μείνει στην ιστορία, έτσι όπως έγινε η φάση, με τον Θοδωρή να κάνει εκείνη την τρομερή ενέργεια και να βγάζει τη σέντρα και μετά η κεφαλιά. Και απέναντι σε ποιους…».
-Έμοιαζε όμως μια φάση λες και ήταν σχεδιασμένη στο χαρτί με διαβήτη και μοιρογνωμόνιο!
«Σε πληροφορώ ότι με τον Θοδωρή, δέκα χρόνια στην Εθνική, σχεδόν σε κάθε αποστολή, σε κάθε προπόνηση, έπαιρνε 20 μπάλες, μου έβγαζε σέντρες κι εγώ πετύχαινα γκολ σε άδειο τέρμα για εξάσκηση. Ήταν δουλεμένο και πώς τυχαίνει λοιπόν σε μία σημαντική στιγμή, όλη η προπόνηση που έχεις κάνει και με τον συγκεκριμένο άνθρωπο κιόλας, να βγαίνει στο γήπεδο. Αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου για μένα».
-Εδώ «πιάνω» όμως δύο μηνύματα. Από την προπόνηση μπορείς να φέρει αποτελέσματα και ότι οι ομάδες πρέπει να έχουν έναν σταθερό πυρήνα. Διαφωνείτε;
«Η προπόνηση είναι το Α και το Ω σε οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου γενικότερα και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, και το να πιστεύεις στους συνεργάτες του, είτε στον Αθλητισμό είτε στη δουλειά σου. Όταν θα πιστέψεις στην ομάδα με την οποία εργάζεσαι, τότε έχεις μόνο να κερδίσεις. Αυτό ήταν και το δικό μας όπλο τότε, η πίστη του καθενός στον διπλανό και τον παραδιπλανό του, και του έδινε τη θετική ενέργεια να βγάλει την καλή πάσα, να κόψει τον αντίπαλο, να πάρει την κεφαλιά. Όταν ερχόταν η μπάλα σε μένα, οι συμπαίκτες μου έλεγαν «σήμερα θα το καρφώσεις το γκολάκι»! Υπήρχε αυτή η χημεία και η θετική αύρα μεταξύ μας. Οπότε σημαντικά είναι η προπόνηση αλλά η πίστη σ’ αυτό που κάνεις».
-Θυμόμαστε όμως και κάτι άλλο από εκείνο το γκολ. Σηκώσατε τη φανέλα και από κάτω είχατε το όνομα του συμπαίκτη σας τότε στη Βέρντερ Βρέμης, Γιόχαν Μικού!
«Εκείνο ήταν ένα στοίχημα με τον Γιόχαν. Υπήρξαμε συμπαίκτες στην καλύτερή του χρονιά το 2004, όταν και είχαμε πάρει το double, και έτυχε πάνω στον Ζινεντίν Ζιντάν και δεν κλήθηκε στην Εθνική Γαλλίας. Ήταν ένας… μικρός του αδερφός, το ίδιο στυλ ποδοσφαιριστή ακριβώς. Απλά ο Ζιντάν ήταν ο τεράστιος… Ζιντάν και έτσι ο Μικού δεν κλήθηκε στην εθνική ομάδα της χώρας του. Οπότε του είπα ότι θα κάνω τους Γάλλους και τον προπονητή τους να το πληρώσουν αυτό, και ότι θα παίξω με τη Γαλλία και θα βάλω γκολ! Μου λέει λοιπόν ότι αν το έκανα αυτό «από μένα ό,τι θέλεις»! Μάλιστα, όταν γυρίσαμε στη Βρέμη το κάναμε μικρό βίντεο και έπαιξε στη Γαλλία. Το πώς δηλαδή γυρίσαμε στη Βρέμη, του περιέγραψα το παιχνίδι, με κέρασε έναν καφέ και έπαιξε στην κρατική τηλεόραση της Γαλλίας»!
«Η ωραιότερη στιγμή της ποδοσφαιρικής μου καριέρας»
-Μετά ήρθε και το γκολ του Δέλλα στην Τσεχία και νομίζω ότι αυτός είναι ο χειρότερος τρόπος και το χειρότερο χρονικό σημείο για να γνωρίσει ένας ποδοσφαιριστής την ήττα, για να το δούμε λίγο και από την άλλη πλευρά!
«Νομίζω ότι δύο στιγμές έχουν μείνει χαραγμένες σε όλους τους Έλληνες. Η μία ήταν αυτή με το γκολ του «Τράι», αυτό που λέμε μπαμ και κάτω. «Σκοτώνεις» τον αντίπαλο και δεν του δίνεις τη δυνατότητα ν’ αντιδράσει. Όπως καταλαβαίνεις μία τέτοια στιγμή, στο τελευταίο δευτερόλεπτο, σου μένει. Δεν θα την ξεχάσω, όπως και το ότι στους πανηγυρισμούς κάποιος από τους συμπαίκτες μου με πάτησε με τις τάπες, με σακάτεψε στο πόδι! Αλλά ήταν η χαρά τόσο μεγάλη που δεν έδωσα καν σημασία»!
-Ευτυχώς όμως δεν προκλήθηκε τραυματισμός, γιατί μετά ήταν η Πορτογαλία στο πρόγραμμα! Κόρνερ Μπασινά, κεφαλιά Χαριστέα και 1-0!
«Έχω συναντήσει τον Κοστίνια χρόνια αργότερα σε ένα εστιατόριο. Ήταν αυτός που με μάρκαρε σε εκείνο το παιχνίδι και έρχεται και μου λέει πάρα πολύ ανθρώπινα: «Μου κατέστρεψες τη ζωή»… Λέω γιατί και μου λέει: «Μπορείς να φανταστείς ότι εγώ ήμουν υπεύθυνος για σένα κι εσύ πέτυχες γκολ και χάσαμε το Euro και όλη η χώρα ήταν εναντίον μου»! Μου είπε μάλιστα ότι πήγαινε σε εστιατόρια και τον κοιτούσαν με μισό μάτι»!
-Μπαίνει λοιπόν το γκολ, η Ελλάδα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια.
«Το γκολ αυτό ήταν η ωραιότερη στιγμή της ποδοσφαιρικής μου καριέρας και σημάδεψε όλη μου τη ζωή. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα».
-Εκείνη τη στιγμή πέρασε η καριέρα σου μπροστά από τα μάτια σου;
«Η σκέψη μου εκείνη τη στιγμή ήταν ότι έκανα περήφανη την οικογένειά μου και τους Έλληνες παντού. Το φρόνημα που είχα και έχω ακόμη για την Ελλάδα, την Εθνική και τη σημαία μας είναι να κάνω περήφανη τη χώρα μου, τους Έλληνες στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα και τίποτε άλλο».
-Κάτω από την εμφάνιση σε εκείνο το γκολ, όμως μία ακόμη φωτογραφία. Αυτή του ανιψιού σου!
«Τώρα ο Δημήτρης (σ.σ. το όνομα του ανιψιού) είναι 18 χρονών και ασχολείται με την Πληροφορική! Όσο μεγαλώνεις καταλαβαίνεις και την αξία κάποιων πραγμάτων. Ήταν πολύ μικρός τότε και δεν έχει αναμνήσεις από εκείνο το γκολ. Τώρα μεγάλωσε και έχει μείνει κι αυτός στην ιστορία»!
Μετά το 2004…
-Το καλό είναι ότι μετά την επιτυχία αυτή, υπήρχε μία συνέχεια. Υπήρχαν συμμετοχές σε Euro, σε Μουντιάλ… Γιατί προσπάθησαν κάποιοι να αποδομήσουν αυτήν τη συνέχεια, που όντως υπήρξε.
«Η ομάδα εκείνη είχε πάρα πολύ καλή βάση με σπουδαίους παίκτες και προσωπικότητες. Κάθε νέο μέλος ενσωματωνόταν στο κλίμα και στη νοοτροπία της ομάδας. Όποιος δεν μπορούσε ν’ ακολουθήσει αυτήν τη νοοτροπία, από μόνη της η ομάδα τον… ξέβραζε. Γι’ αυτόν τον λόγο και για μία δεκαετία η ομάδα είχε μία φουρνιά ποδοσφαιριστών που τραβούσε τα ηνία και πήγαινε μπροστά. Αυτό ήταν και το μυστικό αυτής της ομάδας. Πάντα είχαμε πολλή και σκληρή πολλές φορές κριτική, αλλά αυτό γινόταν γιατί οι απαιτήσεις από τους παίκτες-προσωπικότητες ήταν περισσότερες σε σχέση με παίκτες του σήμερα.
Μην ξεχνάμε ότι Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ φτάνανε στο Champions League να κερδίζουν συλλόγους όπως Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα… Οπότε οι απαιτήσεις ήταν πολύ υψηλές».
-Φαντάζομαι όμως ότι σ’ αυτό βοήθησε και ο Ότο Ρεχάγκελ.
«Αυτό που κατάφερε, όπως και ο Σάντος στη συνέχεια, ήταν ότι πήρε το 100% από όλους τους ποδοσφαιριστές, είτε παίζανε είτε όχι. Κατάφερε να δώσει κάποιες βάσεις πειθαρχίας και αγωνιστικής συμπεριφοράς. Πήρε μία ομάδα, κατάλαβε τι μπορούσε να καταφέρει αυτή και της το έβγαλε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι και η ουσία ενός καλού προπονητή».
-Στην κοινή γνώμη πάντως έχει περάσει το ότι έβαλε στεγανά στην ομάδα.
«Σίγουρα το έκανε και αυτό. Μας έβαλε στην… ησυχία μας. Ήμαστε στις αποστολές μόνοι μας και δεν είχαμε εξωγενείς παράγοντες να μας επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά. Αυτό μας έδεσε ακόμη περισσότερο και αυτή είναι μία τακτική που ακολουθήθηκε και επί Σάντος, με την ομάδα απομονωμένη και αφοσιωμένη στον στόχο της».
-Ένα μήνυμα για τον Βόλο για το τέλος;
«Είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις στην Ελλάδα. Ό,τι έχει θάλασσα και μυρίζει… Ελλάδα το λατρεύω. Ο Βόλος είναι μία αγαπημένη πόλη και σκοπεύω σύντομα και πάλι να τον επισκεφτώ και έχει κάνει πολλά βήματα προς τα εμπρός».
