«Το ΝΑΡ για την κομμουνιστική απελευθέρωση και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση» (οργανώσεις της ΑΝΤΑΣΥΑ), χαιρετίζουν με ανακοίνωσή τους, «τους χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στην πορεία που διοργάνωσε ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου και άλλες πρωτοβουλίες και στάθηκαν θαρραλέα μπροστά από τις εγκαταστάσεις της της ΑΓΕΤ και τα ΜΑΤ. Το σύνθημα «να φύγει από την πόλη η Lafarge» ήταν τόσο ηχηρό που έσπασε το πέπλο σιωπής που έχει πέσει για ένα έγκλημα στο περιβάλλον και τον άνθρωπο με δεκαετίες ιστορίας και χωρίς προηγούμενο. Η συμμετοχή συλλογικοτήτων αγώνα από όλη την χώρα, σωματείων, μαθητών και φοιτητών και πλήθος κόσμου για πρώτη φόρα, καταδεικνύει τον παλλαϊκό χαρακτήρα του συλλαλητηρίου.
Οι πάνω από 3500 διαδηλωτές έριξαν στο κενό όλη την επικοινωνιακή εκστρατεία του δημάρχου Μπέου ότι η εναντίωση στα σχέδια του αποτελεί έργο μειοψηφιών και μπαχαλάκηδων. Η αποφασιστική υλοποίηση του στόχου του αποκλεισμού του εργοστασίου από το σύνολο της πορείας, παρά την επίθεση των σωμάτων ασφαλείας με δεκάδες χημικά μέσα στο πλήθος και τις μαζικές προσαγωγές, εγκαινίασε ένα νέο γύρο σκληρής αναμέτρησης όπου πλέον ανοίγει με μαζικούς όρους η κουβέντα για το ποιος κάνει κουμάντο στην πόλη και μπαίνει στο στόχαστρο το καθεστώς ιδιοκτησίας των εγκαταστάσεων της ΑΓΕΤ και η παραμονή τους στον αστικό ιστό. Η Lafarge, που ελέγχεται για την ενεργή συμμετοχή της στον πόλεμο στην Συρία, μετατρέπει σε κεντρικό κόμβο της παραγωγής της το εργοστάσιο του Βόλου. Μία εξέλιξη που όχι μόνο δεν φέρνει θέσεις εργασίας και αναβάθμιση της ζωής αλλά νέες μειώσεις μισθών, βρώμα και θάνατο, θυσιάζοντας την πόλη για τις διεθνείς δραστηριότητές της.
Αποδείχθηκε ότι ο μόνος δρόμος που έχει απομείνει για την κοινωνική πλειοψηφία είναι αυτός της σύγκρουσης. Μετά από δύο χρόνια μαζικότατων ειρηνικών διαμαρτυριών στην πόλη όχι μόνο δεν εισακούστηκε η καθολική άρνηση στην καύση σκουπιδιών αλλά ερμηνεύτηκε από την εταιρία και τους τοπικούς θεσμούς ως αδυναμία και αποδοχή της καύσης. Έτσι μες την καραντίνα, ενώ ο δήμαρχος εξαφανίστηκε κλείνοντας παράλληλα κάθε ελεύθερο χώρο για τους πολίτες, η Lafarge αποφάσισε να επεκτείνει την χρήση RDF με αποτέλεσμα να καταγραφούν ρύποι αντίστοιχοι του Νέου Δελχί εξοργίζοντας όλη την πόλη για την αποικιοκρατική λογική της εταιρίας! Μαζί της και το Εργατικό Κέντρο Βόλου που στην λογική «δουλίτσα να υπάρχει» θυσιάζει τα γενικά συμφέροντα του συνόλου της εργατικής τάξης που πλήττονται από το αντεργατικό πλαίσιο που προωθεί η ΑΓΕΤ μαζί με άλλες βιομηχανίες (πχ Χαλυβουργία), μια λογική που από άλλο δρόμο εκφράζει και το ΚΚΕ με αποτέλεσμα να λείπει από το συλλαλητήριο.
Η καύση σκουπιδιών αποτελεί στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάταση των κερδών του και όχι μία αυθαίρετη επιλογή μίας πολυεθνικής εταιρίας και ενός παρακμιακού δημάρχου. Γύρω από αυτή την στρατηγική έχει άλλωστε ανασυγκροτηθεί και το τοπικό κράτος μέσα από τις μεταρρυθμίσεις του Καλλικράτη και του Κλεισθένη ως επιχειρηματική οντότητα που μόνο στόχο έχει να συνεισφέρει στην τοπική κερδοφορία και να επιβάλλει τους αντιλαϊκούς όρους που προϋποθέτουν τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία με τα οποία θα κατασκευαστεί το νέο εργοστάσιο παραγωγής SRF-RDF.
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμφωνήσει στους μακροπρόθεσμους στόχους του 3ου μνημονίου και σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούν να ανασάνουν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Ο ρόλος του επιστημονικού συμβούλου στις ισοπεδωτικές επενδύσεις που προβλέπονται από το νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν μπορεί να είναι συμβατός με ένα κίνημα που φιλοδοξεί να νικήσει. Ούτε η θεσμική ανέξοδη καταγγελιολογία μπορεί να φέρει πραγματικά αποτελέσματα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση συγκροτείται ένα «αντάρτικο» τοπικών κινημάτων σε όλη την επικράτεια που μπλοκάρει στην πράξη τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές και διεκδικεί να καθορίσει τους όρους ζωής των τοπικών κοινωνιών ανοίγοντας νέα ελπιδοφόρα προοπτική για την υπόθεση της συνολικής ανατροπής.
Μόνο ο ανεξάρτητος συντονισμός των μαχητικών συλλογικοτήτων σε χώρους και γειτονιές και η οργάνωση του λαού γύρω από τα δικά του όργανα επιβολής της θέλησής του μπορούν να υπονομεύσουν τα σχέδια τους και να δοθεί πνοή στην υπόθεση μιας ανεξάρτητης λαϊκής αυτοδιοίκησης σε αντιπαράθεση με τους σημερινούς αντιδραστικούς τοπικούς θεσμούς. Μόνο με τον μαζικό λαϊκό εκβιασμό και την διασάλευση της ομαλής λειτουργίας της καπιταλιστικής μηχανής μπορούμε να νικήσουμε. Όταν θα μυρίσουμε καθαρό αέρα, θα πιούμε καθαρό νερό και θα φάμε καθαρό ψωμί θα μπορούμε να λεγόμαστε ελεύθεροι άνθρωποι! Να φύγει η Lafarge να ζήσουμε εμείς! Όχι στην καύση σκουπιδιών ποτέ και πουθενά! Λευτεριά στους συλληφθέντες!»
