Πολύ μεγάλη ανησυχία έχει προκαλέσει στους κατοίκους του Βόλου η δυσοσμία που συχνά επικρατεί σε μεγάλα τμήματα του, με αποτέλεσμα να απαιτεί, είτε μέσω των φορέων που τον εκπροσωπούν είτε με τη συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις, την αποτελεσματική προστασία της Δημόσιας Υγείας και την εξάλειψη των πηγών που δημιουργούν το πρόβλημα.
Το φαινόμενο εμφανίστηκε σε διάρκεια και έκταση ιδιαίτερα μεγάλη κατά την τρέχουσα χρονιά.
Στην ίδια περίοδο οι ποσότητες πλαστικών που φθάνουν με πλοία στο λιμάνι της ΑΓΕΤ προκειμένου να συναποτεφρωθουν, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Αυτό δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι εκπομπές αερίων ρύπων που εκπέμπουν οι καπνοδόχοι της είναι ακίνδυνες για τους ανθρώπους και το περιβάλλον.
Θα αναφερθώ με στοιχεία στην ύπαρξη ενός επικίνδυνου ρύπου, για τον οποίο
ο ΟΗΕ έχει από το 2017 επιβάλει ειδική δέσμη μέτρων, που στοχεύουν στον δραστικό περιορισμό των εκπομπών του στην ατμόσφαιρα και την γενικότερη απαγόρευση της χρήσης του (σύμβαση ΜΙΝΑΜΑΤΑ)
Πρόκειται για τον Υδράργυρο, που έχει χαρακτηρισθεί ως νευροτοξικό δηλητήριο και που η παρουσία του στα πλαστικά ελέγχεται με τρόπο που δεν αφορά τόσο την περιεκτικότητα του, όσο την ικανότητα υψηλής ενεργειακής ανάκτησης των αποβλήτων που τον περιέχουν.(για το θέμα αυτό έχω δημοσιεύσει πρόσφατα ένα ενημερωτικό άρθρο)
Σύμφωνα με μετρήσεις του 2017 (ΚΕΠΕ 1663-11/518), κατά τη διάρκεια καύσης πλαστικών, η παρουσία υδραργύρου στα καυσαέρια της κυρίας καπνοδόχου του ΠΚ1 μετρήθηκε σε 0.0099 mg/Νm3 (χιλιοστά του γραμμαρίου σε κάθε κυβικό μέτρο καυσαερίων που έχουν συγκεκριμένη πίεση και θερμοκρασία).
Η μέση ημερήσια εκρροή καυσαερίων από τη συγκεκριμένη καπνοδόχο είναι
8.350.000 Νm3 (στοιχεία από την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της ΑΓΕΤ το 2014-πίνακας 2.12).
Από τη δεύτερη καπνοδόχο του ΠΚ1 που λειτουργεί για τα απαέρια που ψύχουν το κλινκερ, εξέρχονται πάνω από 5.000.000 Νm3 κάθε μέρα, των οποίων η περιεκτικότητα σε ρύπους δεν μετράται, ίσως γιατί δεν διοχετεύονται σ’ αυτή καυσαέρια.
Αν θέλουμε να υπολογίσουμε πόση μάζα υδραργύρου διέφυγε στην ατμόσφαιρα της πόλης, πρέπει απλά να πολλαπλασιάσουμε την παροχή της κυρίας καπνοδόχου επί την μετρημένη περιεκτικότητα του. Το γινόμενο αυτό δίνει αποτέλεσμα 83 γραμμάρια για κάθε μέρα δηλ.27,5 κιλά ετησίως.
Δεν γνωρίζω αν οι άνθρωποι που ζουν στην πόλη ανέπνευσαν όλη αυτή την ποσότητα ή ένα μέρος της (στην περίπτωση αυτή που να πήγε το υπόλοιπο;) Το σίγουρο είναι ότι ανεξάρτητα από το όριο που ισχύει για τις βιομηχανικές εκπομπές υδραργύρου (0,05 mg/Nm3), μια τέτοια ποσότητα δεν θα έπρεπε να διοχετεύεται στην ατμόσφαιρα της και να επαφίεται στη διάθεσή του Αιόλου η κατανομή του στις γειτονιές της.
Το ποιο πιθανό μάλιστα είναι ότι η ύπαρξη του στον ατμοσφαιρικό αέρα
δεν συνοδεύεται από δυσοσμία..
Πριν κλείσω τη σύντομη αυτή ενημέρωση, οφείλω να υπενθυμίσω ότι το εργοστάσιο έχει άδεια για να λειτουργήσει 3 ακόμη γραμμές παραγωγής. Στην περίπτωση αυτή οι εκπομπές υδραργύρου δεν αθροίζονται ώστε να γίνει συνολική σύγκριση με το όριο, αλλά η κάθε γραμμή παραγωγής θεωρείται ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες..!! Τα σχόλια δικά σας.
*ΤΕΧΝ.ΜΗΧ/ΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΟΣ
Μέλος Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών
