Έχουν περάσει ήδη 114 χρόνια από τα γεγονότα που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα της Αγχιάλου από τους Βούλγαρους, στις 30 Ιουλίου του 1906.
Η Αγχιάλεια, η Αγχιάλη, η Αχελώ, η Ουλπία και σήμερα Πομόριε είναι τα ονόματα της πόλης στο πέρασμα των 2500 χρόνων από την ίδρυσή της στις ακτές του Εύξεινου Πόντου. Δυστυχώς όμως ήταν γραφτό πριν 114 χρόνια, ο Ελληνισμός της Βόρειας Θράκης να δοκιμασθεί και να εκδιωχθεί από τις εστίες του. Το ολοκαύτωμα της Αγχιάλου ήταν αποτέλεσμα του οργανωμένου σχεδίου της πολιτικής εκβουλγαρισμού του ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Ρωμυλίας που οργάνωσε και εκτέλεσε η Βουλγαρική πλευρά, εκμεταλλευόμενη τους διεθνείς συσχετισμούς και τις καταστάσεις της εποχής εκείνης. Έτσι το καλοκαίρι του 1906 οι ανθελληνικοί διωγμοί εντάθηκαν και κορυφώθηκαν με την καταστροφή της Αγχιάλου στις 30 Ιουλίου του 1906. Οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από την γη που γεννήθηκαν και πρόσφυγες πλέον, επέλεξαν τη σημερινή Νέα Αγχίαλο, για μια νέα ζωή, σεβόμενοι τις παραδόσεις και τις αξίες των ντόπιων και μπολιάζοντάς τες με τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας τους.
Είναι γεγονός πως οι Αγχιαλίτες δεν ξέχασαν ποτέ την πατρίδα τους. Διατήρησαν και ενίσχυσαν τους δεσμούς με την παλιά Αγχίαλο προσπαθώντας να κρατήσουν άσβεστη τη μνήμη της παλιάς πατρίδας στις νέες γενιές, για να διατηρηθεί η ιστορική συνέχεια, για να γνωρίζουν τις ρίζες τους και την ιστορία του τόπου τους. Γιατί όταν η καρδιά και το μυαλό δεν σταματούν να θυμούνται, το χθες και το σήμερα ενώνονται αρμονικά με το μέλλον, γίνονται παντοτινό βίωμα και ευγνωμοσύνη για τους προγόνους μας, τον πολιτισμό που μας κληροδότησαν, τους αγώνες που πρόθυμα έδωσαν και την ιστορία που έγραψαν παραδίδοντας τον κονδυλοφόρο στα δικά μας χέρια για τις επόμενες σελίδες.
Σε μια εποχή που για άλλη μια φορά δείχνει το διεθνές γίγνεσθαι και η γειτονιά μας να βρίσκεται σε αναβρασμό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε και να τιμούμε την ιστορική μνήμη. Να τιμούμε τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που ίδρυσαν αυτή την όμορφη πόλη και να βαδίζουμε στο μέλλον ενωμένοι, με οδηγό τη γνώση και τη σωφροσύνη.
Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος
