Σε μια από τις ωραιότερες κωμοπόλεις της Θεσσαλίας βρέθηκαν πολλοί Λαρισαίοι αυτό το Σαββατοκύριακο, που ήταν και το πρώτο στο οποίο είχαμε άρση των περιορισμών όσον αφορά στις μετακινήσεις.
Η Αγριά κατάφερε να συνδυάσει για μια ακόμα φορά την ηρεμία με καφέ και τσιπουράκι αλλά και τις ιδανικές συνθήκες για βουτιές στη θάλασσα.
Πρόκειται για έναν προορισμό που επιλέγουν σταθερά οι πολίτες της Λάρισας καθώς η απόσταση που χωρίζει τις δύο πόλεις δεν είναι μεγάλη.
Το Larissanet.gr βρέθηκε στην Αγριά και κατέγραψε λίγες από τις ομορφιές της περιοχής.
Η Αγριά εκτείνεται κατά μήκος της παραλίας του Παγασητικού έξι περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Βόλου και αποτελεί το κοντινότερο προάστιό του.
Είναι σχετικά νέα κωμόπολη (έγινε κοινότητα το 1912).
Η περιοχή της ανήκε παλιότερα στην Δράκια και τον Άγιο Λαυρέντιο των οποίων αποτελούσε επίνειο από όπου αυτά καθώς και τα άλλα χωριά διακινούσαν τα αγροτικά και βιοτεχνικά προϊόντα τους.
Αρχικά υπήρχαν μόνον μικρά καλύβια όπου οι κάτοικοι της Δράκιας και του Αγ. Λαυρεντίου κατέβαιναν τον χειμώνα προκειμένου να μαζέψουν τις ελιές.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Αγριά, δεν ήταν οικισμός. Τα πρώτα πάντως σπίτια χτίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και πριν από την Επανάσταση του 1821. Ένα σημείωμα ανέκδοτο και πολύ ενδιαφέρον για την Αγριά λέει: «Η Αγριά ήτο επί Τουρκοκρατίας απλός τελωνειακός και στρατιωτικός σταθμός».
Από το 1809 – 1860 η δημιουργία κάποιων εταιρειών και βιοτεχνιών εξαγωγικού εμπορίου και βαρελοποιϊας με την καλή οργάνωσή τους βοήθησαν ώστε σε λίγο χρονικό διάστημα τα πηλιορείτικα προϊόντα να διαδοθούν στην Δυτική Ευρώπη, τη Ρουμανία και τη Ρωσία.
Είναι χαρακτηριστικό πως κατά το 1920 ένας αγγλικός εμπορικός χάρτης που εκδόθηκε αναφέρει την Αγριά ως «το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου» σε εξαγωγές ελιών και λαδιού. Γύρω στις διακόσιες χιλιάδες οκάδες βρώσιμων ελιών εκτελωνίζονταν κάθε χρόνο από την Αγριά.
Η Αγριά άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας, την κατασκευή παραλιακού δρόμου και του σιδηροδρόμου αργότερα, που συνέδεσε το Βόλο με τα χωριά του νοτιοδυτικού Πηλίου, με αποτέλεσμα να εξαχθή δια θαλάσσης εξαγωγικό εμπόριο μαύρων ελαίων και φρούτων από τον όρμο της.
Ένα νέο κύμα κατοίκων εγκαταστάθηκε στην Αγριά το 1922 όταν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία αλλά κυρίως από Ανατολική Θράκη καταφύγανε εδώ μετά το διωγμό τους από τα πατρικά τους χώματα.
Τον 20 αιώνα η Αγριά είδε πληθυσμιακή και βιομηχανική ανάπτυξη. Το περίφημο εργοστάσιο της ΕΨΑ ιδρύεται το 1924 από τους αδελφούς Κοσμαδόπουλοι ιδιοκτήτες τράπεζας με σκοπό την κατασκευή ψυγείων φρούτων και μονάδας παραγωγής πάγου.
Η υπερπαραγωγή της περιοχής σε λεμόνια και η ήδη αναπτυγμένη διακίνηση της παραδοσιακής λεμονάδας από Μικρασιάτες πωλητές, οδηγούν τους ιδιοκτήτες στην πρόσληψη Γερμανού μηχανικού για την λειτουργία εργοστασίου εμφιάλωσης αναψυκτικών. Ο μύθος θέλει το Γερμανό μηχανικό να έχει ανακαλύψει μια σπάνια συνταγή για την παραγωγή της λεμονάδας, συνταγή που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται αναλλοίωτη και αποτελεί παρακαταθήκη της εταιρείας.
Το 1911 ιδρύεται η Α.Γ.Ε.Τ ΗΡΑΚΛΗΣ. Το εργοστάσιο διαθέτει φυσικό λιμάνι και εντάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες τσιμεντοβιομηχανίες της Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής.
Άλλες επιχειρήσεις τοπικού χαρακτήρα ιδρύθηκαν και άνθισαν τότε όπως το εργοστάσιο του Ι. Ματσάγγου που ασχολείται με την επεξεργασία, συσκευασία και εμπόριο ελαιών, η βιομηχανία επεξεργασίας ξύλου που αρχικά υπήρξε βιοτεχνία κατασκευής βαρελιών και με τον εκσυγχρονισμό της μετατράπηκε σε βιομηχανία κατεργασίας ξύλου και συγχρόνως επίπλων. Άλλες επίσης μικρότερες επιχειρήσεις -κυρίως αποθήκες ελαίων – άρχισαν να λειτουργούν και να προσελκύουν πληθυσμό στον Δήμο της Αγριάς.
Το 1999 με το σχέδιο Καποδίστριας ένας νέος Δήμος ιδρύεται και συμπεριλαμβάνει τις κωμοπόλεις Αγριά και Δράκια, οι οποίες αποτελούσαν ως τότε ξεχωριστές κοινότητες.
Ο Δήμος Αγριάς είναι πλέον ένας παραδοσιακός οικισμός με πληθυσμό της τάξεως των 6.500 ατόμων.
Η ονομασία της
Σύμφωνα με το δήμο Βόλου σχετικά με την ονομασία της Αγριάς έχουν εμφανιστεί διάφορες απόψεις. Οι επικρατέστερες είναι τέσσερις. Η μία θέλει το όνομα της Αγριάς να προέρχεται από το φυτό αγριάς (-ιάδος ), η άλλη από τις άγριες ελιές που έφταναν μέχρι τότε στην παραλία (Αγριελιά- Αγριλιά και μετά Αγριά) και η άλλη από την έκφραση εκ της άγρας των αλιέων».
Επικρατέστερη είναι η άποψη που διατύπωσε ο Λεχωνίτης Λόγιος Πάτροκλος Παλαμίδας ότι το όνομα προήλθε από τον ναό που υπήρχε στην αρχαιότητα και ήταν αφιερωμένος στην Αγραία Άρτεμη. Η γλωσσολογική εξέλιξη της Αγραίας σε Αγριά είναι ιδιαίτερα πιστευτή(όπως ελαία – ελιά, γραία – γριά και Αγραία – Αγριά).
Δείτε εικόνες από την Αγριά:
Πηγή: Larissanet.gr
