Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από τις καταστροφικές πυρκαγιές και τις εκρήξεις στην αποθήκη πυρομαχικών της 111 Πτέρυγας Μάχης στη θέση «Καράμπα», που σήκωσαν στο πόδι κυριολεκτικά τη Ν. Αγχίαλο. Κάτοικοι, επαγγελματίες, παραθεριστές βίωσαν πρωτόγνωρα γεγονότα, μεταφέρθηκαν με βάρκες στον Βόλο, περιουσίες χάθηκαν, σημειώθηκαν εκτεταμένες ζημιές σε επιχειρήσεις και ο φόβος «κρύφτηκε» σε κάθε γωνιά. Έναν χρόνο μετά, μπορεί η καθημερινότητα και η ζωή να έχει αποκατασταθεί πλήρως στη Ν. Αγχίαλο, όπως τα προβλήματα παραμένουν πολλά, οι επαγγελματίες ζητούν τις αποζημιώσεις τους και οι κάτοικοι τρέμουν σε κάθε κρότο που ακούν…
Ρεπορτάζ: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
Είναι δύσκολο να κάνει κανείς ρεπορτάζ σε έναν τόπο πληγωμένο, σε έναν τόπο που μέσα σε έναν χρόνο είδε πυρκαγιές, εκρήξεις πυρομαχικών κι έπειτα από λίγους μήνες και πλημμύρες. «Ένας σεισμός και τσουνάμι μας απομένει», είπε χαρακτηριστικά επαγγελματίας της Ν. Αγχιάλου. Ο τόπος στάθηκε στα πόδια του αρκετά σύντομα, βάζοντας στο πλάι όλα όσα συνέβησαν. Ωστόσο μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι τα προβλήματα είναι πολλά, αν δει την πεσμένη κίνηση στην εναπομείνασα εμπορική αγορά, αλλά και τον λιγοστό κόσμο που προσέρχεται στα καταστήματα εστίασης. Δυστυχώς κοινός τόπος όλων ήταν πως η Ν. Αγχίαλος χρειάζεται στήριξη, χρειάζεται μία συντονισμένη τουριστική καμπάνια προβολής, χρειάζεται να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Στήριξη χρειάζονται και οι επαγγελματίες, που κάνουν λόγο ότι οι πλειοψηφία τους έχει λάβει το πολύ το 30% των αποζημιώσεων. Τονίζουν δε ότι γίνονται μπαλάκι μεταξύ Περιφέρειας και Υπουργείων και έναν χρόνο μετά δεν μπορούν να αποζημιωθούν. Την ίδια στιγμή η αγοραστική κίνηση έχει πέσει και πολλοί στέκονται στα πόδια τους… με το ζόρι.
Η ΜΑΓΝΗΣΙΑ βρέθηκε στη Ν. Αγχίαλο, προκειμένου να καταγράψει τι έχει γίνει μέσα σε έναν χρόνο, από τις πυρκαγιές που κατέκλυσαν την περιοχή, αλλά και από τις πρωτόγνωρες εκρήξεις πυρομαχικών.
«Πρέπει να μας προσέξουν περισσότερο- Το χωριό μας το έχουν παρατήσει»
Ο κ. Θανάσης είναι Αγχιαλίτης και 39 χρόνια επαγγελματίας- έμπορος. Έζησε τις πυρκαγιές και τις εκρήξεις που σημάδεψαν την περιοχή, όμως, όπως είπε, τα σημάδια είναι εμφανή έναν χρόνο μετά. Όχι, δεν θα δει κανείς μέσα στη Ν. Αγχίαλο σπασμένες τζαμαρίες ή κατεστραμμένες επιχειρήσεις, αλλά η αίσθηση που υπάρχει είναι πως δεν έχουν γίνει οι κατάλληλες κινήσεις ώστε ο τόπος να πάρει τα πάνω του, να διαφημιστεί και να ενισχυθεί.
«Έναν χρόνο μετά, έχουμε πάρει μόνο ένα μέρος της αποζημίωσης που μας αναλογεί και έχουν εγκαταλειφθεί από τα Υπουργεία οι καταστηματάρχες της Ν. Αγχιάλου και γενικά ο τόπος. Η Ν. Αγχίαλος ερημώνει γιατί έχει παραμεληθεί και από την δημοτική αρχή και από τα Υπουργεία, που έχουν αναλάβει να αποζημιώσουν τους καταστηματάρχες και τους κατοίκους από τις πυρκαγιές και από τις πλημμύρες. Δυστυχώς παράτησαν το χωριό μας και συνεχίζει να ερημώνει απ’ όλες τις μορφές της εξουσίας. Δεν υπάρχει στη Ν. Αγχίαλο καμία δημόσια υπηρεσία, δεν υπάρχει αστυνόμευση, δεν υπάρχει καθαριότητα, έρχονται από τον Βόλο όποτε θελήσουν, δυστυχώς είμαστε παρατημένοι εντελώς. Τους ενδιαφέρει η Ν. Αγχίαλος μόνο και μόνο να είναι ένα τουριστικό θέρετρο για δύο μήνες τον χρόνο. Δεν τους ενδιαφέρει εάν θα έρθει κόσμος. Πλέον δεν υπάρχει οικογενειάρχης σε δημιουργική ηλικία να μείνει στην Αγχίαλο, όλοι φεύγουν», είπε ο κ. Θανάσης τονίζοντας πως αυτή η κατάσταση θα επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο εάν δεν αλλάξει κάτι από την δημοτική αρχή και από τους τοπικούς άρχοντες.
«Δώστε και σε μας σημασία. Πρέπει να μας προσέξουν περισσότερο, να διαφημιστεί ο τόπος μας περισσότερο», τόνισε ο ίδιος και αναφέρθηκε στον φόβο που επικρατεί, μετά και τις πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη για την ποιότητα των θαλασσίων υδάτων.
«Η Ν. Αγχίαλος έχει στιγματιστεί και πλέον λουόμενοι δεν έρχονται από άλλες περιοχές , όπως από Καρδίτσα, Φάρσαλα, Τρίκαλα, Λάρισα, που έρχονταν στο παρελθόν. Θα πρέπει να τονιστεί από την δημοτική αρχή ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στη θάλασσά μας. Τελειώνει το καλοκαίρι, κάτι πρέπει να γίνει, να τονώσουν και την εμπορική κίνηση και την κίνηση στην παραλία», υπογράμμισε ο κ. Θανάσης.
«Έχασα το μαντρί μου από τις φωτιές και πήρα…μηδέν αποζημίωση»
Ο κ. Ευάγγελος Δημητρίου, είδε πέρυσι το μαντρί του να γίνεται παρανάλωμα του πυρός. Ευτυχώς είχε πουλήσει τα 200 πρόβατά του 2 μήνες νωρίτερα, όμως οι φλόγες κατέκαψαν το μαντρί με έναν πολύ μεγάλο εξοπλισμό. Μηχανήματα, γεννήτριες, ηλιακά, αρμεχτήρια, όλα έγιναν στάχτη.
«Ένας χρόνος μετά από τις πυρκαγιές και με βρίσκει χωρίς αποζημίωση. Δεν πήρα αποζημίωση ούτε για το μαντρί, ούτε για τις λίγες ελιές που είχα. Μηδέν», τόνισε ο ίδιος και συμπλήρωσε ότι « είμαστε ακόμη στην αναμονή. Μέσα στη δεκαετία ελπίζω να πάρουμε κάτι».
Σε ότι αφορά εκείνες τις τραγικές στιγμές που έζησε η περιοχή, ο κ. Δημητρίου επεσήμανε ότι κράτησε την ψυχραιμία του και προσπάθησε να θωρακίσει το σπίτι του. «Εγώ δεν φοβήθηκα, έβλεπα τις πυρκαγιές, τακτοποίησα και θωράκισα το σπίτι, έκοψα τα δέντρα γύρω από το σπίτι το βράδυ πριν τη φωτιά. Την άλλη μέρα έφτασε η φωτιά μέχρι την άκρη του σπιτιού. Με ψυχραιμία αντιμετωπίσαμε την κατάσταση», επεσήμανε.
«Δεν φταίξαμε σε τίποτα»
Ο κ. Απόστολος Σαμακοβλής, κρεοπώλης έχει το κρεοπωλείο του στην εμπορική αγορά της Ν. Αγχιάλου και είδε με τις περσινές εκρήξεις των πυρομαχικών, την τζαμαρία του καταστήματος, πόρτες και γυψοσανίδες να γκρεμίζονται. Έναν χρόνο μετά, οι ζημιές φυσικά έχουν αποκατασταθεί, ο ίδιος εργάζεται κανονικά στο κατάστημά του και δεν αισθάνεται φόβο. Εκείνο όμως που ζητά είναι η αποζημίωση που δικαιούται.
«Είχα 1700 ευρώ ζημιές και μέχρι τώρα πήρα 500 ευρώ. Ασφαλής αισθάνομαι, απλά να μας δώσουν τις αποζημιώσεις. Δεν φταίξαμε σε τίποτα», τόνισε ο ίδιος χαρακτηριστικά.
«Δεν έκαναν τίποτα, δεν έκαναν ούτε μία αντιπυρική ζώνη»
Ο κ. Νίκος Βούζας κατάγεται από τη Ν. Αγχίαλο και είναι εργαζόμενος σε κατάστημα της περιοχής. Έναν χρόνο μετά τονίζει πως δεν έχουν γίνει αυτά που θα έπρεπε για τον τόπο του.
«Δεν έγινε κάτι, ούτε μία αντιπυρική ζώνη. Το μόνο που έκαναν είναι να βγάλουν τον νόμο για να καθαρίσουν κάποιοι τα χωράφια τους. Δεν έκαναν κάτι άλλο. Το κράτος δεν στήριξε τη Ν. Αγχίαλο, εδώ δεν στήριξε άλλες περιοχές που έπαθαν πολύ χειρότερα πράγματα», ανέφερε χαρακτηριστικά. Μάλιστα σε συζητήσεις με ντόπιους, με επαγγελματίες της περιοχής γνωρίζει ότι εκκρεμούν και οι αποζημιώσεις, καθώς κάποιοι δεν έλαβαν ακόμη τίποτα, ενώ άλλοι έλαβαν ένα 10% μόνο.
«Όταν ακούμε «μπαμ» , φοβόμαστε»
Η κ. Ρόζα είναι εργαζόμενη στην Ν. Αγχίαλο. Η περσινή ημέρα της έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά και στο μυαλό της. Πανικός, ανησυχία για το τι θα συμβεί και αγωνία μιας και το παιδί της ταράχτηκε πολύ από τον φόβο του.
«Εκείνη την ημέρα ήμουν στη δουλειά. Καταλάβαμε ότι είχε φωτιά, βλέπαμε ότι προσπαθούσαν να τη σβήσουν, ειδοποίησαν ότι πρέπει να φύγουμε και πήγαμε σπίτι να πάρουμε τα παιδιά και προσπαθήσαμε να φύγουμε, αλλά δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε προς Αλμυρό, ούτε και προς Βόλο. Τότε έγινε και η πρώτη μεγάλη έκρηξη και φύγαμε προς αεροδρόμιο και βγήκαμε Αλμυρό», θυμάται η ίδια. Έναν χρόνο μετά όμως, σε κάθε κρότο, ξαναβγαίνει στην επιφάνεια ο φόβος.
«Όταν ακούμε «μπαμ», φοβόμαστε. Μένεις παγωμένος, λες τι έγινε, από που ακούστηκε. Το χειρότερο που συνέβη ήταν η έκρηξη», επεσήμανε η ίδια.
«Δεν ξέραμε εάν όλα θα πάνε καλά- Είμαστε εδώ και περιμένουμε όλο τον κόσμο»
Η κ. Αθηνά Κωνσταντινίδου πέρυσι τέτοια μέρα βρισκόταν στο σπίτι της οικογενειακώς. Ο σύζυγός της που εργάζεται στην αεροπορία είχε σχολάσει δέκα λεπτά νωρίτερα από το κανονικό κι αυτό τελικά ήταν κάτι που την έκανε να αισθάνεται τυχερή, καθώς η οικογένεια ήταν όλοι μαζί, έστω και σε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια.
«Ήταν μεγάλος ο φόβος, υπήρξε μεγάλη αναστάτωση κυρίως αυτό το άγνωστο, που δεν ξέρεις τι είναι αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Φοβηθήκαμε περισσότερο οι Έλληνες, παρά οι ξένοι τουρίστες, κι αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό με όλα αυτά που γίνονται με φωτιές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, μας έχει δημιουργήσει την καχυποψία και τον φόβο εάν όλα θα πάνε καλά, εάν φτάνει ένα 112», είπε χαρακτηριστικά η κ. Κωνσταντινίδου.
Η ίδια θυμάται ότι επικρατούσε μία σύγχυση σχετικά με το πως θα εγκαταλείψουν την Ν. Αγχίαλο, μετά και τα μηνύματα του 112, καθώς κάποια στιγμή δεν υπήρχε δίοδος ούτε προς Βόλο, ούτε προς Αλμυρό, παρά μόνο δια θαλάσσης.
«Συγγενείς μας είδαν στην τηλεόραση ότι περνούσαν αυτοκίνητα και το ρισκάραμε και φύγαμε οδικώς για Βόλο», συμπλήρωσε.
Εκείνο όμως που τόνισε είναι πως ο φόβος αυτός ριζώθηκε σε όσους έζησαν αυτά τα πρωτόγνωρα γεγονότα και κυρίως στα παιδιά. «Είναι χαρακτηριστικό πως ιδίως στα παιδιά υπάρχει ο φόβος όταν ακούγεται δυνατός ήχος. Όταν ξεπερνούν το φράγμα του ήχου αεροπλάνα, ακούγεται ένα «μπαμ» και είχαμε δύο φορές περιστατικό στο σχολείο να έχουν τηλεφωνήσει εκπαιδευτικοί σε γονείς, γιατί τα παιδιά αναστατώθηκαν στο άκουσμα του δυνατού κρότου. Ο κόσμος πια βγαίνει στα μπαλκόνια να ελέγξει εάν υπάρχει καπνός, εάν υπάρχει φωτιά. Έχει μείνει αυτό μέσα μας. Παρόλα αυτά λέμε ότι τα έχουμε ζήσει όλα, καθώς μετά ήρθαν και οι πλημμύρες. Οι ζημιές που έγιναν ήταν μεν σημαντικές, παρόλα αυτά ορθοποδήσαμε, είμαστε εδώ είμαστε καλά, δεν έχουμε τον φόβο όπως τον είχαμε, η σεζόν είναι εδώ, τρέχει και περιμένουμε να δουλέψουμε», σημείωσε η ίδια.
Η κ. Κωνσταντινίδου όμως ως εργαζόμενη και κάτοικος εδώ και έξι χρόνια στην περιοχή θέλησε να περάσει ένα αισιόδοξο μήνυμα, όπως εκείνη το βιώνει. «Η Ν. Αγχίαλος είναι ένας ευλογημένος τόπος, με ανεπανάληπτη ομορφιά. Είναι ιδανικός προορισμός για οικογενειακές διακοπές. Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν παντού δέντρα και ενδείκνυται για διακοπές και περισσότερο για οικογενειακές διακοπές καθώς παρέχει και την ασφάλεια του πεζόδρομου για παιδιά. Ελπίζω και εύχομαι να μην συνεχιστεί ο φόβος, που υπάρχει μετά τις εκρήξεις αλλά και τις πλημμύρες. Είμαστε εδώ, τους περιμένουμε όλους, όλα τα καταστήματα, με ωραία θάλασσα, με φρέσκα ψάρια παντού», είπε και κάλεσε όλους να βρεθούν σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Μαγνησίας.
Η Ν. Αγχίαλος όμως «χτυπήθηκε» κάποιους μήνες μετά και από τις πλημμύρες, με το στίγμα όμως να έχει μείνει στην περιοχή. Παραθεριστές ακόμη και κάτοικοι δεν προσεγγίζουν καν την θάλασσα, ενώ η αμφιβολία εάν είναι ασφαλή τα θαλάσσια ύδατα είναι εμφανής. Επαγγελματίες και κάτοικοι βλέπουν φέτος μία ραγδαία πτώση της κίνησής τους και ζητούν έστω και τώρα, απ’ όλους τους υπεύθυνους να στηριχθεί ο τόπος, να προβληθεί, να ξεκαθαριστεί για ακόμη μια φορά ότι η θάλασσά τους είναι καθαρή. Αίτημα όλων η αντιστροφή του κλίματος…
