Τα πάντα κυλούν με χρονοκαθυστέρηση. Η ωρίμανση του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, αυξάνει τους λογαριασμούς της Χώρας, αυξάνει το Δημοσιονομικό κενό, αυξάνει τoν αριθμό των Προσφύγων – Μεταναστών, που θα εγκλωβιστούν στην Ελληνική Επικράτεια. Η σκακιέρα γεωπολιτικά αλλάζει και οι σώφρονες παίρνουν, αν δεν έχουν ήδη πάρει μέτρα. Η κατάσταση, εντός και εκτός συνόρων,
εκρηκτική και εμείς βρισκόμαστε προ ειλημμένων, από άλλους, αποφάσεων.
Αυτό που γίνεται δύσκολα αντιληπτό είναι το γεγονός ότι, αν και ο Πρωθυπουργός έχει, όπως λέει, την στήριξη που του έδωσε ο Λαός τον Σεπτέμβρη και, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ενοχοποιεί το
προγενέστερο πολιτικό σύστημα για ότι παρέλαβε και, παράλληλα, εγείρει και θέματα ηθικού πεδίου, γιατί δεν προχωρά, αλλά ζητά και προτάσεις και συναινέσεις, από ποιούς, από αυτούς που κατηγορεί. Αυτό μας ξεπερνά, όπως μας ξεπερνά η ιδέα και μόνο, να ήταν στην Αντιπολίτευση,
η παρούσα Κυβέρνηση, στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατεβαίνει στο τραπέζι του διαλόγου με συναίσθηση της Εθνικής ευθύνης, η Συγκυβέρνηση πώς κατεβαίνει; Πώς θα δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και σύμπλευση μεταξύ των Δημοκρατικών, Ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, μετά τα όσα έχουν διαμειφθεί ;
Αναμένουμε στο Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, από τον Πρωθυπουργό, να δικαιολογήσει τον ύπατο, θεσμικό του ρόλο.
