Απαντώντας σε χθεσινή κοινή δήλωση του πρώην δημάρχου Βόλου Κ. Μήτρου και του πρώην αντιδημάρχου Π. Μαρκάκη για το θέμα της μελέτης διαχείρισης υδάτινου δυναμικού, ο αντιδήμαρχος Βόλου και Πρόεδρος του Τεχνικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΜΒ κ.Ηλίας Ξηρακιάς τονίζει τα ακόλουθα:
«Με έκπληξη διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο κοινή δήλωση του πρώην δημάρχου Βόλου Κ. Μήτρου και του πρώην αντιδημάρχου Π. Μαρκάκη, με αφορμή το σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας που παρατηρείται φέτος και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, στην οποία κατηγορούν τη σημερινή Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ ότι δήθεν αγνόησε το σημαντικό έργο τους και δεν αξιοποίησε έτοιμες μελέτες που άφησαν «στα συρτάρια» της Επιχείρησης στις 31-12-2006.
Υπάρχει καταρχάς μια πρώτη απορία για το χρόνο που εκδηλώθηκε αυτή η πρωτοβουλία τους, αφού από τότε (31-12-2006) υπήρξε συνέχεια στο Δήμο και συγκεκριμένα μεσολάβησε μια ολόκληρη θητεία του κ. Βούλγαρη (με παράταση μάλιστα 6 μηνών στη ΔΕΥΑΜΒ), με τους ίδιους ως μείζονα μειοψηφία. Τα ερωτήματα είναι πολλά:
Γιατί λοιπόν δεν πίεσαν, τότε, για την υλοποίηση αυτών των «ώριμων» προτάσεων που θα μας είχαν σώσει από τη λειψυδρία; Κι αν διαπίστωσαν εφησυχασμό εκ μέρους της τότε Δημοτικής Αρχής, γιατί δεν έκαναν έστω και μία ερώτηση ή επερώτηση στο Δ.Σ. ή στο Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ (θητείας Βούλγαρη), αφού οι «έτοιμες» μελέτες τους παρέμεναν στα συρτάρια της Επιχείρησης; Γιατί σιώπησαν ακόμη κι όταν η μελέτη των «λιμνοδεξαμενών Μακρινίτσας», που μάλιστα είχε συνταχθεί σε οριστική μελέτη, κρίθηκε άχρηστη από τη μελέτη σκοπιμότητας, που σωστά ανέθεσε η επόμενη Δημοτική Αρχή, δεδομένου ότι δεν είχαν προηγηθεί οι απαιτούμενες μελέτες και έρευνες, παρά το γεγονός, μάλιστα, ότι η δαπάνη του 1,5 εκ ευρώ επιβάρυνε τους άμοιρους ευθυνών, «μετόχους» της ΔΕΥΑΜΒ, δηλαδή τους συμπολίτες μας.
Ο κ. Μήτρου και ο κ. Μαρκάκης θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η υποχρέωση για τη σύνταξη διαχειριστικής μελέτης σε κάθε λεκάνη απορροής δεν αφορά μόνο την ορθολογική διαχείριση του υδάτινου δυναμικού μιας περιοχής (ύδρευση, άρδευση, περιβάλλον), αλλά αποτελεί και νομική δέσμευση της χώρας με βάση την οδηγία 2000/60 ΕΚ για την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία της ανθρώπινης ζωής και ιδιοκτησίας (πλημμύρες, κίνδυνος ανθρώπινων ζωών, κόστος αποκατάστασης ζημιών κλπ) και την ορθολογική διαχείριση των νερών στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης. Είναι μία υποχρέωση της Πολιτείας και των φορέων της, αλλά δυστυχώς, στο πλαίσιο της διαχειριστικής μελέτης υδάτων Θεσσαλίας την οποία χρηματοδότησε το ΥΠΕΚΑ για την μεταφορά νερού από τον Αχελώο, δεν είχαν συμπεριληφθεί οι λεκάνες απορροής Πηλίου.
Για το θέμα αυτό υπήρξαν έγκαιρα έγγραφες διαμαρτυρίες του Δήμου, της ΔΕΥΑΜΒ, του Τεχνικού Επιμελητηρίου και κοινό υπόμνημα των φορέων της Θεσσαλίας, με επικεφαλής την Περιφέρεια Θεσσαλίας.
Το ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας του 2000, το οποίο καταλήγει σε γενικές εκτιμήσεις πριν από 15 χρόνια, είναι αδιανόητο ο κ.Μαρκάκης, πρώην στέλεχος μάλιστα του ΤΕΕ και πρώην Δ/ντής της ΤΥΔΚ, να το «βαφτίζει» μελέτη, αλλά ούτε και προμελέτη.
Φυσικά και θα ληφθεί υπόψη, όπως άλλωστε το έχουμε τονίσει, ό,τι χρήσιμο έγινε μέχρι σήμερα στη ΔΕΥΑΜΒ, αλλά η διαχειριστική μελέτη απαιτεί στοιχεία και πραγματικές μετρήσεις, όχι εκτιμήσεις ενός άρτιου κατά τα άλλα ερευνητικού προγράμματος. Οι μελέτες είναι μελέτες και έχουν την έγκριση των αρμόδιων υπηρεσιών της Πολιτείας και περιβαλλοντικούς όρους, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
Η ενιαία μελέτη ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού στο νέο «Καλλικρατικό» Δήμο Βόλου είναι απολύτως απαραίτητη, όχι μόνο για τους λόγους ουσίας που παραπάνω αναφέρθηκαν, αλλά και ως προϋπόθεση για την ένταξη έργων στο νέο ΕΣΠΑ, το οποίο θέτει ως όρο (αιρεσιμότητα) την ύπαρξη ενιαίου πλαισίου έργων σε κάθε τομέα αναφοράς.
Χρήσιμη, αναμφισβήτητα, η συμβολή στο δημόσιο διάλογο κάθε συμπολίτη, ειδικά όταν πρόκειται για στελέχη που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη Διοίκηση της πόλης, το οποίο, φυσικά, για τον καθένα μας έχει αξιολογηθεί από την τοπική κοινωνία. Ωστόσο, άλλα θα περιμέναμε να πουν ο κ. Μήτρου και ο κ. Μαρκάκης – και το οφείλουν κάποτε στους συμπολίτες μας- για τη θητεία τους στη ΔΕΥΑΜΒ, τόσο ως συμπολίτευση όσο και ως μείζων μειοψηφία, και άλλα, δυστυχώς, επέλεξαν να πουν».
