Με αφορμή τα χθεσινά γεγονότα στην Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας, το μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών, κ. Στέλιος Λημνιός, σε προσωπική του δήλωση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναφέρει « Δεν κρύφτηκα ποτέ στις σκιές και στις αμφιβολίες. Ποτέ πίσω από την παρουσία άλλων. Η ανάληψη της ευθύνης για τις πράξεις μου δυνάμωνε πάντα την αυτοεκτίμηση μου.
Η απόφαση της ανοιχτής Γενικής Συνέλευσης των πρωτοπόρων αγωνιζομένων πολιτών ήταν να εγκατασταθούμε στο γραφείο της αντιπεριφερειάρχη και να μείνουμε εκεί μέχρι να μας παραδοθεί το αποτέλεσμα μιας πράξης ελέγχου που ζητήσαμε έγκαιρα να γίνει στην ΑΓΕΤ και έπρεπε να είναι έτοιμη και όχι να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ο συνεχής εμπαιγμός των πολιτών από την πολιτική ηγεσία της Περιφέρειας. Θεσσαλίας και οι προκλητικές μεθοδεύσεις μιας μερικώς η ολικώς διαβρωμένης και ευθυνόφοβης διοίκησης, επέτρεπαν την ολοκλήρωση ενός ακόμη εγκλήματος που το κίνημά μας προσπάθησε να αποτρέψει.
Ο χαρακτηρισμός της πράξης μου σαν καλή η καλή, βιαιότητα η τραμπουκισμό μπορεί να γίνει μόνο ύστερα από συνεκτίμηση του πλαισίου των αιτιών και των γεγονότων.
Τέτοιες συμβολικές δράσεις μπορούν να ερμηνεύονται με πόλους τρόπους. Όποιος το κάνει δημόσια, πέρα από τα γενικά ηθικά στερεότυπα που διαθέτει, εκφράζει αναγκαία την θεσμική, κοινωνική και ταξική θέση του και τους σκοπούς που είναι εντεταλμένος να εξυπηρετεί. Από τη μια πλευρά οι πολίτες που από κοινού διεκδικούν αυτονόητα ύψιστα αγαθά, όπως το καθαρό περιβάλλον και διαπιστώνουν ότι βρίσκονται απέναντι σε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που απειλούν την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους. Από την άλλη ο κρατικός μηχανισμός κομματικών εντεταλμένων, διαβρωμένων υπαλλήλων και κατασταλτικών μηχανισμών, με καθυστερήσεις, ασάφειες, παραλείψεις και άλλες επίορκες μεθοδεύσεις να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τέτοιες πράξεις έχουν κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, εκφράζουν αντίδραση και στέλνουν μηνύματα ελπίδας στο κοινωνικό σώμα ότι θα επιβληθεί η δικαίωση.
Τέτοιες πράξεις δεν μπορούν να κριθούν από τους καναπέδες ούτε από τις κερκίδες. Δεν μπορούν να τις κρίνουν οι εντεταλμένοι του συστήματος που έστησε ένα τέτοιο πλαίσιο.
Όσοι καλοπροαίρετοι επιθυμούν να τις κρίνουν δημόσια ας κοιτάξουν πρώτα το φουγάρο πάνω από τις ζωές τους.
Ας θυμηθούν τα αποτελέσματα της μελέτης θνησιμότητας και της δυσοσμίας που τους παραλύει.
Τότε θα καταλάβουν ότι οι σπασμένοι μεντεσέδες στην πόρτα του κάθε υπεύθυνου, θα συμβολίζουν το οικοδόμημα που το κίνημά μας οφείλει με τη δράση του να αποξηλώσει.
«Όσοι το χαλκεον το χέρι,βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλειάς ας έχουσι. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.»
