Πέρασε το γλυκό καλοκαιράκι… Κι όμως για μια ακόμη χρονιά, παρά τις επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις, σχετικά με την κυκλοφορία των αμαξών στην παραλία μας, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Για τρίτη συνεχή χρονιά, οι άμαξες , έλειψαν από την παραλία του Βόλου. Έλειψαν πολύ, όχι μόνο στους συμπολίτες μας, αλλά και σε πολλά άτομα που έρχονται κάθε χρόνο, για να’ απολαύσουν μια ρομαντική βόλτα με το αλογάκι.
Περισσότερο όμως θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, στις οποίες υπήρξα μάρτυρας.
Συμπολίτης μας , που ζει χρόνια στην Αθήνα και πάσχει από ανίατη ασθένεια, θέλησε να κάνει για τελευταία φορά βόλτα στην παραλία. Ήταν η τελευταία του επιθυμία. Έψαξαν οι συγγενείς του και βρήκαν τον αμαξά μας, που όπως πάντα με την ευαισθησία που τον διακρίνει , δεν το αρνήθηκε. Μόνο που η βόλτα έγινε στους δρόμους της πόλης μας και όχι αγναντεύοντας για τελευταία φορά το γαλάζιο της θάλασσας. Είναι εντελώς απάνθρωπο άλλωστε, να αρνείται κανείς την τελευταία επιθυμία κάποιου συνανθρώπου μας. Όπως ακριβώς και να αρνείται μια βόλτα στην παραλία σε άτομα με ειδικές ανάγκες, που ήρθαν από μακριά μόνο και μόνο για μια βόλτα στην παραλία με την άμαξα, όπως χαρακτηριστικά είπαν. Ήμουν μπροστά , όταν έφτασαν με τη συνοδό τους στο σπίτι του αμαξά και έκαναν την πολυπόθητη βόλτα τελικά στους δρόμους της Νέας Ιωνίας. Με κάλεσαν μαζί τους. Οι φωνές χαράς και τα τραγούδια τους ασταμάτητα.
Κι όμως όλη αυτή η ψυχοθεραπεία, που προσφέρει αυτή η βόλτα και η επαφή με το άλογο, μένει στον αέρα, γιατί κάποιοι έτσι το θέλησαν… Δε μιλάω για το ότι κάποιος άνθρωπος έμεινε για τρίτη συνεχή χρονιά χωρίς δουλειά. Μιλάω για το γεγονός της προσφοράς στους ανθρώπους, αλλά και για τις ευαισθησίες που έχει ο δικός μας άνθρωπος, ο Στέλιος Τσαλαβρέτας, που κάτω από αντίξοες συνθήκες , δεν αρνείται ποτέ τη βοήθειά του στους συνανθρώπους μας.
Και σταματάω εδώ, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις και τονίζοντας ότι ο Ο.Λ.Β. θα έπρεπε να έχει δώσει ήδη ένα τέλος σ’ αυτή την υπόθεση, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν τέσσερις πανέμορφες άμαξες στην πόλη μας . Και το πιο σημαντικό, που το επάγγελμα του αμαξά είναι καθαρά λειτούργημα και όχι εμπόριο όπως έγραψαν κάποιοι….
ΛΙΝΑ ΒΑΛΑΣΣΑ
