Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 2 Ιουλίου, συγκέντρωση των οργανώσεων της πόλης του Βόλου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενάντια στο απαράδεκτο νομοθετικό τερατούργημα της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις. Όπως είχε αναφερθεί και στο κάλεσμα, ήταν μια πρώτη απάντηση στα πλαίσια του καλέσματος του ΚΚΕ ώστε τα σωματεία, οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος να το ακυρώσουν με την πιο μαζική καταδίκη του. Στη συγκέντρωση μίλησε ο Βασίλης Μεταξάς, γραμματέας της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο οποίος είπε τα εξής:
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,
Τις επόμενες μέρες που συζητιέται στη βουλή το κατάπτυστο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις, από κάθε εργοστάσιο, κάθε χώρο δουλειάς, κάθε λαϊκή γειτονιά και κάθε χωριό, να ακουστεί δυνατά η απαίτηση:
ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΩΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
Θα φάει τα μούτρα της, όπως και όλες οι προηγούμενες που πήγαν να εφαρμόσουν αντίστοιχα μέτρα. Γιατί κι αν επιμείνει, ένα πράγμα να ξέρει: Πως και οι εργάτες, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων θα πάρουν τα μέτρα τους, θα ακυρώσουν στην πράξη τα νέα αντιδραστικά σχέδια. Το έχουν κάνει και στο παρελθόν και θα το ξανακάνουν με την οργανωμένη απειθαρχία τους. Δεν θα βάλει κανένας «στο γύψο» το δικαίωμα στην εργατική λαϊκή κινητοποίηση, για το οποίο χύθηκαν ποτάμια αίματος. Γελιούνται όσοι πιστεύουν ότι τον οργανωμένο και αποφασισμένο εργάτη, αυτοαπασχολούμενο, νέο, θα τον κρατήσουν μακριά από το δρόμο της πάλης νόμοι και τερτίπια. Όταν ο λαός είναι αποφασισμένος, προσανατολισμένος και οργανωμένος δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει ούτε ο πιο ισχυρός στρατός. Αυτό είναι ένα μεγάλο δίδαγμα της ιστορίας του κινήματος και στη χώρα μας.
Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις δεν παίρνει καμία γιατρειά, όσο και αν διάφοροι πληρωμένοι κονδυλοφόροι έχουν αρχίσει τις «εκπτώσεις» για να χρυσώσουν το χάπι.
Επιδιώκει να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση και περιορισμό κάθε κινητοποίηση, μέσα από διατάξεις – λάστιχο, που θα τις ερμηνεύουν οι αστυνομικές αρχές και οι άλλοι μηχανισμοί καταστολής. Έχει στόχο να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις, ειδικά της νεολαίας, εμφανίζοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ως κάτι εν δυνάμει “εγκληματικό” και “επικίνδυνο”.
Εισάγει προκλητικούς αντιδραστικούς περιορισμούς, ξεπερνώντας ακόμα και αυτούς που θέτει το ίδιο το αστικό Σύνταγμα! Το νομοσχέδιο ορίζει σημεία που εξ αρχής απαγορεύονται συγκεντρώσεις (όπως δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία κλπ), ενώ μπορεί να απαγορευθούν και σε άλλες περιπτώσεις, όπως όταν πραγματοποιούνται χωρίς γνωστοποίηση στις αρχές ή αν δεν συμμορφώνονται οι διαδηλωτές στους περιορισμούς. Δηλαδή με βάση αυτό, ήταν παράνομες οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Νοσοκομείο του Βόλου που αποκάλυψαν τη γύμνια του δημόσιου συστήματος υγείας σε περίοδο μάλιστα πανδημίας. Ή είναι παράνομες οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας ενάντια στο κατάπτυστο νόμο για τα σχολεία και τις διατάξεις για τις κάμερες, το ίδιο και οι κινητοποιήσεις των ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον επισιτισμό τους οποίους η κυβέρνηση πετάει στον Καιάδα και την ίδια στιγμή στηρίζει τους επιχειρηματικούς ομίλους στον κλάδο με πακέτα δισεκατομμυρίων ευρώ.
Προχωράει, όχι μόνο στην απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων, αλλά και γενικά των συγκεντρώσεων. Και μάλιστα αναγνωρίζει τη δυνατότητα πραγματοποίησης αυθόρμητων δημόσιων συναθροίσεων μόνο για γεγονότα “κοινωνικής σημασίας”, προϋπόθεση που μπορεί να ερμηνευθεί κατά το δοκούν κι αυθαίρετα. Δηλαδή μια συγκέντρωση κατοίκων σε μια γειτονιά ενάντια σε κεραία κινητής, από αυτές που έχουν γίνει αρκετές στην πόλη μας, όπου οι κάτοικοι συζητάνε για το τι θα κάνουν, θα είναι υπόθεση των αρχών να αποφασιστεί αν είναι νόμιμη ή παράνομη!
Αναθέτει στην αστυνομία υπερεξουσίες και διευρύνει τον κατασταλτικό ρόλο του λιμενικού σώματος, καθώς νομιμοποιείται η χρησιμοποίησή του ενάντια στις εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις.
Ανάγει σε ιδιώνυμο αδίκημα τη συμμετοχή σε απαγορευμένη συγκέντρωση – διαδήλωση!
Εισάγει απαγορεύσεις με βάση το “σκοπό” της συγκέντρωσης, σε συνδυασμό με τη συνεκτίμηση του αριθμού των συμμετεχόντων. Αντίστοιχα, θέτει προληπτικούς περιορισμούς κατά παράβαση ακόμα και στοιχειωδών αρχών του ποινικού κώδικα, αφού αναφέρεται ότι η αστυνομική αρχή μπορεί να λαμβάνει μέτρα και στην περίπτωση αξιόποινων πράξεων “που η τέλεσή τους πιθανολογείται σοβαρά”. Δηλαδή ο εισαγγελέας και η αστυνομία αναλαμβάνουν και ρόλο καφετζούς και χαρτορίχτρας, αφού θα εκτιμούν εκ των προτέρων αν μια διαδήλωση θα έχει κόσμο ή όχι για να δώσουν έγκριση. Όμως μαζί με τέτοιες γελοίες διατάξεις, που αποκαλύπτουν την πρεμούρα για να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις εισάγονται και άκρως επικίνδυνα σημεία. Όπως, ότι αν η αστυνομία και ο εισαγγελέας δεν συμφωνούν με τον σκοπό της συγκέντρωσης δεν θα δίνουν άδεια ή ότι μπορούν να συλλαμβάνουν κόσμο και μόνο με την υπόνοια ότι μπορεί να τελεστούν αξιόποινες πράξεις, χωρίς αυτές να έχουν τελεστεί!
Ανοίγει το δρόμο για προβοκατόρικες ενέργειες, στοιχείων που μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια σε μια συγκέντρωση, με σκοπό είτε τη διάλυσή της είτε και την οικονομική εξόντωση των φορέων, σωματείων κ.λπ. που τη διοργανώνουν και που φέρουν -με βάση το νομοσχέδιο- αντικειμενική ευθύνη για ενέργειες τέτοιων προβοκατόρων, τη στιγμή που είναι “κοινό μυστικό” ότι αυτοί καθοδηγούνται άμεσα από κρατικούς και “παρακρατικούς” μηχανισμούς.
Όλα τα παραπάνω, δεν αποτελούν μεμονωμένες διατάξεις. Πολύ περισσότερο δεν έχουν σκοπό να μπει δήθεν τάξη στην ταλαιπωρία του λαού, εξαιτίας διαδηλώσεων “μικρών και ολιγάριθμων ομάδων” όπως λέει η κυβέρνηση. Τα επιχειρήματα αυτά δεν μπορούν να πιάσουν σε κανέναν λαϊκό άνθρωπο που έχει πάρει την απόφαση να κατέβει έστω και μια φορά στο δρόμο για να φωνάξει για το δίκιο του.
H καρδιά του και για το οποίο δεν γίνεται λόγος από κανέναν, είναι ότι εισάγει μηχανισμούς καταστολής πιο σύγχρονους και εξελιγμένους, άρα πιο επικίνδυνους με τη σύσταση Διεύθυνσης Πρόληψης Βίας, που αποσαφηνίζεται ότι στοχεύει ενάντια σε κάθε ριζοσπαστική ιδεολογία και πράξη. Αναφέρεται μέσα στο νομοσχέδιο ότι η συγκεκριμένη Διεύθυνση «έχει στόχο την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως η ριζοσπαστικοποίηση, η βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή, έμφυλη και ενδοσχολική βία». Το να βάζει κανείς τη ριζοσπαστικοποίηση, δηλαδή τον αγώνα ενάντια στο σάπιο σύστημα του καπιταλισμού, τον πόλεμο, την αντιλαϊκή πολιτική κ.ο.κ. στον ίδιο ντορβά με τη βία στο σπίτι ή το bullying, δίνοντας και έναν χαρακτηρισμό τρομοκρατίας με τη φράση βίαιος εξτρεμισμός, αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, αλλά και ομολογία του φόβου του αστικού πολιτικού συστήματος, των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων, που για αυτούς και το σύστημά τους παίρνεται αυτό το μέτρο.
Οπότε τα ύπουλα και βρώμικα λεγόμενα ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά δήθεν τις διαδηλώσεις του ΚΚΕ και του ταξικού εργατικού κινήματος, είναι και ψέματα και προβοκάτσιες μαζί!
Η ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής ιδεολογίας και πράξης αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ που όλα τα αστικά κόμματα υπερασπίζονται. Άλλωστε, μόλις πριν από 6 μήνες η ΕΕ σε ετήσια έκθεσή της για πρώτη φορά κατέγραψε ρητά και επίσημα ως κίνδυνο για την ασφάλεια της ΕΕ τις λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Μάλιστα, σε αυτό το έκτρωμα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν υπέρ, ο ΣΥΡΙΖΑ λευκό – «ούτε κρύο ούτε ζέστη» – γιατί είναι μια πολιτική αυτή της ΕΕ που ως κυβέρνηση την υπηρέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ας μη βγαίνουν στα κεραμίδια τώρα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, λες και έχει ξεχάσει ο λαός ότι μέχρι πριν λίγο ήταν στο κυβερνητικό τιμόνι της διαχείρισης των υποθέσεων των μεγαλοεπιχειρηματιών της χώρας. Λες και έχουμε ξεχάσει ανάμεσα στα πολυάριθμα αντιλαϊκά μέτρα το νόμο Αχτσιόγλου για την απαγόρευση των απεργιών ή το νόμο που αναγορεύει σε ιδιώνυμο αδίκημα τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Και εκείνη η κυβέρνηση έφερε διατάξεις για να στέλνονται οι εργάτες και οι εργαζόμενοι στη φυλακή για να μη χάσουν τα κέρδη τους οι βιομήχανοι και οι τράπεζες. Και μάλιστα, χρησιμοποιούσαν ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα. «Να βάλουμε τάξη» στη λειτουργία των σωματείων και για τις «μειοψηφίες που ταλαιπωρούν», μίλαγε η Αχτσιόγλου. «Να αντιμετωπίσουμε τη βία ολιγάριθμων ομάδων» έλεγε ο Κοντονής για το ιδιώνυμο για τους πλειστηριασμούς. Οπότε, μια χαρά έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το δρόμο για τη Νέα Δημοκρατία για ένα ακόμα ζήτημα.
Το νομοσχέδιο, λοιπόν, δεν είναι μια έμπνευση της τωρινής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Είναι διαχρονική απαίτηση των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων για την ομαλή λειτουργία του συστήματος της εκμετάλλευσης. Φτιάχνεται για τον Μάνεση και τον κάθε βιομήχανο, που δεν θέλει οι εργάτες της Χαλυβουργίας και κάθε εργοστασίου ούτε να απεργήσουν, ούτε να βγουν στο δρόμο ενάντια στην επιβολή της εκ περιτροπής εργασίας που τους αφαίρεσε το 20% του μισθού τους, κατ΄εφαρμογή του περιβόητου προγράμματος «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ». Φτιάχνεται για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που τώρα στη νέα οικονομική κρίση, για άλλη μια φορά θα κρατήσουν άθικτα τα κέρδη τους και κάποιοι θα τα αυξήσουν, στέλνοντας το λογαριασμό στο λαό. Φτιάχνεται για τον πρέσβη των ΗΠΑ Πάιατ, του Ισραήλ και τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας που δεν θέλουν να διαδηλώνει ο λαός του Βόλου και της Ελλάδας ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στα παζάρια στην περιοχή. Φτιάχτηκε για την ΑΓΕΤ και για κάθε εταιρία που δεν θέλει οι κάτοικοι να παλεύουν για το δικαίωμα στον αέρα, για την υγεία και τη ζωή τους.
Φτιάχνεται, σε ένα σύστημα που η πλειοψηφία της κοινωνίας, οι εργαζόμενοι, δεν έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Φτιάχνεται σε ένα σύστημα που η δημοκρατία και η ελευθερία, αφορά μια χούφτα παράσιτα που κερδίζουν από το μόχθο των άλλων, τους οποίους απαγορεύουν να διαδηλώνουν, να συγκεντρώνονται, να κινητοποιούνται.
Το νομοσχέδιο, που κατατίθεται κατ’ απαίτηση του κεφαλαίου, αποτελεί κυβερνητική ομολογία για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και δρα προληπτικά σε βάρος του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Είναι, όμως, βαθιά γελασμένη και ανιστόρητη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι αυτό το τερατούργημα θα εφαρμοστεί στη ζωή και θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.
Τις επόμενες μέρες πρωτοστατούμε, να γίνει υπόθεση κάθε τίμιου εργαζόμενου, κάθε νέου ανθρώπου, κάθε γυναίκας, η καταδίκη του νομοσχεδίου αυτού. Να αναπτυχθεί πλατιά συζήτηση παντού. Να εξηγηθούν οι στόχοι της κυβέρνησης και η απάντηση που μπορεί να δώσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Να επιβεβαιώσουμε το φόβο τους, δυναμώνοντας την οργάνωση και την πάλη του λαού. Το λέμε για άλλη μια φορά:
ΑΠΟΣΥΡΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΙΜΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ
