Κάλεσμα για συμμετοχή στο αυριανό συλλαλητήριο στην πλατεία του Αγίου Νικολάου απευθύνουν τα μέλη του ΚΚΕ – (μλ), υποστηρίζοντας ότι η ιμπεριαλιστική διαπάλη για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, με επίκεντρο την ουκρανική σύγκρουση, έχει ανέβει σε πρωτοφανέρωτα επίπεδα. Οι λαοί όλου του κόσμου κινδυνεύουν. Όπως αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Είναι φανερό πως εντός των ιμπεριαλιστών σε ΗΠΑ-Βρετανία-ΕΕ δυναμώνουν οι τάσεις που πιέζουν για όλο και μεγαλύτερη αναβάθμιση της σύγκρουσης τους με τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, σύγκρουση που μέχρι στιγμής διεξάγεται μέσω του πληρεξούσιού τους, καθεστώτος Ζελένσκι, στην Ουκρανία. Η πρόσφατη απόφαση του ευρωκοινοβουλίου, αυτού του ιμπεριαλιστικού κατασκευάσματος, παίζει πρόθυμα τον ρόλο του «λαγού» για να προωθηθεί αυτό που ήδη συζητιέται στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ: της άρσης των περιορισμών στη χρησιμοποίηση δυτικών όπλων εναντίον στόχων βαθιά στο ρωσικό έδαφος. Εξίσου προβοκατόρικα και εμπρηστικά απαντάνε και οι εκπρόσωποι του ρωσικού ιμπεριαλισμού, που δεν διστάζουν να επισείσουν για άλλη μια φορά την απειλή του πυρηνικού ολέθρου. Από δίπλα και ο κινέζικος ιμπεριαλισμός, που, για την ώρα, κρατάει προσεκτική στάση στο ουκρανικό ζήτημα, γνωρίζοντας όμως πολύ καλά πως αν η Ρωσία ηττηθεί μετά έρχεται η σειρά του.
Την ίδια στιγμή, το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ συνεχίζει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ενώ δρα σαν κοινός τρομοκράτης στον Λίβανο και διαμορφώνει τους όρους για επέκταση της σύρραξης σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Το σιωνιστικό καθεστώς μετά τις μαφιόζικες μεθόδους της ανατίναξης συσκευών επικοινωνίας πολιτών – μελών της Χεζμπολάχ, βομβαρδίζει ανελέητα τα χωριά και τις πόλεις του Νότιου Λιβάνου. Έτσι ο λαός του Λίβανου πληρώνει βαρύ φόρο αίματος από τα απανωτά αεροπορικά και πυραυλικά χτυπήματα -ακόμη και μέσα στην πρωτεύουσα Βηρυτό- από τη σιωνιστική πολεμική μηχανή, με τους νεκρούς να ξεπερνούν τους 500 και οι τραυματίες τους 1.800 μόνο τις τελευταίες 3 ημέρες!
Παράλληλα συνεχίζεται αμείωτη η γενοκτονία των Παλαιστινίων – με πάνω από 41.000 νεκρούς- από τις ισραηλινές δυνάμεις στην Γάζα, ενώ το Ισραήλ κλιμακώνει τις μαζικές δολοφονίες, τους εκτοπισμούς Παλαιστινίων και την εγκατάσταση εποίκων στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Τέτοιο είναι το μένος του σιωνιστικού καθεστώτος και της βάρβαρης πολεμικής μηχανής του, όπου στόχοι γίνονται καθημερινά σχολεία, νοσοκομεία, προσφυγικοί καταυλισμοί, συσσίτια με αποτέλεσμα ο θάνατος να καραδοκεί σε κάθε γωνιά τις Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Η σιωνιστική – φασιστική ηγεσία, έχοντας αποθρασυνθεί, ερωτοτροπεί ολοένα και περισσότερο με την «τελική λύση». Η παλαιστινιακή αντίσταση, ωστόσο, παρά τα χτυπήματα που έχει δεχτεί, συνεχίζει την πάλη της ενάντια στον εισβολέα και καταχτητή της γης του λαού της.
Η ντόπια άρχουσα τάξη, βαθιά εξαρτημένη στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά και δεμένη με χιλιάδες νήματα από τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στην εξυπηρέτηση των σχεδιασμών τους και στο βάθος της εμπλοκής της χώρας στα μέτωπα του πολέμου. Ολόκληρη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πλατφόρμα εξόρμησης των αμερικανονατοϊκών και η νεολαία και ο λαός της «εκπαιδεύονται» από τους ιθύνοντες ώστε να μετατραπούν σε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών και των υποτακτικών τους. Την ίδια ακριβώς στιγμή η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη ζώνη υπερεκμετάλλευσης, των εργαζομένων, ενώ η συντριβή καταχτήσεων στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στην ασφάλιση και οι πολιτικές της ακρίβειας και της φτώχειας εξαθλιώνουν σημαντικά τμήματα του λαού. Γι’ αυτό και το μόνο αναγκαίο συμπλήρωμα σ’ αυτή την πολιτική, είναι η πολιτική της φασιστικοποίησης, της κρατικής τρομοκρατίας, των διώξεων, η πολιτική που βγάζει «εκτός νόμου¨» το σωματείο, την διαδήλωση, την απεργία.
Σήμερα λοιπόν οι λαοί, μαζί και ο δικός μας λαός, βρίσκονται μπροστά στους μεγαλύτερους κινδύνους. Η οικοδόμηση αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού κινήματος, η συγκρότηση των όρων για Μέτωπο Πάλης των Λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος. Διέξοδος που πάει χέρι-χέρι με τον αγώνα του κόσμου της δουλειάς ενάντια στη φτώχεια και την καταπίεση, για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και πολέμους” καταλήγουν.
