Η αίσθηση των αποτελεσμάτων στις Πανελλαδικές συνδέεται πάρα πολύ με το τι στόχο έχουμε, αλλά και με το πώς έχουμε επενδύσει σε αυτό. Είναι πολύ διαφορετικά τα συναισθήματα σε ένα παιδί που διάβασε κάπως, λίγους μήνες πριν τις εξετάσεις και τελείως διαφορετικά σε ένα παιδί που μπορεί να είχε αφιερώσει τρία χρόνια στην εφηβική του ηλικία, από τα 15 ως τα 18, πάνω από ένα βιβλίο.
Τα παραπάνω ανέφερε η Πηνελόπη Αβαγιανού, ψυχολόγος του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Βόλου και Διδάκτωρ Εξελικτικής Ψυχολογίας, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ 102,5 και τον Ηλία Κουτσερή, με αφορμή τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων που ανακοινώθηκαν χθες, δίνοντας τέλος στην αγωνία των υποψηφίων, των οικογενειών τους και των εκπαιδευτικών.
Η επιστήμονας συστήνει στους γονείς και στην ευρύτερη οικογένεια να προσέξουν τι θα πουν στα παιδιά στο λεκτικό κομμάτι , όπως και στο μη λεκτικό, που εκφράζει το δικό τους συναίσθημα.
Η ζωή μας διδάσκει ότι υπάρχει το κάθε εμπόδιο σε καλό
«Οι Πανελλήνιες είναι ένας τρόπος για να διεκδικήσεις έναν στόχο, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι ο μοναδικός, τα παιδιά έχουν πολλές άλλες διεξόδους, είτε να ξαναδώσουν, αν αισθάνονται ότι δεν τα πήγαν τόσο καλά, είτε να πάνε σε κάποιου άλλου είδους σχολή, είστε να κάνουν άλλα πράγματα», ανέφερε η κ. Αβαγιανού.
Η ίδια είπε ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση με προηγούμενες γενιές, γιατί τα παιδιά πέρασαν από διάφορες κοινωνικές και υγειονομικές καταστάσεις, συστήνει να δούμε τα αποτελέσματα ως βαθμούς εισαγωγικών εξετάσεων και μόνο, χωρίς να δίνεται μεγαλύτερη διάσταση, ενώ τόνισε ότι αυτό που πρέπει να μετράει, είναι αν τα παιδιά είναι σωματικά και ψυχικά υγιή, μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια φαινομενική αποτυχία και δυσκολία επίσης, που θα την ξεπεράσουν, θα μάθουν από αυτή και θα δυναμώσουν. Επίσης τόνισε ότι πολλές φορές η ζωή μας διδάσκει ότι υπάρχει το κάθε εμπόδιο σε καλό.
Σύμφωνα με την κ. Αβαγιανού, οι Πανελλαδικές εξετάσεις ανέκαθεν έπαιρναν μια μεγάλη διάσταση, με πολλές συζητήσεις στα ΜΜΕ και η διάσταση αυτή, δίνει μια πολύ μεγάλη βαρύτητα και πέφτει βάρος στους ώμους των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτικών τους,
Η ψυχολόγος εξήγησε ότι ένα παιδί και μια οικογένεια περιμένουν τα αποτελέσματα, αλλά υπάρχουν παράλληλα και τόσοι εκπαιδευτικοί που γράφουν οι μαθητές τους, που επίσης νιώθουν μεγάλο βάρος και αίσθηση μιας μεγάλης ευθύνης.
Αναλόγως την οπτική…
«Το τι έκταση δίνουμε, δεν έχει να κάνει μόνο με τη μέρα που υπάρχει η αναμονή των βαθμολογιών, αλλά πως έχουν κινηθεί σε όλη αυτή τη διαδικασία ως οικογένεια, ως γονείς, το πώς έχουν πλαισιώσει αυτή τη διαδικασία χρόνια πριν», επισήμανε η κ. Αβαγιανού.
Όπως ανέφερε, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα υπάρχουν παιδιά που θα αριστεύσουν, παιδιά που θα γράψουν πολύ καλύτερα απ’ αυτό που περίμεναν, παιδιά που θα πάρουν βαθμολογίες χειρότερες απ’ αυτές που περίμεναν, με αποτέλεσμα να έχουν πολλά και ανάμικτα συναισθήματα, ωστόσο, αυτό έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις που έχουν παιδιά όταν ξεκίνησαν αυτή τη διαδικασία και με το τι περίμεναν οι άλλοι από αυτούς.
Ο κ. Αβαγιανού έφερε ως παράδειγμα ιατρικές σχολές, η τελευταία από τις οποίες είναι 18.000 μόρια στην Αλεξανδρούπολη, θα υπάρχει ένα παιδί που θα γράψει 17.900 μόρια, που σημαίνει ότι είναι άριστος μαθητής και θα αισθανθεί αποτυχημένος.
Από την άλλη, τόνισε, θα υπάρξει ένα παιδί που είχε στόχο ένα ΑΤΕΙ με 11.000 μόρια, που θα πιάσει 12.000 μόρια και θα πανηγυρίζει το ίδιο και όλη του η οικογένεια.
Διαφορετικά τα συναισθήματα
«Και η αίσθηση του τι γράψαμε, συνδέεται πάρα πολύ με το τι στόχο έχουμε, αλλά και με το πώς έχουμε επενδύσει σε αυτό. Επίσης είναι πολύ διαφορετικά τα συναισθήματα σε ένα παιδί που διάβασε κάπως, λίγους μήνες πριν τις εξετάσεις και τελείως διαφορετικά σε ένα παιδί που μπορεί να είχε αφιερώσει τρία χρόνια στην εφηβική του ηλικία, από τα 15 ως τα 18, πάνω από ένα βιβλίο», ανέφερε η ψυχολόγος.
Επίσης, πολύ σημαντικό είναι το τι θα αισθανθούν οι γονείς και πως θα αντιδράσουν. Όπως εξήγησε είναι διαφορετικό ο γονέας να πει στο παιδί ότι στενοχωριέται γιατί παρά την προσπάθεια, το παιδί δεν πήρε το 100% του κόπου του, είναι τελείως διαφορετικό το «στενοχωριέμαι γιατί αισθάνομαι άβολα γιατί το παιδί μου δεν θα είναι στην… εφημερίδα με τους άριστους» και τόνισε ότι αν το συναίσθημα των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας είναι απογοήτευση, ακόμη και αν δεν το εκφράσουν λεκτικά, το παιδί θα το κατανοήσει.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης Ντίνος Στεργιόπουλος
