Έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε να λάμπουν. Να βρίσκονται στην σκηνή και με το τραγούδι ή την υποκριτική τους ικανότητα να μαγεύουν το πλήθος. Από την αρχή της πανδημίας όμως, όλα σιώπησαν. Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να εκφραστούν και κυρίως πλέον δεν μπορούν να ζήσουν. Η γνωστή και αγαπημένη τραγουδίστρια κ. Γιώτα Νέγκα με την ιδιότητα και της προέδρου του Πανελλήνιου Σωματείου Ελλήνων Τραγουδιστών, μίλησε στο «Ράδιο ΕΝΑ» και στον Ηλία Κουτσερή για το μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες, επισημαίνοντας προς το κοινό, πως πίσω από έναν γνωστό ηθοποιό ή τραγουδιστή, που μπορεί να ζήσει και χωρίς εργασία ίσως και πολύ καιρό, υπάρχουν δεκάδες άλλοι εργαζόμενοι που βρίσκονται εδώ και μήνες στην ανεργία.
Πως βαδίζουμε κ. Νέγκα γιατί βλέπουμε πως ο δικός σας χώρος, είναι από αυτούς που έχουν πληγεί πάρα πολύ;
Κι εμείς, οι καλλιτέχνες, από τον Μάρτιο στην ουσία είμαστε άνεργοι, υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα εισοδήματος, υπάρχει τεράστια ανασφάλεια και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει όλο αυτό, όπως δεν ξέρουν όλοι οι εργαζόμενοι.
Θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να υπάρχει μια συνέχεια στη δική σας δουλειά; Να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού αφενός κι αφετέρου να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης που δεν έχουν ληφθεί;
Το γεγονός είναι, ότι τα μέτρα ενίσχυσης που έχουν εξαγγελθεί με όλους τους περιορισμούς που μπαίνουν, τα παίρνουν πάρα πολλοί λίγοι. Επίσης πέρασαν αρκετοί μήνες από το προηγούμενο επίδομα για τους καλλιτέχνες, δεν είναι βιώσιμη η καθημερινότητα για πάρα πολλούς. Επίσης δεν είναι μόνο οι τραγουδιστές και οι ηθοποιοί, οι γνωστοί ίσως στον κόσμο, ας σκεφτεί ο καθένας ότι πίσω από τον κάθε γνωστό υπάρχουν 20-30 άνθρωποι που δουλεύουν για να γίνει μία συναυλία. Μιλάω για μουσικούς, τεχνικούς, γραφεία παραγωγής, γραφεία προμόσιον, γραφίστες, φωτογράφους. Άνθρωποι περιφερειακά της δουλειάς που είναι απολύτως άνεργοι. Και το θίγω αυτό γιατί δεν θέλω να σκεφτεί ο κόσμος τα δέκα ονόματα που μπορεί να αντέξουν ένα χρόνο άνεργοι. Ας σκεφτούν ότι είναι μια μικρή επιχείρηση, όπου κλείνει, τα έξοδα δεν μπορούν να πληρωθούν κανενός και δεν ξέρει κανείς πότε θα δουλέψει ξανά κι αυτή είναι η πραγματικότητα των καλλιτεχνών όπως και όλων των εργαζομένων.
Αυτό το άγνωστο δεν τρομάζει ακόμη περισσότερο;
Ναι, δημιουργεί μια μεγαλύτερη ανασφάλεια. Δεν μας κρύβει κάτι κάποιος, δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον, αλλά θα ήθελα όλη αυτή την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε να το κάνουμε με σοβαρότητα. Από τον πολίτη μέχρι την πολιτεία.
Θα έπρεπε να υπήρχε καλύτερη μέριμνα της πολιτείας απέναντι στους ανθρώπους του θεάματος και του ακροάματος γενικότερα;
Φυσικά. Είναι χιλιάδες οι άνθρωποι που δεν δικαιούνται των μέτρων στήριξης επειδή το καθεστώς της δουλειάς μας είναι πολύ δύσκολο και με την ασφάλιση και ουσιαστικά με τον τρόπο που φαίνεται κάποιος πως είναι μουσικός και καλλιτέχνης. Όμως υπάρχουν τρόπο. Υπάρχουν οι Σύλλογοι και οι εισπρακτικοί μηχανισμοί όπου εκεί είναι όλα καταγεγραμμένα. Υπάρχουν τρόποι. Το μητρώο που υπάρχει και είμαστε καταγεγραμμένοι υπάρχουν από τα Σωματεία.
Είδαμε πως ως πανελλαδικό Σωματείο συμμετείχατε και σε κάποιες κινήσεις διαμαρτυρίας. Σκέφτεστε συλλογικά για άλλες κινήσεις;
Ναι και είμαστε διαρκώς σε επικοινωνία, ώστε να σταθούμε απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα. Υπάρχει μια αγωνία για να ενημερωθούν όλα τα μέρη και αυτά που πρέπει να γνωρίζουν, αλλά κι αυτά που πρέπει να πράξουν για την απόλυτη πραγματικότητα της κατάστασης, για τις ανάγκες σε όλο τον καλλιτεχνικό κλάδο. Είμαστε συνεχώς σε συζητήσεις και ακροάσεις για να ενημερώσουμε ώστε να μπορέσουμε να βοηθηθούμε.
Σκέφτεστε εάν υπάρχουν κι άλλες μορφές ώστε να μπορείτε να εκφραστείτε;
Δημιουργείται μία ανάγκη για εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας, αλλά κανένας ας μην νομίσει ότι μπορεί να αντικατασταθεί η πραγματική επικοινωνία, της ζωντανής παράστασης από μία οθόνη. Δεν ειναι το ίδιο πράγμα. Μπορεί να διατηρούμε μία επαφή, αλλά δεν μπορούμε να ρίξουμε εκεί το βάρος. Διατηρεί μία επικοινωνία δικιά μας προς τέρψη των ακροατών.
Είχατε προσωπικά κάποια σχέδια που ματαιώθηκαν ή έχετε κάτι άλλο για το μέλλον;
Υπήρχαν πολλά σχέδια και …πολλές ακυρώσεις. Υπάρχουν πολλά προγραμματισμένα πράγματα που δεν ξέρουμε πότε θα μπορέσουν να γίνουν. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το σήμερα, τους συναδέλφους που δεν μπορούν να επιβιώσουν, να βάλουμε κάποιες βάσεις στις συνθήκες του επαγγέλματος για να μπορέσουν και οι επόμενοι να στηριχθούν και τα προσωπικά σχέδια έρχονται πολύ αργότερα.
