Το … τέλος μιας αναμενόμενης για πολλούς ρήξης που υπόβοσκε μεταξύ της Μητρόπολης Δημητριάδος και του πατέρα Γεώργιου Δεληκώστα από το Ιερό παρεκκλήσι της Παναγιάς Τρύπας, στο οποίο λειτουργούσε τα δύο τελευταία σχεδόν χρόνια, ήρθε τελικά σήμερα το μεσημέρι, με την κοινοποίηση της απόφασης της Μητρόπολης, για να απομακρύνει αλλά και να περιορίσει απ΄τα καθήκοντά του τον ιερέα.
Επίσημη εξήγηση από τη Μητρόπολη Δημητριάδος δεν υπήρξε, παρά μόνο το λακωνικό σχόλιο στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, που είπε ότι «η Μητρόπολη είναι αυτή που αποφασίζει» καθώς και ότι «υπάρχουν και αλλού ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν», χωρίς να θελήσει να αιτιολογήσει την απόφαση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ιερό παρεκκλήσι της Π. Γορίτσας (Τρύπας), θα εξυπηρετείται από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, ενώ ο πατέρας Γεώργιος θα λειτουργεί στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Άνω Γατζέας, τις Κυριακές.
Καλά γνωρίζοντες ωστόσο την κατάσταση που επικρατούσε, έλεγαν ότι ο τρόπος με τον οποίο ο ιερέας φέρονταν να ενεργεί, δεν ήταν συμβατός με τους κανόνες της εκκλησίας, γι΄αυτό και ζητούσαν επιτακτικά από τη Μητρόπολη, να βάλει τάξη σε «πράγματα τα οποία δε συνάδουν με την εκκλησία».
Την ίδια ώρα όμως, εκατοντάδες στην κυριολεξία, ήταν οι πιστοί- φίλοι που έσπευδαν καθημερινά, να ακούσουν το κήρυγμά του, να μιλήσουν, να εμπιστευθούν το πρόβλημά τους, έχοντας βρει στο πρόσωπο του ιερέα, τον άνθρωπο του Θεού, τον οποίον θα μπορούσαν να «στηριχθούν».
Δεν είναι τυχαίο, ότι από τη στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση, τα κοινωνικά δίκτυα, «πήραν φωτιά», κατακρίνοντας κατά κύριο λόγο, την απόφαση της Μητρόπολης.
«Τα μεμπτά στοιχεία»
Σύμφωνα με συμπολίτες, από καιρό υπήρχαν άνθρωποι της εκκλησίας, που έβλεπαν να «μεγαλώνει η δύναμή του μέσω των πιστών», και να επηρεάζει ομάδες πληθυσμού ακόμη και αυτών που… δεν πήγαιναν ποτέ προηγουμένως στην εκκλησία. Ο τρόπος ζωής του όμως, στοιχεία που έδιναν άλλη εικόνα από αυτή που έχουμε συνήθως για τους ιερείς , όπως ότι οδηγούσε μηχανή μεγάλου κυβισμού, κάπνιζε πίπα ή έπινε καφέ στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας με πιστούς, φαίνεται ότι σκανδάλιζε κάποιους…
Τα έργα και οι… εξορκισμοί
Το πλούσιο έργο της τελευταίας διετίας, αποτυπώνεται σε έντυπο που διανέμεται από το ναό και περιλαμβάνει εξαερισμό της σπηλιάς, ιονισμό της ατμόσφαιρας, φίλτρα στο δίκτυο ύδρευσης, κατασκευή ράμπας για εύκολη πρόσβαση κ.λ.π.
Σύμφωνα με πληροφορίες και μαρτυρίες πιστών, όμως, αυτό που… ίσως ξεχείλισε το ποτήρι για κάποιους, ήταν ότι ασχολήθηκε πέρα από τις Θείες Λειτουργίες, ακόμη και με … «εξορκισμούς» (με μια συχνότητα μάλιστα κάθε Τετάρτη σχεδόν…), με επισκέψεις πιστών, από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Η φήμη μάλιστα, είχε φτάσει σε πολλά σημεία της χώρας, μιας που κάθε μήνα αρκετά ήταν τα τουριστικά λεωφορεία που κατέφθαναν στο όμορφο παρεκκλήσι.
Σύμφωνα με πληροφορίες επίσης, συμπολίτης, θέλησε με καλλιτεχνικό του έργο, να βοηθήσει τις δράσεις του Ιερού Ναού, με έντυπο που θα δημιουργούνταν, αλλά κύκλοι της τοπικής εκκλησίας, δε θέλησαν να το ενισχύσουν.
Οι πιστοί οπαδοί
Είναι χαρακτηριστικό πάντως, ότι ο πατέρας Γεώργιος, είχε καταφέρει να φέρει πλήθος πιστών κοντά στην εκκλησία, γεγονός ωστόσο που προκάλεσε σε πολλούς, αρνητικά σχόλια για τους τρόπους που χρησιμοποιούσε ή αυτά που έπραττε.
Είναι ενδεικτική η επιστολή συμπολίτη που αποτέλεσε μέλος του ποίμνιού του συγκεκριμένου ιερέα. ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ Ή ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΙΤΣΑ ΒΟΛΟΥ; … ” Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος”, θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει, πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε… την εποχή της αθωότητας… Και είναι σωστό. … Ως κεραυνός εν αιθρία ενέσκηψε η είδηση της απομάκρυνσης του λειτουργούντος κληρικού από το εκκλησάκι της καρδιάς μας, το εκκλησάκι της Παναγίας Γορίτσας. … Το σημάδι ήρθε στο όνειρό μου, χτες… Περπατούσα σε μια μεγάλη λεωφόρο πολύ νωρίς το πρωί, αχάραγα. Ήμουν ήρεμος παρότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο. Ξαφνικά, στο βάθος της ομίχλης βλέπω ένα φορτηγάκι… Έρημο, εγκαταλελειμμένο… Η πίσω πόρτα του ήταν ανοιχτή και πάνω στο κάθισμα καθόταν μόνο του ένα πανέμορφο παιδάκι, τεσσάρων πέντε χρόνων… κάπου εκεί. “Γιατί, πουλάκι μου, είσαι μόνο σου; – ρωτάω μες την έκπληξή μου… Μου χαμογελάει γλυκά και μου απαντάει: “Μη φοβάσαι… εγώ θα φύγω… είναι η ώρα να φύγω… Μη φοβάσαι…” Ξύπνησα με μια γλυκόπικρη αίσθηση, και έκανα το σταυρό μου…. Γύρω στις δύο παρά τέταρτο το μεσημέρι, το έμαθα, απευθείας από την πηγή… Τήρησα τη δέσμευσή μου… τα νέα όμως κυκλοφόρησαν και με βρήκαν στο τηλέφωνο το βράδυ… Έχω τόσο κουραστεί πολλά χρόνια τώρα, να προσπαθώ να διαχειριστώ μέσα μου καταστάσεις που με ξεπερνούν… ευτυχώς όμως τα καταφέρνω…. Γιατί εκεί που νόμιζα παλιότερα ότι δεν έχω δυνάμεις, ήρθε ένας άνθρωπος στη ζωή μου ως δώρο Θεού και μου υπέδειξε ότι πρέπει να αφεθώ, να ανοίξω τα μάτια της καρδιάς και να αγωνιστώ να μάθω να εμπιστεύομαι τον Κύριο, για το καθετί. Έτσι έμαθα να προσεύχομαι, να διαβάζω το ψαλτήρι και το λόγο του Κυρίου με καρδιά και με αγάπη. Έμαθα να συγχωρώ ή να προσπαθήσω να συγχωρήσω, ή να συγχωρώ ακόμα και εμένα. Έμαθα πολλά και κατάλαβα ότι μια ζωή θα μαθαίνω… γιατί η αγάπη Του δεν έχει τελειωμό, είναι απέραντη, ζεστή και πολύ πολύ φωτεινή… Έμαθα να λέω ευχαριστώ γιατί ξυπνάω κάθε πρωί και να βλέπω πιο όμορφα πράγματα που κάποτε ούτε τα κοιτούσα…. Το σημαντικότερο ωστόσο, δεν είναι τι έμαθα εγώ αλλά ένα ολόκληρο πλήθος πιστών που κατάλαβαν ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να μάθεις να εμπιστεύεσαι τον Κύριο και να ζεις στη σκέπη της Αγάπης Του. Το δούναι και λαβείν μεταξύ του πατρός Γεωργίου και του κόσμου πέτυχε να δημιουργήσει έναν αδιάρρηκτο δεσμό εμπιστοσύνης, ανθρωπιάς και αγάπης που δεν είναι δυνατό να σβηστεί άρδην με καμία άνωθεν απόφαση κεκλεισμένων θυρών και ερήμην πιστών. Γιατί η αγάπη ζωγραφίζει στο σκληρό δίσκο της καρδιάς μας και αυτό ευτυχώς μπορεί και εκπέμπεται. Οι καθέδρες ματαιόδοξων παρακαθημένων στην κεφαλή της όποιας ηγεσίας είναι άλλωστε σαθρές και τρίζουν, πόσο μάλλον όταν φορτίζονται από πρωτοβουλίες ποτισμένες με αδικία και παντελή έλλειψη ανθρωπιάς. Καταγγέλλω λοιπόν από αυτό εδώ το βήμα και εκ μέρους όλου του εκκλησιάσματος την βίαιη προσπάθεια αποκοπής ενός χαρισματικού κληρικού από το ποίμνιό του και τανάπαλιν. Και δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θα μετέλθουμε κάθε μέσο, για να ακουστεί η φωνή μας και να γίνει σεβαστό το αίτημά μας να κρατήσουμε στους κόλπους του μικρού μας εκκλησιάσματος τον πνευματικό μας καθοδηγητή. Είναι δικαίωμά μας να απομακρυνθούμε από την δυσωδία της κούφιας εξουσίας και να επιλέξουμε την ευωδία πνευματικών καρπών που ανθίζουν μέσα μας. Είναι χρέος μας και επιλογή μας συνειδητή να μην παραδώσουμε τα όπλα αμαχητί, γιατί δεν μας ταιριάζει. Είναι μαγκιά, είναι ευθύνη, είναι στάση ζωής… Δηλώνω ευθαρσώς ότι οι αναρτήσεις μου είναι πάντοτε εκ βάθους καρδίας και όχι απόπειρες σύνθεσης κούφιων εντυπωσιασμών. Όσοι έχετε αισθανθεί ανάλογα για τους δικούς σας φάρους στις δικές σας ζωές, σημαίνει ότι έχετε την ενσυναίσθηση, άρα και η συμπαράστασή σας είναι πολύτιμη. Ό,τι έχει χτιστεί, με αγάπη, κόπο και αίμα, αντέχει, γιατί όσοι πόνεσαν να το οικοδομήσουν κάνουν διπλό κόπο να το διατηρήσουν ακόμα πιο όμορφο, φωτεινό και ακτινοβόλο. Σε εποχές σκοταδισμού, η ψυχή μας τείνει από μόνη της να ψάξει για να βρει το φως. Και επειδή δεν θέλουμε μια εκκλησία αποστεωμένη και περιθωριοποιημένη, όσοι πιστοί προσέλθετε αύριο, γιατί θα είναι για μας μια πολύ σημαντική ημέρα. Με τις ευλογίες του Κυρίου, όλα να πάνε κατευχήν!
Σημειώνεται, ότι έχει ζητηθεί και η άποψη του ιδίου του πατρός Γεωργίου, που εάν υπάρξει η επιθυμία κοινοποίησης, θα γνωστοποιηθεί.
Η.Κ.
